William Faulkner treedt op deze dag toe tot de Royal Air Force, maar zal nooit gevechten zien omdat de Eerste Wereldoorlog zal eindigen voordat hij zijn opleiding heeft voltooid.
Faulkner kwam bij de RAF nadat zijn middelbare schoolliefde, Estelle, met een andere man trouwde. Hij verliet zijn geboortestad, Oxford, Mississippi, bezocht vrienden in het noorden en ging naar Canada, waar hij zich bij de Royal Air Force voegde. Na de oorlog keerde hij terug naar Mississippi, waar hij poëzie schreef. Een buurman financierde de publicatie van zijn eerste gedichtenboek, De marmeren faun (1924). Zijn eerste roman, Soldiers 'Pay, werd twee jaar later gepubliceerd.
Faulkner kreeg een tweede kans op zijn middelbare schoolliefde toen Estelle, nu de moeder van twee, van haar eerste echtgenoot scheidde. Ze huwde Faulkner in 1929 en het echtpaar kocht en restaureerde een verwoest herenhuis in de buurt van Oxford, terwijl Faulkner klaar was Het geluid en de woede, gepubliceerd in oktober 1929. Het jaar daarop publiceerde hij Terwijl ik lag te sterven, met Licht in augustus (1932) en Absalom, Absalom (1936) volgend.
De romans van Faulkner daagden conventionele vormen uit en wisten het lezend publiek traag te vinden. Zijn werk leverde hem niet genoeg geld op om zijn gezin te onderhouden, dus vulde hij zijn inkomsten aan door korte verhalen aan tijdschriften te verkopen en als scenarioschrijver uit Hollywood te werken. Hij schreef twee veelgeprezen films, beide met in de hoofdrol Humphrey Bogart. Hebben en niet hebben was gebaseerd op een roman van Ernest Hemingway, en De grote slaap was gebaseerd op een mysterie van Raymond Chandler. Hij publiceerde een klassieke verzameling korte verhalen, Ga naar beneden, Mozes, in 1942. De collectie omvatte 'The Bear', een van zijn beroemdste verhalen, die eerder in de Saturday Evening Post.
De reputatie van Faulkner kreeg een belangrijke impuls met de publicatie van De draagbare Faulkner (1946), waaronder zijn vele verhalen die zich afspeelden in de provincie Yoknapatawpha. Drie jaar later, in 1949, won hij de Nobelprijs voor literatuur. Zijn Verzamelde verhalen (1950) won de National Book Award. De rest van zijn leven gaf hij regelmatig lezingen op universitaire campussen. Hij stierf aan een hartaanval op 65-jarige leeftijd.
