De eerste driewielige, multidirectionele Dymaxion-auto, ontworpen door de architect, ingenieur en filosoof Buckminster Fuller, wordt op deze dag in 1933 geproduceerd in Bridgeport, Connecticut.
Fuller werd in 1895 in Massachusetts geboren en begon zijn leven te leiden als (in zijn eigen woorden) "een experiment om te ontdekken wat een enkel individu kan bijdragen aan het veranderen van de wereld en de hele mensheid ten goede komt." Na het samenstellen van de wereld "Dymaxion" als een combinatie van de woorden "dynamisch", "maximum" en "ion", nam hij het woord als zijn eigen persoonlijke merk. Onder zijn baanbrekende creaties waren de geodetische koepel en het Dymaxion-huis, dat was gemaakt van lichtgewicht aluminium en per vliegtuig kon worden vervoerd en geassembleerd.
In 1927 schetste Fuller de Dymaxion-auto voor het eerst onder de naam '4D transport'. Deels vliegtuig, deels auto, het had opgeblazen vleugels. Vijf jaar later vroeg Fuller zijn vriend, de beeldhouwer Isamu Noguchi, om meer schetsen van de auto te maken. Het resultaat was een langwerpig traanontwerp, met een achterste derde wiel dat van de grond tilde en een staartvin. Fuller startte de productie van de Dymaxion-auto in een voormalige Locomobile-fabriek in Bridgeport in maart 1933. Het eerste model rolde de Bridgeport-fabriek uit op 12 juli 1933, 38ste verjaardag van Fuller. Het had een stalen chassis (of frame) en een lichaam van essenhout, bedekt met een aluminium huid en bedekt met een beschilderd canvas dak. Het werd ontworpen om een snelheid van 120 mijl per uur en gemiddelde 28 mijl per gallon benzine te kunnen bereiken.
Verkocht aan Gulf Oil, de Dymaxion-auto werd tentoongesteld op de Century of Progress-tentoonstelling in Chicago. In oktober kwam echter de beroepschauffeur Francis Turner om het leven nadat de Dymaxion-auto tijdens een demonstratie was omgedraaid. Een onderzoek maakte Dymaxion verantwoordelijk, maar investeerders werden schaars, ondanks het enthousiasme van de pers en van beroemdheden zoals de romanschrijver H.G. Wells en de schilder Diego Rivera.
Samen met de door de nazi's gebouwde KdF-wagen (de voorloper van de Volkswagen Beetle), was de Dymaxion een van de verschillende futuristische auto's met achtermotoren die in de jaren dertig werden ontwikkeld. Hoewel het nooit in massa werd geproduceerd, hielp de Dymaxion bij de acceptatie door het publiek van nieuwe gestroomlijnde personenauto's, zoals de 1936 Lincoln Zephyr. In 2019 was de enige overlevende Dymaxion te zien in een tentoonstelling gewijd aan het werk van Fuller in het Whitney Museum of American Art in New York City. Een artikel gepubliceerd in De New York Times over de tentoonstelling herinnerde Fullers eigen indrukken van de Dymaxion: "Ik wist dat iedereen het een auto zou noemen," vertelde hij de literaire criticus Hugh Kenner in de jaren zestig; in plaats daarvan was het eigenlijk "de landtaxerende fase van een vleugelloos, tweeling richtbaar jet stelten vliegend apparaat."
