Het Eriekanaal opent zich en verbindt de Grote Meren met de Atlantische Oceaan via de Hudson-rivier. Gouverneur DeWitt Clinton van New York, de drijvende kracht achter het project, leidde de openingsceremonie en reed op de kanaalboot Seneca Chief van Buffalo naar New York City.
Het werk begon op de waterweg in augustus 1823. Teams van ossen ploegen de grond, maar voor het grootste deel werd het werk gedaan door Ierse gravers die op primitief gereedschap moesten vertrouwen. Ze kregen $ 10 per maand en vaten whisky werden langs de kanaalroute geplaatst als aanmoediging. Ten westen van Troje werden 83 kanaalsluizen gebouwd om de 500 voet hoge hoogteverschillen op te vangen. Na meer dan twee jaar graven werd het Erie Canal van 425 mijl op 26 oktober 1825 geopend door gouverneur Clinton.
Het effect van het kanaal was onmiddellijk en dramatisch. Kolonisten stroomden naar het westen van New York, Ohio, Michigan, Illinois en Wisconsin. Goederen werden in minder dan de helft van de tijd vervoerd tegen een tiende van de vorige vergoeding. Binnenvaartschepen en landbouwproducten reisden naar het oosten, terwijl de geproduceerde goederen en voorraden naar het westen stroomden. In negen jaar tijd hadden tolgelden de bouwkosten terugbetaald. Later vergroot en verdiept, overleefde het kanaal concurrentie van de spoorwegen in het laatste deel van de 19e eeuw. Tegenwoordig wordt het Eriekanaal vooral gebruikt door pleziervaartuigen, maar het is nog steeds geschikt voor zware schepen.
