Op 19 augustus 1909 vindt de eerste race plaats op de Indianapolis Motor Speedway, nu de thuisbasis van de beroemdste autoracecompetitie ter wereld, de Indianapolis 500.
Gebouwd op 328 hectare landbouwgrond vijf mijl ten noordwesten van Indianapolis, Indiana, werd de speedway gestart door lokale ondernemers als een testfaciliteit voor de groeiende auto-industrie van Indiana. Het idee was dat incidentele races op het circuit auto's van verschillende fabrikanten tegen elkaar zouden plaatsen. Na het zien van wat deze auto's konden doen, gingen toeschouwers vermoedelijk naar de showroom van hun keuze om het van dichtbij te bekijken.
Het rechthoekige twee-en-een-halve-mijl spoor verbond vier beurten, elk precies 440 meter van start tot finish, door twee lange en twee korte rechte stukken. In die eerste vijf mijl race op 19 augustus 1909 zagen 12.000 toeschouwers de Oostenrijkse ingenieur Louis Schwitzer winnen met een gemiddelde snelheid van 57,4 mijl per uur. Het oppervlak van verpletterd gesteente en teer bleek een ramp, het brak op een aantal plaatsen en veroorzaakte de dood van twee bestuurders, twee monteurs en twee toeschouwers.
Het oppervlak werd al snel vervangen door 3,2 miljoen straatstenen, gelegd in een zandbed en gefixeerd met mortel. Nagesynchroniseerd "The Brickyard", de speedway heropend in december 1909. In 1911 leidde een lage opkomst van de baaneigenaren tot een cruciale beslissing: in plaats van kortere races besloten ze zich te concentreren op een enkel, langer evenement voor een veel grotere prijs. Dat 30 mei markeerde het debuut van de Indy 500'a slopende 500-mijl race die meteen een hit was bij het publiek en trok persaandacht vanuit het hele land. Bestuurder Ray Haroun won de beurs van $ 14,250, met een gemiddelde snelheid van 74,59 mph en een totale tijd van 6 uur en 42 minuten.
Sinds 1911 wordt de Indianapolis 500 elk jaar gehouden, met uitzondering van 1917-18 en 1942-45, toen de Verenigde Staten betrokken waren bij de twee wereldoorlogen. Met een gemiddelde menigte van 400.000 is de Indy 500 het best bezochte evenement in de Amerikaanse sport. In 1936 werd asfalt voor het eerst gebruikt om de ruwere delen van het spoor te bedekken, en in 1941 was het grootste deel van het spoor verhard. De laatste originele stenen van de speedway werden bedekt in 1961, behalve een rij van drie voet stenen die nog zichtbaar waren aan de start-finishlijn als een nostalgische herinnering aan de geschiedenis van de baan.
