De Slag om El Alamein markeerde het hoogtepunt van de Noord-Afrikaanse campagne tussen het Britse Rijk en het Duits-Italiaanse leger. De Britse commandant Bernard Law Montgomery zette een veel groter contingent soldaten en tanks in dan de oppositie en lanceerde op 23 oktober 1942 een infanterieaanval in El Alamein. Duitse veldmaarschalk Erwin Rommel keerde terug naar de strijd tegen ziekte en probeerde het tij te stoppen, maar het Britse voordeel in personeel en artillerie bleek te overweldigend. Nadat Hitler begin november een eerste terugtocht blokkeerde, wist Rommel aan de vernietiging te ontsnappen door zijn mannen terug te trekken naar Tunesië.
De Slag om El Alamein markeerde het hoogtepunt van de Noord-Afrikaanse campagne tussen de troepen van het Britse rijk en het Duits-Italiaanse leger dat in de Tweede Wereldoorlog door Erwin Rommel in het veld werd bevolen. Nadat hij Tobruk in juni 1942 had ingenomen, trok Rommel Egypte binnen, maar was in september gecontroleerd en geslagen in Alam Halfa; daarna was het initiatief voorbij.
Rommel ontgonnen en versterkte een lijn van veertig mijl in aanzienlijke diepte en kracht. Gewoonlijk werden in een woestijnoorlog beide flanken verzegeld, door de Middellandse Zee in het noorden en door de Qattara-depressie in het zuiden. Het was de taak van Bernard Montgomery om de linie te doorbreken en de strijdkrachten te vernietigen. De strijd zou een hechte zaak zijn, er zou weinig gelegenheid voor manoeuvre kunnen zijn.
Rommel (met ziekteverlof toen de strijd begon maar persoonlijk de verdediging had gepland) voerde het bevel over dertien divisies en vijfhonderd tanks, in totaal ongeveer 100.000 man. Montgomery vernietigde ongeveer het dubbele aantal tanks en het Britse leger van Britten, Australiërs, Nieuw-Zeelanders, Indiërs en Zuid-Afrikanen, samen met enkele Franse en Griekse eenheden; De geallieerde luchtoverwicht was ongeveer even groot. De strijd begon op 23 oktober, en het resultaat, na tien dagen van woest gebons, was een volledige geallieerde overwinning, hoewel het leger van Rommel aan vernietiging ontsnapte en wegglipte van een niet-ondernemende achtervolging.
El Alamein was een strijd van de methodiek van de Eerste Wereldoorlog, met behulp van massale artillerie, met beperkte vooruitgang en tegenaanvallen verslagen tot uitbraak. De betekenis ervan was geweldig. De Panzerarmee trok zich uiteindelijk terug naar Tunesië; binnen enkele dagen na El Alamein landden Anglo-Amerikaanse troepen in Marokko. In mei 1943 was de campagne voorbij en werd de Middellandse Zee gedomineerd door de geallieerden. Ondertussen leden de Duitsers in Stalingrad een ramp: de twee veldslagen Stalingrad en El Alamein bleken het keerpunt van de oorlog tegen Duitsland te zijn.
ALGEMENE SIR DAVID FRASER
The Reader's Companion to Military History. Uitgegeven door Robert Cowley en Geoffrey Parker. Copyright © 1996 door Houghton Mifflin Harcourt Publishing Company. Alle rechten voorbehouden.
