Inhoud

• Bosporus
• Constantijn I
• Justinian I
• renbaan
• Hagia Sophia
• Christelijke en moslimregel
• Val van Constantinopel
• Ottomaanse regel
• Istanbul
• bronnen

Constantinopel is een oude stad in het moderne Turkije dat nu bekend staat als Istanbul. Voor het eerst gevestigd in de zevende eeuw voor Christus, ontwikkelde Constantinopel zich tot een bloeiende haven dankzij de uitstekende geografische ligging tussen Europa en Azië en de natuurlijke haven. In 330 na Christus werd het de plaats van het 'Nieuwe Rome' van Romeinse keizer Constantijn, een christelijke stad met een enorme rijkdom en prachtige architectuur. Constantinopel was de zetel van het Byzantijnse rijk voor de komende 1.100 jaar, het doorstaan ​​van periodes van groot fortuin en gruwelijke belegeringen, totdat het werd overspoeld door Mehmed II van het Ottomaanse Rijk in 1453.

Bosporus

In 657 voor Christus stichtte de heerser Byzas uit de oude Griekse stad Megara een nederzetting aan de westkant van de Straat van Bosporus, die de Zwarte Zee met de Middellandse Zee verbond. Dankzij de ongerepte natuurlijke haven, gecreëerd door de Gouden Hoorn, groeide Byzantium (of Byzantion) uit tot een bloeiende havenstad.

In de loop van de volgende eeuwen werd Byzantium afwisselend gecontroleerd door de Perzen, Atheners, Spartanen en Macedoniërs terwijl ze jockeyden voor macht in de regio. De stad werd verwoest door de Romeinse keizer Septimius Severus rond 196 voor Christus, maar werd vervolgens herbouwd met enkele van de structuren die overleefden in het Byzantijnse rijk, waaronder de baden van Zeuxippus, het Hippodrome en een beschermende muur.

Na het verslaan van zijn rivaal Licinius om de enige keizer van het Romeinse rijk te worden in 324 na Christus, besloot Constantijn I een nieuwe hoofdstad te vestigen in Byzantium genaamd "Nova Roma" ’New Rome.

Constantijn I

Constantijn begon het grondgebied van het oude Byzantium uit te breiden, het in 14 secties te verdelen en een nieuwe buitenmuur te bouwen. Hij lokte edellieden door landgeschenken en bracht kunst en andere ornamenten uit Rome over voor vertoning in de nieuwe hoofdstad. De brede lanen werden omzoomd door beelden van grote heersers zoals Alexander de Grote en Julius Caesar, evenals een van Constantijn zelf als Apollo.

De keizer wilde ook de stad bevolken door bewoners gratis voedselrantsoenen aan te bieden. Met een systeem van aquaducten al aanwezig, zorgde hij voor toegang tot water door de zich uitbreidende stad door de bouw van de Binbirdirek Cisterne.

In 330 na Christus vestigde Constantijn de stad die in de oude wereld zijn stempel zou drukken als Constantinopel, maar ook bekend zou worden onder andere namen, waaronder de Koningin van de steden, Istinpolin, Stamboul en Istanbul. Het zou worden beheerst door het Romeinse recht, het christendom in acht nemen en het Grieks als de primaire taal aannemen, hoewel het zou dienen als een smeltkroes van rassen en culturen vanwege de unieke geografische ligging tussen Europa en Azië.

Justinian I

Justinian I, die regeerde van 527 tot 565 na Christus, doorstond de Nika-opstand vroeg in zijn ambtstermijn en maakte van de gelegenheid gebruik om uitgebreide renovaties van de stad uit te voeren. Hij lanceerde succesvolle militaire campagnes die de Byzantijnen hielpen om gebieden terug te vorderen die verloren waren gegaan met de ineenstorting van het West-Romeinse Rijk in de vijfde eeuw, door zijn grenzen te verleggen om de Middellandse Zee te omringen.

Bovendien heeft Justinianus een uniform rechtsstelsel opgezet met de Justinian Code, dat zou dienen als een blauw voor toekomstige beschavingen.

Samen met het stimuleren van de verspreiding van de beeldenstorm in het rijk, vocht Leo III (die regeerde van 717 tot 741 na Christus) een Arabisch beleg van de stad af en stabiliseerde de troon na de recente jaren van onrust. Hij was de eerste keizer van de Isuriaanse dynastie.

Evenzo lanceerde Basilius I (die regeerde van 867 tot 886 na Christus) wat de twee-eeuwenlange Macedonische dynastie werd. Ondanks zijn analfabetisme volgde hij Justinianus door te renoveren en verdere codificatie van wetten te proberen, en met succes verlegde hij de grenzen van het rijk naar het zuiden.

renbaan

Constantinopel heeft meer dan 1.100 jaar geduurd als de Byzantijnse hoofdstad grotendeels vanwege de beschermende muur voltooid onder Theodosius II in 413. De nieuwe stadsomtrek ten westen van de muur van Constantijn met ongeveer een mijl uitgebreid, strekte zich 3-1 / 2 mijl uit de zee van Marmara tot de Gouden Hoorn.

Een dubbele reeks muren werd toegevoegd na een reeks aardbevingen in het midden van de vijfde eeuw, de binnenste laag ongeveer 40 voet hoog en bezaaid met torens die nog eens 20 voet bereikten.

