Inhoud

• Takken van de overheid
• Wat doet de uitvoerende macht?
• Wie heeft de leiding van de uitvoerende macht?
• Bevoegdheden van de president en de uitvoerende macht
• Executive Orders
• bronnen

De uitvoerende macht is een van de drie belangrijkste onderdelen van de Amerikaanse overheid naast de wetgevende en de rechterlijke macht en is verantwoordelijk voor de uitvoering en uitvoering van de wetten van de natie. De president van de Verenigde Staten is het hoofd van de uitvoerende macht, waartoe ook de vice-president en de rest van het kabinet van de president behoren, 15 uitvoerende afdelingen en tal van federale agentschappen, besturen, commissies en commissies.

Takken van de overheid

Bij de Constitutionele Conventie in 1787 werkten de opstellers van de Amerikaanse grondwet aan de basis voor een sterke federale overheid. Maar ze wilden ook de vrijheid van individuele burgers behouden en ervoor zorgen dat de overheid haar macht niet misbruikte.

Daartoe richten de eerste drie artikelen van de Grondwet drie afzonderlijke regeringsafdelingen op: de wetgevende, de uitvoerende en de rechterlijke macht.

Artikel II, afdeling 1 van de Grondwet bepaalt: "De uitvoerende macht berust bij een president van de Verenigde Staten van Amerika." De president leidt niet alleen de uitvoerende tak van de federale overheid, maar is ook staatshoofd en commandant- opperhoofd van de strijdkrachten.

Het moderne presidentschap wijkt sterk af van wat de ontwerpers hebben bedoeld; aanvankelijk debatteerden zij over de wijsheid om überhaupt één president te hebben en delegeerden veel van de bevoegdheden van de uitvoerende macht aan het Congres.

Maar de visie van een sterke nationale leider begunstigd door Alexander Hamilton en zijn mede-Federalisten triomfeerde uiteindelijk over tegenstanders zoals Thomas Jefferson en James Madison, die de voorkeur gaven aan een relatief zwakke, beperkte uitvoerende macht.

Wat doet de uitvoerende macht?

De vice-president ondersteunt en adviseert de president en is klaar om het presidentschap op zich te nemen als de president niet in staat is om te dienen. De vice-president is ook president van de Amerikaanse senaat en kan in de senaat een gelijkspel uitbrengen.

Aanvankelijk stemden de kiezers niet afzonderlijk voor president en vice-president, maar brachten ze een enkele stem uit; de kandidaat die tweede werd, werd vice-president. Maar in 1804, na twee zeer omstreden nationale verkiezingen, veranderde het 12e amendement het stemproces in het huidige systeem.

De federale overheid heeft 15 uitvoerende afdelingen (waaronder Defensie, Staat, Justitie, Arbeid, Onderwijs, Gezondheid en Human Services, enzovoort). Elk van deze afdelingen wordt geleid door een lid van het kabinet, die fungeren als adviseurs van de president.

De hoofden van talloze uitvoerende agentschappen (de Central Intelligence Agency, Environmental Protection Agency, etc.) zijn formeel geen lid van het kabinet, maar vallen wel onder het gezag van de president. De uitvoerende tak omvat ook meer dan 50 onafhankelijke federale commissies, waaronder de Federal Reserve Board, Securities and Exchange Commission en vele anderen.

Een ander integraal onderdeel van de uitvoerende macht is het Executive Office of the President (EOP), dat in 1939 werd opgericht door president Franklin D. Roosevelt. Onder leiding van de stafchef van het Witte Huis omvat het EOP het Office of Management and Budget, de Raad van Economische Adviseurs, de Nationale Veiligheidsraad en de Communicatie- en perssecretaris van het Witte Huis.

Wie heeft de leiding van de uitvoerende macht?

