Inhoud
Edwin Eugene Aldrin Jr. (1930-), beter bekend als 'Buzz', maakte deel uit van de Apollo 11-missie die voor het eerst een man op de maan zette. De zoon van een kolonel van de Amerikaanse luchtmacht, Aldrin werd een topstudent aan de Amerikaanse militaire academie in West Point voor een versierde stint als jachtpiloot tijdens de Koreaanse oorlog. Hij was een van de eerste NASA-astronauten die werden afgetapt voor het ontluikende ruimteprogramma, en zijn historische Apollo 11-missie met Neil Armstrong in 1969 werd op televisie uitgezonden naar schatting 600 miljoen kijkers. Aldrin keerde later terug naar de luchtmacht in een managementfunctie en ontwikkelde ruimtevaartuigsystemen, het schrijven van een autobiografie en het publiceren van verschillende extra boeken.
Buzz Aldrin's vroege leven
Geboren Edwin Eugene "Buzz" Aldrin, Jr. op 20 januari 1930, in Montclair, New Jersey. De bijnaam "Buzz" is ontstaan in de kindertijd: zijn kleine zusje sprak het woord "broer" verkeerd uit als "zoemer". Zijn familie heeft de bijnaam afgekort tot 'Buzz'. Aldrin zou er in 1988 zijn wettelijke voornaam van maken.
Zijn moeder, Marion Moon, was de dochter van een aalmoezenier. Zijn vader, Edwin Eugene Aldrin, was kolonel bij de Amerikaanse luchtmacht. In 1947 studeerde Buzz af aan de Montclair High School in Montclair, New Jersey, en ging hij naar de West Point Military Academy in New York. Hij hield zich goed aan de discipline en strikte regimes en was de eerste in zijn klas in zijn eerste jaar. Hij studeerde af als derde in zijn klas in 1951 met een BS in werktuigbouwkunde.
Buzz Aldrin: Militaire carrière
De vader van Aldrin vond dat zijn zoon door moest gaan naar de multiengine vliegschool, zodat hij uiteindelijk de leiding kon nemen over zijn eigen bemanning, maar Buzz wilde jachtpiloot worden. Zijn vader gaf toe aan de wensen van zijn zoon, en na een zomer van liften door Europa op militaire vliegtuigen, trad Buzz officieel in de Amerikaanse luchtmacht in 1951. Hij scoorde opnieuw in de buurt van de top van zijn klas in de vliegschool, en begon later met jachttraining jaar.
Tijdens zijn tijd in het leger trad Aldrin toe tot de 51e Fighter Wing, waar hij F-86 Sabre Jets vloog in 66 gevechtsmissies in Korea. Tijdens de Koreaanse oorlog vochten F-86 vliegtuigen om Zuid-Korea te verdedigen tegen de invasie van communistische troepen in Noord-Korea. De vleugel van Aldrin was verantwoordelijk voor het breken van het record van de "moord" van de vijand tijdens het gevecht, toen ze 61 vijandelijke MiG's neerschoten en 57 anderen aan de grond hielden in een maand van gevechten. Aldrin schoot twee MiG's neer en werd versierd met het Distinguished Flying Cross voor zijn dienst tijdens de oorlog.
Nadat in 1953 een wapenstilstand was uitgesproken tussen Noord- en Zuid-Korea, keerde Aldrin terug naar huis. Deze keer keerde hij terug naar school, aan het Massachusetts Institute of Technology (MIT), waar hij van plan was om een masteropleiding te voltooien en vervolgens een proefpilootopleiding aan te vragen. In plaats daarvan verdiende hij een Ph.D. in luchtvaart en astronautica, afgestudeerd in 1963. Zijn proefschrift "Line-of-sight geleidingstechnieken voor bemande orbitale ontmoetingen" was de studie van het in nauwe nabijheid van elkaar brengen van piloten.