Het Hippodrome, oorspronkelijk gebouwd door Severus in de derde eeuw en uitgebreid door Constantijn, diende als een arena voor wagenrennen en andere openbare evenementen zoals parades en het weergeven van de gevangen vijanden van de keizer. Naar schatting meer dan 100 meter lang hebben naar schatting 100.000 mensen gezeten.

Hagia Sophia

De Hagia Sophia markeerde een triomf van architectonisch ontwerp. Gebouwd op de site van voormalige keizerlijke kerken door Justinian I, werd het in minder dan zes jaar voltooid door een personeelsbestand van 10.000 arbeiders.

Vier kolommen ondersteunden een enorme koepel met een diameter van meer dan 100 voet, terwijl het gepolijste marmer en de schitterende mozaïeken de Hagia Sophia de indruk gaven altijd helder verlicht te zijn.

Minder is bekend over het keizerlijke paleis van Constantijn, dat ook prominent in het hart van de stad stond, maar het had een uitgebreide weergave van mozaïeken, evenals een grote ingang bekend als de Chalke-poort.

Christelijke en moslimregel

Hoewel de oprichting van Nieuw Rome door Constantijn samenviel met pogingen om het christendom als de staatsgodsdienst te vestigen, gebeurde dat pas formeel nadat Theodosius I in 379 aan de macht was gestegen. Hij riep de eerste raad van Constantinopel bijeen in 381, die de raad van Nicea van 325, en verklaarde de stadspatriarch alleen als tweede aan de macht na die van Rome.

Constantinopel werd een centrum van de iconoclastische controverse nadat Leo III in 730 het aanbidden van religieuze iconen verbood. Hoewel de Zevende Oecumenische Raad van 787 dat besluit heeft teruggedraaid, hervatte de beeldenstorm minder dan 30 jaar later als een rechtsstaat en duurde het tot 843.

Met het Grote Schisma van 1054, toen de christelijke kerk zich opsplitste in Romeinse en Oosterse divisies, werd Constantinopel de zetel van de Oosters-orthodoxe kerk, en bleef dat zelfs nadat het islamitische Ottomaanse rijk de stad in de 15e eeuw overnam.

Val van Constantinopel

Beroemd om zijn immense rijkdom, heeft Constantinopel minstens een dozijn belegeringen doorstaan ​​gedurende zijn meer dan 1000 jaar als de Byzantijnse hoofdstad. Deze omvatten pogingen van Arabische legers in de zevende en achtste eeuw, evenals de Bulgaren en de Rus (vroege Russen) in de negende en 10de eeuw.

In het begin van de 13e eeuw, voorafgaand aan op weg naar Jeruzalem, werden de legers van de kruistochten omgeleid naar Constantinopel over een machtsstrijd. Toen hun beloofde betalingen doorliepen, plunderden ze de stad in 1204 en vestigden een Latijnse staat.

Hoewel de Byzantijnen in 1261 de controle over Constantinopel terugwonnen, bleef de stad het enige belangrijke bevolkingscentrum van wat nu een omhulsel van het rijk was.

Kort na het opstijgen naar de Ottomaanse troon in 1451, begon Mehmed II plannen te formuleren voor een grote aanval op Constantinopel. Met de overweldigende omvang van zijn strijdkrachten, en extra voordelen verkregen door het gebruik van buskruit, slaagde hij erin waar zijn voorgangers faalden en beweerde Constantinopel voor de islamitische heerschappij op 29 mei 1453.

Ottomaanse regel

Terwijl de vroege decennia van een door Ottomaanse rijk geregeerd Constantinopel werden gekenmerkt door de transformatie van kerken in moskeeën, spaarde Mehmed II de kerk van de heilige apostelen en stond een diverse bevolking toe om te blijven.

Na de veroveraar was Suleyman the Magnificent de meest prominente heerser van de Ottomanen (die regeerde van 1520 tot 1566). Samen met het ontwikkelen van een reeks openbare werken, transformeerde Suleyman het gerechtelijk systeem, verdedigde de kunsten en bleef het rijk uitbreiden.

In de 19e eeuw onderging de dalende Ottomaanse staat grote veranderingen met de implementatie van de Tanzimat-hervormingen, die eigendomsrechten garandeerden en executie zonder proces verbood.

Istanbul

Aan het begin van de volgende eeuw vernietigden de Balkanoorlogen, de Eerste Wereldoorlog en de Grieks-Turkse oorlog de overblijfselen van het Ottomaanse rijk.

Het Verdrag van Lausanne van 1923 vormde formeel de Republiek Turkije, die de hoofdstad naar Ankara verhuisde. Oud Constantinopel, lang informeel bekend als Istanbul, nam de naam officieel aan in 1930.

bronnen

Constantinopel / Istanbul. Het Simpson Center for the Humanities aan de Universiteit van Washington.
Constant in Opel. Oude geschiedenis encyclopedie.
The Age of Suleyman the Magnificent. National Gallery of Art, Washington.
Constantinopel: City of the World's Desire 1453-1924. Washington Post.
Het oecumenisch patriarchaat van Constantinopel. Het Grieks-orthodoxe aartsbisdom van Amerika.