Inhoud

• Cornelius Vanderbilt: Early Years
• Cornelius Vanderbilt: Steamships
• Cornelius Vanderbilt: Railroads
• Cornelius Vanderbilt: Laatste jaren

Scheepvaart- en spoorwegmagnaat Cornelius Vanderbilt (1794-1877) was een zelfgemaakte multimiljonair die een van de rijkste Amerikanen van de 19e eeuw werd. Als jongen werkte hij samen met zijn vader, die een boot bestuurde die vracht vervoerde tussen Staten Island, New York, waar ze woonden, en Manhattan. Nadat hij als kapitein voor stoomschepen had gewerkt, ging Vanderbilt eind 1820 voor zichzelf werken en werd uiteindelijk een van de grootste exploitanten van stoomschepen in het land. In het proces verwierf de Commodore, zoals hij in het openbaar de bijnaam kreeg, de reputatie zeer competitief en meedogenloos te zijn. In de jaren 1860 verlegde hij zijn aandacht naar de spoorwegindustrie, waar hij een ander imperium bouwde en hielp het spoorwegvervoer efficiënter te maken. Toen Vanderbilt stierf, was hij meer dan $ 100 miljoen waard.

Cornelius Vanderbilt: Early Years

Een afstammeling van Nederlandse kolonisten die halverwege de jaren 1600 naar Amerika kwam, werd Cornelius Vanderbilt geboren in bescheiden omstandigheden op 27 mei 1794 op Staten Island, New York. Zijn ouders waren boeren en zijn vader verdiende ook geld met het vervoeren van producten en koopwaar tussen Staten Island en Manhattan in zijn tweemast zeilschip, bekend als periauger. Als een jongen werkte de jongere Vanderbilt met zijn vader op het water en ging hij kort naar school. Toen Vanderbilt een tiener was, vervoerde hij vracht rond de haven van New York in zijn eigen periauger. Uiteindelijk verwierf hij een vloot van kleine boten en leerde hij over scheepsontwerp.

Wist je dat? Tijdens de Amerikaanse burgeroorlog schonk Cornelius Vanderbilt zijn grootste en snelste stoomschip, genaamd de Vanderbilt en gebouwd voor ongeveer $ 1 miljoen, aan de Union Navy. Het schip werd gebruikt om Zuidelijke raiders te achtervolgen.

In 1813 trouwde Vanderbilt met zijn neef Sophia Johnson, en het paar kreeg uiteindelijk 13 kinderen. (Een jaar nadat zijn eerste vrouw stierf in 1868, trouwde Vanderbilt met een andere vrouwelijke neef, Frank Armstrong Crawford, die meer dan vier decennia jonger was.)

Cornelius Vanderbilt: Steamships

In 1817 ging Vanderbilt aan het werk als veerbootkapitein voor een rijke zakenman die een commerciële stoombootdienst had die opereerde tussen New Jersey en New York. De baan bood Vanderbilt de gelegenheid om meer te weten te komen over de snelgroeiende stoomschipindustrie. In de late jaren 1820 ging hij zelfstandig aan de slag, stoomschepen bouwen en veerdiensten exploiteren in de regio New York. Slim en agressief, werd hij een dominante kracht in de industrie door felle oorlogen met zijn rivalen uit te voeren. In sommige gevallen betaalden zijn concurrenten hem flinke bedragen om niet met hen te concurreren. (Gedurende zijn hele leven zou de meedogenloze benadering van Vanderbilt hem talloze vijanden opleveren.)

In de jaren 1840 bouwde Vanderbilt een groot bakstenen huis voor zijn gezin op 10 Washington Place, in de huidige wijk Greenwich Village in Manhattan. Ondanks zijn groeiende rijkdom, accepteerden de elite-bewoners van de stad traag Vanderbilt, omdat ze hem ruw en onbeschaafd vonden.

In de vroege jaren 1850, tijdens de California Gold Rush, een tijd vóór transcontinentale spoorwegen, lanceerde Vanderbilt een stoomschipdienst die goudzoekers vervoerde van New York naar San Francisco via een route door Nicaragua. Zijn route was sneller dan een gevestigde route door Panama, en veel sneller dan het andere alternatief, rond Kaap Hoorn aan de zuidpunt van Zuid-Amerika, wat maanden kon duren. De nieuwe lijn van Vanderbilt was meteen een succes en verdiende meer dan $ 1 miljoen (ongeveer $ 26 miljoen in het geld van vandaag) per jaar.

Cornelius Vanderbilt: Railroads

In de jaren 1860 verlegde Vanderbilt zijn focus van de scheepvaart naar de spoorwegindustrie, die een periode van grote expansie inging. Hij kreeg de controle over een aantal spoorlijnen tussen Chicago en New York en richtte een interregionaal spoorwegsysteem op. Volgens T.J. Styles, auteur van "The First Tycoon: The Epic Life of Cornelius Vanderbilt": "Dit was een ingrijpende transformatie van het spoorwegnetwerk, die eerder was gefragmenteerd in talloze korte spoorwegen, elk met zijn eigen procedures, dienstregelingen en rollend materieel. Het creëren van een coherent systeem dat meerdere staten omspant, verlaagde de kosten, verhoogde de efficiëntie en versnelde reis- en verzendtijden. ”

Vanderbilt was de drijvende kracht achter de bouw van het Grand Central Depot van Manhattan, dat in 1871 werd geopend. Het station werd uiteindelijk afgebroken en vervangen door de huidige Grand Central Terminal, die in 1913 werd geopend.

Cornelius Vanderbilt: Laatste jaren

In tegenstelling tot de Gilded Age-titanen die hem volgden, zoals staalmagnaat Andrew Carnegie (1835-1919) en olie-mogul John Rockefeller (1839-1937), bezat Vanderbilt geen grote huizen of gaf hij veel van zijn enorme rijkdom weg aan goede doelen. In feite was de enige substantiële filantropische donatie die hij deed in 1873, tegen het einde van zijn leven, toen hij $ 1 miljoen gaf om de Vanderbilt University in Nashville, Tennessee te bouwen en te schenken. (In een knipoog naar de bijnaam van de oprichter worden de atletische teams van de school Commodores genoemd.)

De Vanderbilt-herenhuizen geassocieerd met de Gilded Age, inclusief de Breakers in Newport, Rhode Island, en de Biltmore in Asheville, North Carolina, werden gebouwd door de nakomelingen van Cornelius Vanderbilt. (Het Biltmore-landgoed met 250 kamers, gebouwd in de late 19e eeuw door een van de kleinzonen van Vanderbilt, is tegenwoordig het grootste particuliere huis in de Verenigde Staten.)

Vanderbilt stierf op 82-jarige leeftijd op 4 januari 1877 in zijn huis in Manhattan en werd begraven op de Moravische begraafplaats in New Dorp, Staten Island. Hij liet het grootste deel van zijn fortuin, geschat op meer dan $ 100 miljoen, over aan zijn zoon William (1821-85).