De Italiaanse ontdekkingsreiziger Christopher Columbus zet voor het eerst voet op het Amerikaanse vasteland, op het schiereiland Paria in het huidige Venezuela. Omdat hij het een eiland vond, doopte hij het Isla Santa en claimde het voor Spanje.
Columbus werd geboren in Genua, Italië, in 1451. Er is weinig bekend over zijn vroege leven, maar hij werkte als zeeman en vervolgens als zeilend ondernemer. Hij raakte geobsedeerd door de mogelijkheid om een westerse zeeroute naar Cathay (China), India en de legendarische goud- en spice-eilanden van Azië te pionieren. In die tijd kenden Europeanen geen directe zeeroute naar Zuid-Azië, en de route via Egypte en de Rode Zee was door het Ottomaanse rijk afgesloten voor Europeanen, net als vele landroutes. In tegenstelling tot de populaire legende geloofden opgeleide Europeanen uit de tijd van Columbus dat de wereld rond was, zoals werd beweerd door St. Isidore in de zevende eeuw. Columbus en de meeste anderen onderschatten de omvang van de wereld echter en berekenden dat Oost-Azië ongeveer moet liggen waar Noord-Amerika op de wereldbol ligt (ze wisten nog niet dat de Stille Oceaan bestond).
Met alleen de Atlantische Oceaan, dacht hij, liggend tussen Europa en de rijkdommen van Oost-Indië, ontmoette Columbus koning Jan II van Portugal en probeerde hem te overtuigen zijn 'Onderneming van Indië' te steunen, zoals hij zijn plan noemde. Hij werd afgewezen en ging naar Spanje, waar koning Ferdinand en koningin Isabella hem ook minstens twee keer verwierpen. Na de Spaanse verovering van het Moorse koninkrijk Granada in januari 1492 kwamen de Spaanse vorsten echter gelijk met de overwinning overeen om zijn reis te steunen.
Op 3 augustus 1492 vertrok Columbus vanuit Palos, Spanje, met drie kleine schepen, de Santa Maria, de Pinta en de Niña. Op 12 oktober zag de expeditie land, waarschijnlijk Watling Island in de Bahama's, en ging dezelfde dag aan land, bewerend dat het voor Spanje was. Later die maand zag Columbus Cuba, waarvan hij dacht dat het China was, en in december landde de expeditie op Hispaniola, waarvan Columbus dacht dat het Japan was. Hij vestigde daar een kleine kolonie met 39 van zijn mannen. De ontdekkingsreiziger keerde terug naar Spanje met goud, specerijen en 'Indiase' gevangenen in maart 1493 en werd met de hoogste eer ontvangen door het Spaanse hof. Hij kreeg de titel 'admiraal van de oceaanzee' en onmiddellijk werd een tweede expeditie georganiseerd. Hij was de eerste Europeaan die Amerika verkende sinds de Vikingen in de 10e eeuw kolonies in Groenland en Newfoundland hadden opgezet.
Columbus, uitgerust met een grote vloot van 17 schepen met 1500 kolonisten aan boord, vertrok in september 1493 vanuit Cádiz op zijn tweede reis naar de Nieuwe Wereld. De aanlanding vond in november plaats op de Kleine Antillen. Terugkerend naar Hispaniola, vond hij de mannen die hij daar achterliet, afgeslacht door de inboorlingen, en hij stichtte een tweede kolonie. Terwijl hij verder zeilde, verkende hij Puerto Rico, Jamaica en talloze kleinere eilanden in het Caribisch gebied. Columbus keerde terug naar Spanje in juni 1496 en werd minder hartelijk begroet, omdat de opbrengst van de tweede reis ver onder de kosten was gebleven.
Isabella en Ferdinand, nog steeds hebzuchtig voor de rijkdommen van het Oosten, stemden in met een kleinere derde reis en droegen Columbus op om een zeestraat naar India te vinden. In mei 1498 verliet Columbus Spanje met zes schepen, drie vol met kolonisten en drie met voorzieningen voor de kolonie op Hispaniola. Deze keer landde hij op Trinidad. Hij ging de Golf van Paria in Venezuela binnen en plantte de Spaanse vlag in Zuid-Amerika op 1 augustus 1498. Hij verkende de Orinoco-rivier van Venezuela en besefte al snel dat hij een ander continent was tegengekomen. Columbus, een diep religieuze man, besloot na zorgvuldige gedachte dat Venezuela de buitenste gebieden van de Hof van Eden was.
Terugkerend naar Hispaniola ontdekte hij dat de omstandigheden op het eiland waren verslechterd onder het bewind van zijn broers, Diego en Bartholomeüs. Columbus 'inspanningen om de orde te herstellen werden gekenmerkt door brutaliteit, en zijn heerschappij werd diep verontwaardigd door zowel de kolonisten als de inheemse Taino-leiders. In 1500 arriveerde de Spaanse opperrechter Francisco de Bobadilla in Hispaniola, gestuurd door Isabella en Ferdinand om klachten te onderzoeken, en Columbus en zijn broers werden in ketens teruggestuurd naar Spanje.
Hij werd onmiddellijk vrijgelaten bij zijn terugkeer, en Ferdinand en Isabella kwamen overeen een vierde reis te financieren, waarin hij op zoek moest gaan naar het aardse paradijs en de rijken van goud die dichtbij zouden liggen. Hij moest ook blijven zoeken naar een doorgang naar India. In mei 1502 verliet Columbus Cádiz op zijn vierde en laatste reis naar de Nieuwe Wereld. Na zijn terugkeer in Hispaniola verkende hij tegen de wensen van zijn klanten de kust van Midden-Amerika op zoek naar een zeestraat en naar goud. In een poging om naar Hispaniola terug te keren, moesten zijn schepen in slechte staat op Jamaica worden aangelegd. Columbus en zijn mannen waren gestrand, maar twee van zijn kapiteins slagen erin om de 450 mijl naar Hispaniola te kanoën. Columbus was een schipbreukeling op Jamaica voor een jaar voordat een reddingsschip arriveerde.
In november 1504 keerde Columbus terug naar Spanje. Koningin Isabella, zijn belangrijkste beschermheer, stierf minder dan drie weken later. Hoewel Columbus de laatste jaren van zijn leven aanzienlijke inkomsten uit Hispaniola-goud genoot, probeerde hij herhaaldelijk (zonder succes) een publiek te krijgen met koning Ferdinand, aan wie hij voelde dat hij hem verder genoegdoening had. Columbus stierf in Valladolid op 20 mei 1506, zonder zich de grote reikwijdte van zijn prestatie te realiseren: hij had voor Europa de Nieuwe Wereld ontdekt, wiens rijkdom de komende eeuw zou helpen Spanje de rijkste en machtigste natie op aarde te maken.