Buzz Aldrin: Space Flight
Zijn gespecialiseerde studie naar afspraken hielp hem kort na zijn afstuderen toegang te krijgen tot het ruimtevaartprogramma. In 1963 maakte Aldrin deel uit van een derde groep mannen die door NASA waren geselecteerd om te proberen een pionier te zijn in de ruimtevlucht. Aldrin kreeg de leiding over het maken van docking- en rendez-voustechnieken voor ruimtevaartuigen. Hij was ook een pionier op het gebied van onderwatertrainingstechnieken, om vluchten zonder zwaartekracht te simuleren.
In 1966 werden Aldrin en astronaut Jim Lovell toegewezen aan de Gemini 12-bemanning. Tijdens hun ruimtevlucht van 11 tot 15 november 1966 maakte Aldrin een ruimtewandeling van vijf uur, de langste en meest succesvolle ruimtewandeling die tot dan toe ooit is gedaan. Hij gebruikte ook zijn ontmoetingsmogelijkheden om alle aanmeermanoeuvres op de vlucht handmatig opnieuw te berekenen, nadat de boordradar faalde.
Na Gemini 12 werd Aldrin toegewezen aan de back-upploeg van Apollo 8 samen met Neil Armstrong en Harrison "Jack" Schmitt. Op 20 juli 1969 maakte Buzz, samen met vluchtcommandant Neil Armstrong, de historische maanwandeling van Apollo 11 en werden de eerste twee mensen die voet op een buitenaardse wereld zetten. Ze brachten in totaal 21 uur door op het maanoppervlak en keerden terug met 46 pond maanrotsen. De wandeling, die op televisie werd uitgezonden, trok naar schatting 600 miljoen mensen om naar te kijken en werd 's werelds grootste televisiepubliek in de geschiedenis.
Bij hun veilige terugkeer naar de aarde werd Buzz versierd met de Presidential Medal of Freedom, gevolgd door een 45-daagse internationale goodwill-tour. Onder hun onderscheiden onderscheidingen en medailles hebben Buzz en zijn Apollo 11-crew ook vier sterren op de Hollywood Walk of Fame in Californië.
In maart 1972, na 21 jaar dienst, trok Aldrin zich terug uit actieve dienst en keerde terug naar de luchtmacht in een managementfunctie. Hij gaf later toe in zijn autobiografie uit 1973, Return to Earth, dat hij worstelde met depressie en alcoholisme na zijn jaren bij NASA. Na worstelen met echtscheiding en het handhaven van nuchterheid, richtte Aldrin zich op het bestuderen van vorderingen in de ruimtetechnologie. Hij bedacht een ruimtevaartuigsysteem voor missies naar Mars, bekend als de "Aldrin Mars Cycler", en heeft drie Amerikaanse patenten ontvangen voor zijn schema's van een modulair ruimtestation, herbruikbare Starbooster-raketten en modules met meerdere bemanningsleden. Hij richtte ook ShareSpace Foundation op, een non-profitorganisatie die zich toelegt op het bevorderen van ruimtevaartonderwijs, verkenning en betaalbare ruimtevaartervaringen.
Aldrin heeft ook nog een aantal boeken geschreven. Naast zijn autobiografie, Return to Earth, heeft de astronaut ook een nieuw gedenkschrift geschreven, dat in 2019 op boekenplanken zal verschijnen, net op tijd voor de 40e verjaardag van zijn historische maanlanding. Hij heeft ook verschillende kinderboeken geschreven, waaronder Reaching for the Moon en Look to the Stars; twee sciencefictionromans, The Return and Encounter with Tiber; en de historische documentaire, Men from Earth.
Aldrin is drie keer getrouwd geweest. Zijn eerste vrouw was actrice Joan Archer, gevolgd door Beverly Zile. Hij trouwde met zijn huidige vrouw, Lois Driggs Cannon, op Valentijnsdag in 1988. Hij heeft drie kinderen en een kleinkind.
Biografie met dank aan BIO.com
