Op deze dag in 1933 parkeren enthousiaste automobilisten hun auto's op het terrein van Park-In Theaters, de allereerste drive-in bioscoop, gelegen aan Crescent Boulevard in Camden, New Jersey.
Park-In Theaters, de term 'drive-in' werd pas later veel gebruikt, was het geesteskind van Richard Hollingshead, een filmfan en een salesmanager bij het bedrijf van zijn vader, Whiz Auto Products, in Camden. Naar verluidt geïnspireerd door de strijd van zijn moeder om comfortabel te zitten in traditionele bioscoopstoelen, kwam Hollingshead op het idee van een openluchttheater waar klanten films keken in het comfort van hun eigen auto. Vervolgens experimenteerde hij op de oprit van zijn eigen huis met verschillende projectie- en geluidstechnieken, een Kodak-projector uit 1928 op de motorkap van zijn auto, monteerde een scherm aan enkele bomen en plaatste een radio achter het scherm voor geluid. Hij testte ook manieren om zich te beschermen tegen regen en ander slecht weer, en bedacht de ideale afstandsregeling voor een aantal auto's zodat iedereen zicht op het scherm zou hebben.
De jonge ondernemer ontving een patent op het concept in mei 1933 en opende Park-In Theaters, Inc. minder dan een maand later, met een initiële investering van $ 30.000. Hollingshead publiceerde het als entertainment voor het hele gezin en bracht 25 cent per auto en 25 cent per persoon in rekening, waarbij geen enkele groep meer dan één dollar betaalde. Het idee sloeg aan en nadat het patent van Hollingshead in 1949 werd vernietigd, begonnen drive-in theaters overal in het land op te duiken. Een van de grootste was de All-Weather Drive-In van Copiague, New York, met een parkeerplaats voor 2500 auto's, een kinderspeelplaats en een full-service restaurant, allemaal op een terrein van 28 hectare.
Drive-in theaters toonden meestal B-films, dat is niet het beste tarief van Hollywood, maar sommige theaters hadden dezelfde films die in reguliere theaters speelden. De aanvankelijk slechte geluidskwaliteit 'Hollingshead' had drie luidsprekers gemonteerd door RCA Victor in de buurt van het verbeterde scherm gemonteerd, en latere technologie maakte het voor elke auto mogelijk om de soundtrack van de film via zijn FM-radio af te spelen. De populariteit van de drive-in piekte na de Tweede Wereldoorlog en bereikte zijn hoogtepunt in de late jaren 1950 tot midden jaren 60, met ongeveer 5.000 theaters in het hele land. Drive-ins werden een icoon van de Amerikaanse cultuur en een typische weekendbestemming, niet alleen voor ouders en kinderen, maar ook voor tienerparen die wat privacy zoeken. Sindsdien echter, de stijgende prijs van onroerend goed, vooral in voorsteden, gecombineerd met het groeiende aantal inlooptheaters en de opkomst van videoverhuur om de groei van de drive-in industrie te beteugelen. Tegenwoordig overleven minder dan 500 drive-in theaters in de Verenigde Staten.
