Inhoud
Hoewel kinderen gedurende het grootste deel van de menselijke geschiedenis bedienden en leerlingen waren geweest, bereikte kinderarbeid nieuwe uitersten tijdens de industriële revolutie. Kinderen werkten vaak lange uren in gevaarlijke fabrieksomstandigheden voor heel weinig geld. Kinderen waren nuttig als arbeiders, omdat ze door hun grootte in kleine ruimtes konden bewegen in fabrieken of mijnen waar volwassenen niet konden passen, kinderen gemakkelijker te beheren en te controleren waren en misschien nog belangrijker: kinderen konden minder worden betaald dan volwassenen. Kinderarbeiders werkten vaak om hun gezin te helpen, maar werden gedwongen af te zien van een opleiding. Negentiende-eeuwse hervormers en arbeidsorganisatoren probeerden kinderarbeid te beperken en de arbeidsomstandigheden te verbeteren, maar er was een marktcrash nodig om de publieke opinie eindelijk te laten slingeren. Tijdens de Grote Depressie wilden Amerikanen dat alle beschikbare banen naar volwassenen gingen in plaats van kinderen.
De minimale rol van kinderarbeid in de Verenigde Staten van vandaag is een van de opmerkelijkste veranderingen in het sociale en economische leven van de natie in de afgelopen twee eeuwen. In koloniaal Amerika was kinderarbeid geen onderwerp van controverse. Het was een integraal onderdeel van de landbouw- en handwerkeconomie. Kinderen werkten niet alleen op de familieboerderij, maar werden vaak ook verhuurd aan andere boeren. Gewoonlijk begonnen jongens hun leertijd in een vak tussen tien en veertien jaar. Beide soorten kinderarbeid namen af in het begin van de negentiende eeuw, maar fabrieksarbeid bood nieuwe kansen voor kinderen. Uiteindelijk vervingen jonge vrouwen en volwassen immigranten deze kinderen in de ile-industrie, maar kinderarbeid ging door in andere bedrijven. Ze konden een lager loon krijgen, waren beter handelbaar en gemakkelijker te beheren dan volwassenen, en waren erg moeilijk voor vakbonden om te organiseren.
Wist je dat? In 1900 was 18 procent van alle Amerikaanse werknemers jonger dan 16 jaar.
De onderwijshervormers van het midden van de negentiende eeuw hebben velen onder de autochtone bevolking ervan overtuigd dat onderwijs op de basisschool een noodzaak was voor zowel persoonlijke voldoening als de vooruitgang van de natie. Dit leidde ertoe dat verschillende staten een minimumloon voor arbeid en minimale vereisten voor schoolbezoek vaststelden. Deze wetten hadden echter veel mazen en waren slechts in enkele staten van kracht waar ze laks werden toegepast.Bovendien zorgde de toestroom van immigranten, beginnend met de Ieren in de jaren 1840 en na 1880 met groepen uit Zuid- en Oost-Europa, voor een nieuwe pool van kinderarbeiders. Veel van deze immigranten hadden een landelijke achtergrond en ze hadden ongeveer dezelfde houding ten opzichte van kinderarbeid als Amerikanen in de achttiende eeuw.
Het nieuwe aanbod van kinderarbeiders ging gepaard met een enorme uitbreiding van de Amerikaanse industrie in het laatste kwartaal van de negentiende eeuw, waardoor de banen voor kinderen toenamen. De twee factoren leidden tot een toename van het percentage kinderen van tien tot vijftien jaar dat betaalde arbeid verrichtte. Hoewel het officiële cijfer van 1,75 miljoen het werkelijke aantal aanzienlijk onderschat, geeft dit aan dat ten minste 18 procent van deze kinderen in 1900 werkte. In zuidelijke katoenfabrieken was 25 procent van de werknemers jonger dan vijftien jaar, met de helft van deze kinderen jonger dan twaalf jaar. Bovendien brachten de afschuwelijke werkomstandigheden voor veel kinderarbeiders de kwestie onder de aandacht van het publiek.
