Inhoud
De Brooklyn Bridge doemt majestueus op over de East River van New York City en verbindt de twee stadsdelen van Manhattan en Brooklyn. Sinds 1883 bieden de granieten torens en stalen kabels een veilige en mooie doorgang voor miljoenen pendelaars en toeristen, treinen en fietsen, handkarren en auto's. De bouw van de brug duurde 14 jaar, betrof 600 werknemers en kostte $ 15 miljoen (meer dan $ 320 miljoen in de dollars van vandaag). Ten minste twee dozijn mensen stierven tijdens het proces, inclusief de oorspronkelijke ontwerper. Nu meer dan 125 jaar oud, vervoert dit iconische kenmerk van de skyline van New York City nog steeds ongeveer 150.000 voertuigen en voetgangers per dag.
De man met het plan
John Augustus Roebling, de maker van de Brooklyn Bridge, was een grote pionier in het ontwerp van stalen hangbruggen. Geboren in Duitsland in 1806, studeerde hij industriële techniek in Berlijn en op 25-jarige leeftijd emigreerde hij naar het westen van Pennsylvania, waar hij zonder succes probeerde zijn brood te verdienen als boer. Later verhuisde hij naar de hoofdstad van de staat in Harrisburg, waar hij werk vond als civiel ingenieur. Hij promootte het gebruik van draadkabel en richtte een succesvolle draadkabelfabriek op.
Wist je dat? Op 17 mei 1884, P. T.Barnum leidde 21 olifanten over de Brooklyn Bridge om te bewijzen dat deze stabiel was.
Ondertussen verwierf hij een reputatie als ontwerper van hangbruggen, die destijds veel werden gebruikt, maar waarvan bekend is dat ze falen onder sterke wind of zware belastingen. Roebling wordt gecrediteerd met een belangrijke doorbraak in hangbrugtechnologie: een webspant toegevoegd aan weerszijden van de brugrijbaan die de structuur sterk stabiliseerde. Met dit model overbrugde Roebling met succes de Niagara-kloof bij Niagara Falls, New York en de rivier de Ohio in Cincinnati, Ohio.
In 1867 keurden de wetgevers van New York op basis van deze prestaties het plan van Roebling goed voor een hangbrug over de East River tussen Manhattan en Brooklyn. Het zou de allereerste stalen hangbrug zijn, met de langste overspanning ter wereld: 500 meter van toren tot toren.
Vlak voordat de bouw in 1869 begon, raakte Roebling dodelijk gewond tijdens een paar laatste kompasmetingen over de East River. Een boot sloeg de tenen op een van zijn voeten en drie weken later stierf hij aan tetanus. Zijn 32-jarige zoon, Washington A. Roebling, nam het over als hoofdingenieur. Roebling had met zijn vader op verschillende bruggen gewerkt en had geholpen de Brooklyn Bridge te ontwerpen.
Een gevaarlijk proces
Om een solide basis voor de brug te krijgen, hebben werknemers de rivierbedding opgegraven in massieve houten kisten, caissons genaamd. Deze luchtdichte kamers werden vastgemaakt aan de rivierbodem door enorme granieten blokken; perslucht werd naar binnen gepompt om water en vuil buiten te houden.
Werknemers bekend als "sandhogs", velen van hen immigranten die ongeveer $ 2 per dag verdienden, gebruikten schoppen en dynamiet om de modder en keien op de bodem van de rivier op te ruimen. Elke week kwamen de caissons dichter bij het gesteente. Toen ze een voldoende diepte bereikten aan de zijde van Brooklyn en 78 voet aan de zijde van Manhattan, begonnen ze graniet te leggen, zich een weg terug naar de oppervlakte werkend.
Onder water waren de werkers in de caisson ongemakkelijk. De hete, dichte lucht bezorgde hen verblindende hoofdpijn, jeukende huid, bloederige neuzen en vertraagde hartslagen, maar relatief veilig. De reis van en naar de diepten van de East River kan echter dodelijk zijn. Om naar de caissons te gaan, reden de sandhogs in kleine ijzeren containers die luchtsluizen werden genoemd. Toen de luchtsluis de rivier in daalde, vulde deze zich met perslucht. Deze lucht maakte het mogelijk om de caisson in te ademen en te voorkomen dat het water naar binnen sijpelde, maar het loste ook een gevaarlijke hoeveelheid gas op in de bloedbanen van de arbeiders. Toen de arbeiders weer opdoken, kwamen de opgeloste gassen in hun bloed snel vrij.
Dit veroorzaakte vaak een constellatie van pijnlijke symptomen bekend als "caissonziekte" of "de bochten": ondraaglijke gewrichtspijn, verlamming, convulsies, gevoelloosheid, spraakstoornissen en, in sommige gevallen, de dood. Meer dan 100 werknemers leden aan de ziekte, waaronder Washington Roebling zelf, die de rest van zijn leven gedeeltelijk verlamd bleef. Hij werd gedwongen om met een telescoop te kijken terwijl zijn vrouw Emily de leiding nam over de bouw van de brug. In de loop der jaren hebben de bochten het leven geëist van verschillende sandhogs, terwijl anderen stierven als gevolg van meer conventionele bouwongevallen, zoals instortingen, branden en explosies.
Aan het begin van de 20e eeuw hadden wetenschappers ontdekt dat als de luchtsluizen geleidelijker naar het rivieroppervlak zouden reizen, waardoor de decompressie van de arbeiders werd vertraagd, de bochten helemaal konden worden voorkomen. In 1909 keurde de wetgevende macht van New York de eerste caisson-veiligheidswetten goed om sandhogs te beschermen die spoorwegtunnels graven onder de rivieren Hudson en Oost.
Een brug onthuld
Op 24 mei 1883 werd de Brooklyn Bridge over de East River geopend, die voor het eerst in de geschiedenis de grote steden New York en Brooklyn met elkaar verbond. Duizenden inwoners van Brooklyn en Manhattan Island bleken getuige te zijn van de inwijdingsceremonie, die werd voorgezeten door president Chester A. Arthur en New York Governor Grover Cleveland. Emily Roebling kreeg de eerste rit over de voltooide brug, met een haan, een symbool van overwinning, in haar schoot. Binnen 24 uur liepen naar schatting 250.000 mensen over de Brooklyn Bridge, via een brede promenade boven de rijbaan die John Roebling uitsluitend voor het plezier van voetgangers ontwierp.
Met zijn ongekende lengte en twee statige torens werd de Brooklyn Bridge het 'achtste wereldwonder' genoemd. Na de bouw ervan bleef het enkele jaren lang de hoogste structuur op het westelijk halfrond. De verbinding die het bood tussen de massale bevolkingscentra van Brooklyn en Manhattan veranderde de loop van New York City voor altijd. In 1898 fuseerde de stad Brooklyn formeel met New York City, Staten Island en enkele boerendorpen, waardoor Greater New York werd gevormd.
