Tijdens een inval ontvoeren Commanche, Kiowa en Caddo Indianen in Texas Cynthia Ann Parker (die ongeveer 9 of 10 jaar oud was) en vermoordden haar familie. Aangenomen in de Commanche-stam, leefde ze een gelukkig leven totdat Texas Rangers haar heroverde en haar dwong terug te keren om weer onder Anglo-Amerikanen te leven.
Silas en Lucy Parker verhuisden hun jonge gezin in 1832 van Illinois naar Texas. Om zichzelf te beschermen tegen de vijandige Indianen in de regio, richtten ze een solide geconstrueerde burgerlijke voorraad op ongeveer 40 mijl ten oosten van het huidige Waco dat Parker's Fort werd genoemd. De lange houten stok zou naar verluidt "een grote vijandelijke troepen" kunnen afweren als ze op de juiste manier wordt verdedigd. Toen echter gedurende vele maanden geen Indiase aanvallen plaatsvonden, werden de familie Parker en de familieleden die zich bij het fort voegden achteloos. Regelmatig lieten ze de kogelvrije poorten naar het fort lang open staan.
Op deze dag in 1836 voerden enkele honderden Commanche-, Kiowa- en Caddo-indianen een verrassingsaanval uit. Tijdens de daaropvolgende strijd doodden de Indianen vijf van de Parkers. In de chaos ontvoerden de Indianen de negenjarige Cynthia Ann Parker en vier andere blanke vrouwen en kinderen. De bands Commanche en Caddo verdeelden later vrouwen en kinderen tussen hen. De Commanche nam Parker mee en zij woonde de volgende 25 jaar bij hen.
Zoals veel gewone stammen in Plains, was de Commanche al lang bezig met het ontvoeren van vrouwen en kinderen van hun vijand. Soms werden deze gevangenen behandeld als slaven die nuttig werk leverden en konden worden geruild voor waardevolle goederen. Vaak werden gevangenen uiteindelijk volwaardige leden van de stam, vooral als ze als jonge kinderen werden ontvoerd. Dat was het geval bij Parker.
Anglo-Texanen leerden voor het eerst dat het jonge meisje misschien vier jaar later nog leeft. Een handelaar met de naam Williams meldde dat hij Parker met een groep Commanche bij de Canadese rivier in het noorden van Texas had gezien. Hij probeerde haar vrijlating te kopen, maar faalde. De Commanche Chief Pahauka stond toe dat Williams met het meisje sprak, maar ze staarde naar de grond en weigerde zijn vragen te beantwoorden. Na vier jaar was Parker blijkbaar gewend geraakt aan Commanche-manieren en wilde hij niet vertrekken. In 1845 zagen twee andere blanke mannen Parker, die toen 17 jaar oud was. Een Commanche krijger vertelde hen dat hij nu haar man was, en de mannen meldden "ze is niet bereid om te vertrekken" en "ze zou wegrennen en zich verbergen om te voorkomen dat degenen die haar gingen betalen".
Het was duidelijk dat Parker zichzelf als Commanche ging beschouwen. Volgens alle verhalen behandelde haar man, een rijzende jonge krijger, Peta Nocona, haar goed, en het paar was gelukkig getrouwd. Ze beviel van drie kinderen, twee jongens en een meisje, en Nocona was naar verluidt zo blij met haar dat hij de gebruikelijke praktijk van het nemen van verschillende vrouwen verwierp en monogaam bleef.
Helaas was Nocona ook een krijger die zich bezighield met brutale oorlog met de Anglo-Amerikaanse indringers, en hij trok snel de toorn van de Texas Rangers voor het leiden van verschillende succesvolle aanvallen op blanken. In december 1860 viel een Ranger-kracht het dorp van Nocona aan. De Rangers verwondden Nocona dodelijk en namen Parker en haar dochter, Prairie Flower, gevangen.
Teruggekeerd naar de Anglo-samenleving tegen haar wil, werd Parker meegenomen naar de boerderij van haar oom in Birdville, Texas, waar ze verschillende keren probeerde weg te rennen. Echter, met haar man dood en haar geadopteerde mensen die een verloren strijd vochten om te overleven, gaf Parker blijkbaar afstand van een ongelukkig leven onder een volk dat ze niet langer begreep. Prairie Flower, haar enige connectie met haar oude leven, stierf in 1863 aan griep en longontsteking. Depressief en eenzaam worstelde Parker nog zeven jaar door. Verzwakt door zelfopgelegde honger, stierf ze aan griep in 1870.
