Inhoud

• Wat doet de rechterlijke tak?
• Gerechtelijke wet van 1789
• Rechterlijke toetsing
• Selectie van federale rechters
• Hooggerechtshoven
• bronnen

De gerechtelijke tak van de Amerikaanse overheid is het systeem van federale rechtbanken en rechters dat wetten interpreteert die zijn opgesteld door de wetgevende tak en worden gehandhaafd door de uitvoerende tak. Aan de top van de rechterlijke macht staan ​​de negen rechters van het Supreme Court, het hoogste gerechtshof in de Verenigde Staten.

Wat doet de rechterlijke tak?

Vanaf het begin leek het erop dat de rechterlijke macht voorbestemd was om een ​​beetje een achterbank naar de andere twee takken van de overheid te brengen.

De Articles of Confederation, de voorloper van de Amerikaanse grondwet die de eerste nationale regering na de revolutionaire oorlog oprichtte, vermeldden zelfs geen melding van rechterlijke macht of een federaal gerechtssysteem.

In 1787 hebben de leden van het Grondwettelijk Verdrag in Philadelphia artikel III van de Grondwet opgesteld, waarin staat: 'de rechterlijke macht van de Verenigde Staten zal berusten bij één hooggerechtshof en bij lagere rechtbanken als het Congres van tijd tot tijd mag om tijd te ordenen en te vestigen. "

De opstellers van de Grondwet hebben de bevoegdheden van het Hooggerechtshof in dat document niet uitgewerkt, noch gespecificeerd hoe de rechterlijke macht zou moeten worden georganiseerd, ze lieten dat allemaal aan het Congres over.

Gerechtelijke wet van 1789

Met de eerste wet geïntroduceerd in de Amerikaanse senaat, die de gerechtelijke wet van 1789 werd, begon de gerechtelijke tak vorm aan te nemen. De wet richtte het federale rechtssysteem op en stelde richtlijnen vast voor de werking van het Amerikaanse Hooggerechtshof, dat destijds één opperrechter en vijf geassocieerde rechters had.

De Judiciary Act van 1789 vestigde ook een federale districtsrechtbank in elke staat, en in zowel Kentucky als Maine (die toen deel uitmaakten van andere staten). Tussen deze twee niveaus van de rechterlijke macht bevonden zich de Amerikaanse gerechtshoven, die zouden dienen als de belangrijkste rechtbanken in het federale systeem.

In zijn vroegste jaren was het hof nergens in de buurt van de status die het uiteindelijk zou aannemen. Toen de Amerikaanse hoofdstad in 1800 naar Washington verhuisde, slaagden de planners van de stad er niet in om de rechtbank een eigen gebouw te geven, en het kwam bijeen in een kamer in de kelder van het Capitool.

Rechterlijke toetsing

Tijdens de lange ambtstermijn van de vierde opperrechter, John Marshall (benoemd in 1801), nam het Hooggerechtshof aan wat nu als zijn belangrijkste macht en plicht wordt beschouwd, evenals een belangrijk onderdeel van het systeem van checks and balances dat essentieel is voor het functioneren van de regering van de natie.

Rechterlijke toetsing: het proces om te beslissen of een wet constitutioneel is of niet, en de wet nietig en ongeldig te verklaren als deze in strijd is met de Grondwet, wordt niet vermeld in de Grondwet, maar werd effectief gecreëerd door het Hof zelf in de belangrijke zaak uit 1803 Marbury v. Madison.

In de zaak Fletcher tegen Peck uit 1810 heeft het Hooggerechtshof zijn recht op rechterlijke toetsing uitgebreid door voor het eerst een staatswet als ongrondwettelijk te beschouwen.

Bij rechterlijke toetsing is het Supreme Court de ultieme scheidsrechter voor constitutionaliteit in de Verenigde Staten, inclusief federale of nationale wetten, uitvoeringsbesluiten en uitspraken van lagere rechtbanken.