Artikel II van de Grondwet bepaalde dat een president die verantwoordelijk is voor de uitvoerende macht moet worden gekozen voor een termijn van vier jaar. Volgens de voorwaarden komen alleen van nature geboren burgers van de Verenigde Staten van ten minste 35 jaar die minstens 14 jaar in de Verenigde Staten hebben gewoond in aanmerking voor het hoogste uitvoerende kantoor van de natie.

Slechts één president in de Amerikaanse geschiedenis, Franklin D. Roosevelt, heeft meer dan twee ambtstermijnen bekleed. In 1951, zes jaar na de dood van de FDR tijdens zijn vierde ambtstermijn, heeft het Congres het 22e amendement geratificeerd, dat voorzitters beperkte tot twee termijnen. Deze beperking dient als een extra controle op de macht van een persoon over de regering van het land.

De vice-president wordt ook gekozen voor een termijn van vier jaar, maar vice-presidenten kunnen een onbeperkt aantal termijnen vervullen, zelfs onder verschillende presidenten. De president benoemt leden van het kabinet, die vervolgens met ten minste 51 stemmen in de senaat moeten worden goedgekeurd.

Bevoegdheden van de president en de uitvoerende macht

Een van de belangrijkste verantwoordelijkheden van de president is het ondertekenen van wetgeving die door beide huizen van het Congres (de wetgevende tak) is aangenomen.

De president kan ook een veto uitspreken over een wetsontwerp aangenomen door het Congres, hoewel het Congres het wetsvoorstel nog steeds in werking kan stellen door dat veto te negeren met een tweederde stem van beide huizen. Zowel het presidentiële veto als het vermogen van het Congres om het veto te negeren, zijn voorbeelden van het systeem van checks and balances dat door de grondwet is vastgesteld.

De uitvoerende macht is ook verantwoordelijk voor het voeren van diplomatie met andere landen. De president benoemt ambassadeurs en andere diplomaten en kan onderhandelen en verdragen ondertekenen, die tweederde van de Senaat vervolgens moet ratificeren. De president benoemt ook federale rechters, inclusief rechters bij het Hooggerechtshof, en heeft de bevoegdheid om degenen die veroordeeld zijn voor federale misdaden te vergeven, behalve in het geval van afzetting.

Executive Orders

Naast het ondertekenen van wetsvoorstellen die door het Congres zijn aangenomen, kan de president ook uitvoerende bevelen uitvaardigen, die bepalen hoe bestaande wetten worden geïnterpreteerd en gehandhaafd. In een uitvoerend bevel moet de president vaststellen of het bevel is gebaseerd op de Amerikaanse grondwet of een wet.

Uitvoerende bevelen worden geregistreerd in het federale register en als bindend beschouwd, maar ze zijn onderworpen aan juridische toetsing en de federale rechtbanken kunnen ze neerhalen. Dit is een andere manier waarop het systeem van checks and balances kan functioneren.

Vrijwel elke president terug naar George Washington heeft gebruik gemaakt van de uitvoerende orde. (De enige president die er geen tekende was William Henry Harrison, die na slechts een maand in functie stierf.) Mede door zijn verlengde ambtstermijn in het Oval Office, heeft Franklin D. Roosevelt de records voor de meeste uitvoerende orders, met 3.721.

Enkele van de meest opvallende uitvoerende bevelen die door de jaren heen zijn uitgegeven, omvatten de opschorting van habeas corpus van Abraham Lincoln tijdens de Burgeroorlog (1861), en zijn Emancipatie Proclamatie (1863); New Deal van FDR, die de Civil Works Administration en andere federale programma's (1933) creëerde, en zijn internering van Japans-Amerikanen tijdens de Tweede Wereldoorlog (1942); en Dwight D. Eisenhower van federale troepen om scholen te integreren in Little Rock, Arkansas (1957).

bronnen

De uitvoerende macht, WhiteHouse.gov.
Executive Branch, USA.gov.
Executive Orders, The American Presidency Project.
"De president was nooit bedoeld als het machtigste deel van de regering", The Washington Post, 13 februari 2019.