Op deze dag in 1917 kondigt Duitsland de vernieuwing van onbeperkte onderzeeëroorlogvoering in de Atlantische Oceaan aan, terwijl Duitse torpedo-bewapende onderzeeërs zich voorbereiden op het aanvallen van alle schepen, inclusief civiele passagiersschepen, die worden waargenomen in wateren van oorlogsgebieden.
Toen de Eerste Wereldoorlog uitbrak in 1914, beloofde president Woodrow Wilson neutraliteit voor de Verenigde Staten, een standpunt dat de overgrote meerderheid van de Amerikanen de voorkeur gaf. Groot-Brittannië was echter een van de nauwste handelspartners van Amerika en al snel ontstond er spanning tussen de Verenigde Staten en Duitsland over de poging van laatstgenoemde om de Britse eilanden te blokkeren. Verschillende Amerikaanse schepen die naar Groot-Brittannië reisden, werden beschadigd of gezonken door Duitse mijnen en in februari 1915 kondigde Duitsland onbeperkte oorlogvoering aan tegen alle schepen, neutraal of anderszins, die het oorlogsgebied rond Groot-Brittannië binnenkwamen. Een maand later kondigde Duitsland aan dat een Duitse kruiser het gezonken had William P. Frye, een particulier Amerikaans koopvaardijschip dat graan naar Engeland vervoerde toen het verdween. President Wilson was woedend, maar de Duitse regering verontschuldigde zich en noemde de aanval een ongelukkige fout.
Het meest geduchte marinewapen van de Duitsers was de U-boot, een onderzeeër die veel geavanceerder was dan die van andere landen destijds. De typische U-boot was 214 voet lang, droeg 35 man en 12 torpedo's en kon twee uur achter elkaar onder water varen. In de eerste paar jaar van de Eerste Wereldoorlog eisten de U-boten een verschrikkelijke tol op de geallieerde scheepvaart.
Begin mei 1915 publiceerden verschillende New Yorkse kranten een waarschuwing van de Duitse ambassade in Washington dat Amerikanen die op Britse of geallieerde schepen in oorlogsgebieden reizen, dit op eigen risico deden. De aankondiging werd op dezelfde pagina geplaatst als een advertentie voor het naderende zeilen van het Britse eigendom Lusitania oceaanstomer van New York tot Liverpool. Op 7 mei de Lusitania werd zonder waarschuwing getorpedeerd vlak voor de kust van Ierland. Van de 1.959 passagiers kwamen 1.198 om het leven, waaronder 128 Amerikanen.
De Duitse regering hield vol dat de Lusitania droeg munitie, maar de VS eisten reparaties en een einde aan de Duitse aanvallen op ongewapende passagiers- en koopvaardijschepen. In augustus 1915 beloofde Duitsland toe te zien op de veiligheid van passagiers alvorens ongewapende schepen te laten zinken, maar in november zonk een Italiaanse voering zonder waarschuwing, waarbij 272 mensen, waaronder 27 Amerikanen, werden gedood. De publieke opinie in de Verenigde Staten begon zich onherroepelijk tegen Duitsland te keren.
Eind januari 1917 kondigde Duitsland, vastbesloten om zijn uitputtingsoorlog tegen de geallieerden te winnen, de hervatting van de onbeperkte oorlogvoering aan. Drie dagen later verbrak de Verenigde Staten de diplomatieke betrekkingen met Duitsland; slechts enkele uren daarna, de Amerikaanse voering Housatonic werd gezonken door een Duitse U-boot. Geen van de 25 Amerikanen aan boord werden gedood en ze werden later opgepikt door een Britse stoomboot.
Op 22 februari keurde het Congres een wetsvoorstel van 250 miljoen dollar goed om de Verenigde Staten klaar te maken voor oorlog. Twee dagen later gaven de Britse autoriteiten de Amerikaanse ambassadeur in Groot-Brittannië een kopie van wat bekend staat als de "Zimmermann Note", een codering van de Duitse minister van Buitenlandse Zaken Arthur Zimmermann aan graaf Johann von Bernstorff, de Duitse ambassadeur in Mexico. In het telegram, onderschept en ontcijferd door de Britse inlichtingendienst, verklaarde Zimmermann dat Mexico in geval van oorlog met de Verenigde Staten zou moeten worden gevraagd om het conflict als een Duitse bondgenoot te betreden. In ruil daarvoor zou Duitsland beloven de verloren gebieden van Texas, New Mexico en Arizona in Mexico te herstellen. Op 1 maart publiceerde het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken het biljet en werd Amerika voor eens en voor altijd verzinkt tegen Duitsland.
Eind maart zonk Duitsland nog vier Amerikaanse koopvaardijschepen en op 2 april verscheen president Wilson voor het Congres en riep op tot een oorlogsverklaring tegen Duitsland. Op 4 april stemde de Senaat met 82 tegen zes om de oorlog tegen Duitsland te verklaren. Twee dagen later keurde het Huis van Afgevaardigden de verklaring goed met een stem van 373 tegen 50 en trad Amerika formeel in de Eerste Wereldoorlog.