In een ander voorbeeld van het checks and balancesysteem kan het Amerikaanse congres de rechterlijke toetsing effectief controleren door wijzigingen aan te brengen in de Amerikaanse grondwet.

Selectie van federale rechters

De V.S.president benoemt alle federale rechters, inclusief rechters van het Hooggerechtshof, rechters van hoger beroep en districtsrechters, en de Amerikaanse senaat bevestigt ze.

Veel federale rechters worden benoemd voor het leven, wat dient om hun onafhankelijkheid en immuniteit voor politieke druk te waarborgen. Hun verwijdering is alleen mogelijk door afzetting door het Huis van Afgevaardigden en veroordeling door de Senaat.

Sinds 1869 is het officiële aantal rechters van het Hooggerechtshof vastgesteld op negen. Dertien hof van beroep, of Amerikaanse hoven van beroep, zitten onder het Hooggerechtshof.

Daaronder zijn 94 federale gerechtelijke districten georganiseerd in 12 regionale circuits, die elk hun eigen hof van beroep hebben. Het 13e gerechtshof, bekend als het Court of Appeals for the Federal Circuit en gevestigd in Washington, D.C., behandelt hoger beroep in rechtszaken met betrekking tot octrooien en andere gespecialiseerde beroepen.

Hooggerechtshoven

In de loop der jaren heeft het Hooggerechtshof controversiële uitspraken gedaan in een aantal mijlpaalzaken, waaronder:

1819:McCulloch v. Maryland ’Door te oordelen dat het Congres bevoegdheden impliceerde onder de" noodzakelijke en juiste "clausule in artikel I, sectie 8 van de Grondwet, verklaarde het Hof effectief nationale suprematie over staatsgezag.

1857:Dred Scott v. Sandford ’Het Hof oordeelde dat een slaaf geen burger was en dat het Congres slavernij op Amerikaanse grondgebieden niet kon verbieden, een debat dat uiteindelijk zou leiden tot de Amerikaanse burgeroorlog.

1896 ’Plessy v. Ferguson’ Het Hof oordeelde dat rassenscheiding op openbare plaatsen legaal was, en stelde de “afzonderlijke maar gelijke” doctrine vast die de "Jim Crow" -wetten van het Zuiden voor het grootste deel van een eeuw zou bestraffen.

1954 'Brown v. Board of Education' Het Hof vernietigde de 'afzonderlijke maar gelijke' doctrine door te oordelen dat rassenscheiding in openbare scholen het 14e amendement schond.

1966 ’Miranda v. Arizona’ Het hof oordeelde dat de politie criminele verdachten van hun rechten op de hoogte moet stellen voordat ze deze ondervragen.

1973 'Roe v. Wade' Door als staatsrechtelijk een staatswet te verbieden die abortus verbiedt, behalve om het leven van de moeder te redden, oordeelde het Hof dat het recht van een vrouw op abortus binnen haar recht op privacy viel (zoals erkend in een eerdere zaak, Griswold v. Connecticut) beschermd door het 14e amendement.

2019 ’Bush v. Gore’ De uitspraak van het Hof dat de handmatige hertelling van de stemmen die door de staat Florida zijn bevolen in de fel omstreden Amerikaanse presidentsverkiezingen van 2019 ongrondwettelijk was, resulteerde in de gouverneur van George George Bush in Texas, die de verkiezing won over vice-president Al Gore.

2019 ’Citizens United tegen de Federal Election Commission’ Het Hof oordeelde dat de overheid de uitgaven van bedrijven aan politieke campagnes niet kan beperken, omdat dit de rechten van de bedrijven op vrijheid van meningsuiting op grond van het Eerste Amendement zou beperken.

bronnen

Geschiedenis en tradities, Hooggerechtshof van de Verenigde Staten.
The Judicial Branch, WhiteHouse.gov.
Federale gerechtelijke geschiedenis, Federaal gerechtelijk centrum.
Rechtbank en structuur, rechtbanken van de Verenigde Staten.