Inhoud

• John Jay's vroege jaren
• Verdrag van Parijs
• Federalist Papers
• Eerste hooggerechtshof
• Jay’s verdrag
• Gouverneur Jay
• BRONNEN

John Jay was een Amerikaanse staatsman en grondlegger die de Verenigde Staten diende in tal van regeringsgebouwen. De inwoner van New York stelde de eerste grondwet van de staat op in 1777 en werd het volgende jaar gekozen tot president van het Continentale Congres. Jay diende als de belangrijkste onderhandelaar bij het Verdrag van Parijs, dat de Amerikaanse Revolutionaire Oorlog beëindigde en de onafhankelijkheid van de Verenigde Staten erkende. Hij diende later als de eerste opperrechter van het Amerikaanse Hooggerechtshof en de tweede gouverneur van de staat New York.

John Jay's vroege jaren

John Jay, geboren in 1745 in New York City, kwam uit een rijke koopmansfamilie wiens voorouders Franse Hugenoten waren. Hij begon zijn carrière als advocaat in 1764 na zijn afstuderen aan het nieuw opgerichte King’s College, nu Columbia University.

Hij werd al snel prominent in de politiek van New York en werd in 1774 gekozen als vertegenwoordiger van New York in het eerste continentale congres. Tijdens het eerste Continentale Congres kwamen afgevaardigden van de Amerikaanse koloniën bijeen om weerstand te bieden aan de steeds onderdrukkender wordende wetten die door het Britse parlement in de aanloop naar de revolutionaire oorlog zijn vastgesteld.

Jay was geen loyalist van de Britse kroon, hoewel hij aanvankelijk een vreedzame resolutie met Groot-Brittannië in plaats van onafhankelijkheid bevorderde. Hij drong er bij de Britse regering op aan zich te verzoenen met de kolonisten. Hij steunde de revolutie echter naarmate oorlog steeds waarschijnlijker werd.

Jay bracht een groot deel van de Revolutionaire Oorlog door als diplomaat in Spanje, waar hij drie frustrerende jaren doorbracht, van 1779 tot 1782, in een poging financiële steun te verkrijgen voor de Amerikaanse Revolutie en een alliantie met Spanje. (Spanje voerde de oorlog tegen Groot-Brittannië als bondgenoot van Frankrijk, hoewel het zich nooit officieel in overeenstemming bracht met de koloniale opstand.)

Verdrag van Parijs

In 1782 trad Jay toe tot de vijfkoppige vredescommissie die belast was met het onderhandelen over een vredesverdrag met Groot-Brittannië nadat de Amerikaans-Franse overwinning in Yorktown de gevechten in de Amerikaanse koloniën had beëindigd.

Twee leden van de commissie, Henry Laurens en Thomas Jefferson, namen niet deel en lieten drie mannen, Jay, Benjamin Franklin en John Adams, achter om een ​​verdrag met de Britten te sluiten.

Tijdens de onderhandelingen drong Jay sterk aan op de Britse erkenning van de Amerikaanse onafhankelijkheid. Hij hielp de Verenigde Staten ook al het land ten oosten van de rivier de Mississippi veilig te stellen, met uitzondering van Britse gebieden in Canada en Spaans grondgebied in Florida, waardoor de omvang van de nieuwe natie effectief verdubbelde.

Ondertekend op 3 september 1783, beëindigde het Verdrag van Parijs formeel de Amerikaanse revolutie.

Federalist Papers

Na de Amerikaanse revolutie geloofde Jay in een sterkere centrale regering dan die gecreëerd door de artikelen van de Confederatie, de eerste grondwet van de Verenigde Staten.

Jay, samen met Alexander Hamilton en James Madison, schreef een reeks essays onder het pseudoniem "Publius" in 1787 en 1788 ter bevordering van de ratificatie van een nieuwe Amerikaanse grondwet.

Later verzameld in een publicatie die bekend staat als de Federalist Papers, pleitten ze voor een systeem dat een effectieve federale regering zou creëren om in het nationale belang te handelen en tegelijkertijd enige macht voor de staten te behouden.

De essays waren zeer invloedrijk en hebben bijgedragen aan de vormgeving van de Amerikaanse grondwet zoals we die vandaag kennen.

Eerste hooggerechtshof

George Washington benoemde in 1789 John Jay tot de eerste opperrechter van het Hooggerechtshof van de Verenigde Staten.

In tegenstelling tot het Supreme Court van vandaag, dat uit negen rechters bestaat, had het Jay Court slechts zes Supreme Court-rechters, een opperrechter en vijf medewerkers. Alle rechters werden benoemd door George Washington, de eerste president van de natie.

Jay, die tot 1795 diende, besloot tijdens zijn ambtstermijn slechts vier zaken aan het hoogste gerechtshof van het land, hoewel hij invloedrijk was in het vaststellen van regels en procedures voor het Amerikaanse gerechtssysteem.

Jay’s verdrag

Nadat het Verdrag van Parijs een einde maakte aan de Amerikaanse revolutie, bleven de spanningen tussen Groot-Brittannië en de Verenigde Staten hoog over een aantal onopgeloste problemen.

Groot-Brittannië blokkeerde de Amerikaanse export met handelsbeperkingen en tarieven en bleef Noord-Amerikaanse forten bezetten die ze hadden afgesproken aan het einde van de oorlog te ontruimen. In 1794 greep de Koninklijke Marine honderden Amerikaanse koopvaarders in smokkelwaar uit Frans West-Indië.

Op zoek naar vrede en betere commerciële banden met zijn voormalige vijand, stuurde Washington John Jay naar Engeland om een ​​controversieel verdrag met de Britten te sluiten. Hoewel het verdrag waarover Jay onderhandelde een aantal verschillen met Groot-Brittannië oploste, was het thuis enorm onpopulair. Critici vonden het verdrag, dat president Washington steunde, te gunstig voor de Britten.

Jay’s Verdrag hielp een nieuwe dure oorlog tussen de Verenigde Staten en Groot-Brittannië uitstellen tot de oorlog van 1812, hoewel John Jay de prijs aan populariteit betaalde. Zijn beeltenis werd verbrand in verschillende Amerikaanse steden: Jay zelf maakte naar verluidt grapjes dat hij 's nachts van Boston naar Philadelphia kon reizen door het licht van zijn brandende beeltenissen.

Gouverneur Jay

Jay werd in 1795 tot gouverneur van New York gekozen, waarna hij ontslag nam bij het Hooggerechtshof. Hij diende als gouverneur tot 1801. (Jay liep ook zonder succes voor president in 1796 en 1800.)

Als gouverneur tekende Jay in 1799 een wetsontwerp dat de slavernij verbood in New York, hoewel hij tot 1798 slavenhouder was.

Jay trok zich in 1801 terug op zijn boerderij in Westchester County, New York. Hij bleef grotendeels uit de politiek, hoewel hij in 1819 de inspanningen veroordeelde om Missouri als slavenstaat tot de Unie toe te laten, gelovend dat slavernij 'niet zou moeten zijn' geïntroduceerd of toegestaan ​​in een van de nieuwe staten. "

Jay stierf in mei 1829 in Bedford, New York. Hij is begraven op de privébegraafplaats van zijn familie in het nabijgelegen Rye op het Jay Estate, onderdeel van het Boston Post Road Historic District, een nationaal historisch monument.

BRONNEN

Een korte biografie van John Jay; Columbia University.

John Jay’s Treaty, 1794-1795; Amerikaans kantoor van de historicus.

Het leven van John Jay; Vrienden van John Jay Homestead.