Bepaalde inspanningen om kinderarbeid te reguleren of uit te bannen, zijn sinds 1900 een kenmerk van sociale hervormingen in de Verenigde Staten. De leiders in deze inspanning waren het National Child Labour Committee, georganiseerd in 1904, en de vele nationale kinderarbeidscomités. Deze organisaties, gradualistisch in filosofie en dus bereid om te accepteren wat haalbaar was, hoewel theoretisch niet voldoende, hanteerden flexibele tactieken en waren in staat om de frustratie van nederlagen en trage vooruitgang te weerstaan. De comités pionierden met de technieken van massale politieke actie, inclusief onderzoek door experts, het wijdverbreide gebruik van fotografie om de slechte omstandigheden van kinderen op het werk, pamfletten, folders en massamailings voor het publiek te dramatiseren, en verfijnde lobbyactiviteiten. Ondanks deze activiteiten hing succes sterk af van het politieke klimaat in de natie en van ontwikkelingen die de behoefte of wenselijkheid van kinderarbeid verminderden.
In de periode van 1902 tot 1915 benadrukten kinderarbeidcomités de hervorming door middel van nationale wetgevers. Veel wetten die kinderarbeid beperken, werden aangenomen als onderdeel van de progressieve hervormingsbeweging van deze periode. Maar de lacunes die bleven, vooral in de zuidelijke staten, leidden tot een beslissing om voor een federale kinderarbeidswet te werken. Het Congres nam dergelijke wetten aan in 1916 en 1918, maar het Hooggerechtshof verklaarde ze ongrondwettelijk.
De tegenstanders van kinderarbeid zochten vervolgens een grondwetswijziging waarbij de federale wetgeving inzake kinderarbeid werd toegestaan. Het Congres heeft in 1924 een dergelijk amendement aangenomen, maar het conservatieve politieke klimaat van de jaren 1920, samen met de oppositie van sommige kerkgroepen en boerenorganisaties die vreesden voor een mogelijke toename van de federale macht in aan kinderen gerelateerde gebieden, voorkwam dat veel staten het niet konden ratificeren.
De grote depressie veranderde de politieke houding in de Verenigde Staten aanzienlijk en de hervorming van de kinderarbeid profiteerde hiervan. Bijna alle codes die werden ontwikkeld onder de National Industrial Recovery Act dienden om kinderarbeid te verminderen. De Fair Labour Standards Act van 1938, die voor het eerst nationale minimumloon- en maximumuurnormen vastlegde voor werknemers in de handel tussen staten, legde ook beperkingen op aan kinderarbeid. In feite was het tewerkstellen van kinderen jonger dan zestien jaar verboden in de productie en mijnbouw.
Lewis Hine's Photographs Expose Child Labour in America
Hoewel kinderarbeid grotendeels is geëlimineerd, vormt het nog steeds een probleem in een paar gebieden van de economie. Schendingen van de kinderarbeidwetten blijven bestaan onder economisch verarmde migrerende landarbeiders. Werkgevers in de kledingindustrie in New York City wenden zich tot de kinderen van illegale immigranten in een poging te concurreren met import uit lagelonenlanden. De recente liberalisering van de regels van de federale overheid met betrekking tot thuiswerk verhoogt ook de kans op illegale kinderarbeid. Ten slotte, ondanks de bestaande wetten die het aantal uren werk beperken voor degenen die nog naar school gaan, blijven sommige kinderen een buitensporig aantal uren werken of hebben ze verboden banen. De effectiviteit van de handhaving varieert van staat tot staat. Het is duidelijk dat de Verenigde Staten nog niet alle misbruiken en schendingen hebben geëlimineerd, maar het heeft de doelstelling van de hervorming van de kinderarbeid bereikt en bij wet en algemene praktijk bepaald dat kinderen geen voltijdwerkers zullen zijn.
Walter Trattner, Crusade for the Children: A History of the National Child Labour Committee and Child Labour Reform in America (1970).
IRWIN YELLOWITZ
The Reader's Companion to American History. Eric Foner en John A. Garraty, redacteuren. Copyright © 1991 door Houghton Mifflin Harcourt Publishing Company. Alle rechten voorbehouden.
