Jack Johnson wordt de eerste Afro-Amerikaan die de wereldtitel zwaargewicht wint wanneer hij de Canadese Tommy Burns uitschakelt in de 14e ronde in een kampioenschappenwedstrijd nabij Sydney, Australië. Johnson, die tot 1915 de zwaargewicht titel had, werd door blanken beschimpt vanwege zijn verzet tegen de raciale conventies "Jim Crow" in het begin van de 20e eeuw in Amerika.
De bokser die nog steeds wordt herinnerd als de grootste defensieve bokser in zwaargewicht geschiedenis werd geboren in Galveston, Texas, in 1878. Johnson stopte met school na de vijfde klas en werkte in de haven van Galveston voordat hij begon met professioneel boksen. Hij bewees zichzelf een krachtige jager te zijn, maar de zeldzaamheid van kampioen witte boksers die instemden met zwarte uitdagers te ontmoeten beperkte zijn kansen en portemonnees. In 1903 won Johnson het "Coloured Heavyweight Championship of the World" en het jaar daarop gaf hij een uitdaging aan Jim Jeffries, de blanke Amerikaan die op dat moment de wereldtitel had. Jeffries weigerde hem te ontmoeten en het was pas in 1908 dat Tommy Burns ermee instemde Johnson een kans te geven op de meer prestigieuze witte zwaargewicht titel.
De boksers ontmoetten elkaar in Rushcutter's Bay aan de rand van Sydney op 26 december 1908. Weinig van de 20.000 toeschouwers verzamelden zich daar en juichten Johnson toe terwijl hij Burns domineerde en de zwaargewicht kampioen van de wereld werd. Johnson's ontvangst bij terugkeer naar de Verenigde Staten was even lauw, en racisten waren geschokt door zijn huwelijk met een blanke vrouw. Johnson weigerde zich laag te houden vanwege de kritiek op zijn kleur en karakter, en nam in plaats daarvan een overdreven flamboyante levensstijl. Hij reed flitsende sportwagens, pronkte met gouden tanden die bij zijn wandelstok met goudhandvat pasten en maakte talloze, overlappende romances met alle vrouwen wit. Verslaggevers begonnen op te roepen voor een "Great White Hope" om de zwaargewicht titel terug in handen van een blanke man te brengen.
Johnson versloeg verschillende Amerikaanse uitdagers en in 1910 stemde Jim Jeffries ermee in om met pensioen te gaan om te proberen de zwarte bokser te verslaan. In een gevecht gehouden in Reno, Nevada, op 4 juli 1910, werd Johnson de eerste bokser die Jeffries neersloeg en in de 15e ronde gooide Jeffries 'hoek de handdoek in de ring. De uitkomst van de wedstrijd leidde tot racistisch geweld en rellen in de Verenigde Staten.
In 1912 werd Johnson veroordeeld voor het vervoeren van een ongehuwde vrouw over staatslijnen voor 'immorele doeleinden', een wet die voornamelijk werd opgesteld om prostitutie en de handel in blanke slavernij te voorkomen, niet om te voorkomen dat een zwarte bokser en een eigenaar van een nachtclub een affaire hebben met zijn witte secretaresse. Johnson werd veroordeeld tot een jaar gevangenisstraf en in afwachting van hoger beroep op obligatie vrijgelaten. Hij maakte van de gelegenheid gebruik om vermomd als een lid van een zwart honkbalteam de Verenigde Staten te ontvluchten.
Johnson leefde de volgende zeven jaar in ballingschap en bleef zijn titel verdedigen in periodes in Europa en elders. Op 5 april 1915 verloor hij de zwaargewicht titel toen hij werd uitgeschakeld door de blanke Amerikaanse Jess Willard in de 20e ronde van een gevecht in Havana, Cuba. Er gingen geruchten dat Johnson het kampioenschap gooide om de aanklacht tegen hem te laten vallen. De aanklachten werden echter niet ingetrokken en toen Johnson in 1920 terugkeerde naar de Verenigde Staten werd hij gearresteerd door Amerikaanse marshals. Hij werd naar een federale gevangenis in Kansas gestuurd om zijn jaarstraf uit te zitten.
Na zijn vrijlating bokste Johnson af en toe zijn oude gestalte. Zijn fortuinen namen gestaag af en aan het einde van zijn leven werkte hij als een vaudeville- en carnavalartiest. Hij stierf in een auto-ongeluk in 1946.
