Op deze dag in 1963 benoemt president Lyndon B. Johnson een speciale commissie om de moord op president John F. Kennedy, die een week eerder op 22 november 1963 in Dallas, Texas had plaatsgevonden, te onderzoeken.
Volgens zijn memoires en biograaf Doris Kearns Goodwin wist Johnson dat hij sterk leiderschap moest geven in de nasleep van de schokkende moord op president Kennedy. Een van zijn eerste officiële daden was het instellen van een onderzoek naar de moord. Johnson schreef later dat, in de weken na de moord, het Amerikaanse publiek en de regering die hij nu leidde zich in een staat van verwarring en desoriëntatie bevonden "als een stel vee dat in een moeras gevangen was". Hij voelde het gewicht van zijn nieuwe verantwoordelijkheid scherp "in een wereld die nooit meer dan enkele minuten verwijderd is van een ramp" en wist dat "de hele wereld elke beweging die ik maakte angstig zou volgen."
Op 29 november gaf Johnson Executive Order nr. 11130 uit en benoemde de President's Commission on the Assassination of President Kennedy, ook wel de Warren Commission genoemd, naar haar leider, Chief Justice Earl Warren. Omdat de huurmoordenaar van de president, Lee Harvey Oswald, zelf bijna onmiddellijk nadat Jackswy Kennedy had vermoord door Jack Ruby werd vermoord, bleven details over het motief van Oswald voor de moord onduidelijk.
Tijdens haar bijna een jaar durende onderzoek beoordeelde de Warren Commission rapporten van het Federal Bureau of Investigation, Secret Service, Department of State en de procureur-generaal van Texas. Het stroomde ook over de persoonlijke geschiedenis, politieke overtuiging en militaire geschiedenis van Oswald. Over het algemeen luisterde de Warren Commission naar de getuigenis van 552 getuigen en reisde zelfs meerdere keren naar Dallas om de site te bezoeken waar Kennedy werd neergeschoten. De commissie concludeerde dat Oswald alleen had gehandeld en dat de geheime dienst zich slecht had voorbereid op het bezoek van JFK aan Dallas en hem vervolgens onvoldoende had beschermd.
De omstandigheden rond de dood van Kennedy hebben echter sindsdien geleid tot verschillende complottheorieën met uiteenlopende karakters als de maffia, Cubaanse ballingen, militaire leiders en zelfs president Johnson. De conclusie van de Warren Commission dat Oswald een 'eenzame schutter' was, slaagde er niet in sommigen tevreden te stellen die getuige waren van de aanval en anderen wier onderzoek tegenstrijdige details in het rapport van de commissie aantrof. Critici van het rapport van de Warren Commission geloofden dat de conclusies van extra ballistische experts en een thuisfilm geschoten ter plaatse de theorie betwisten dat drie kogels afgevuurd vanuit het pistool van Oswald de dodelijke verwondingen van Kennedy en de verwondingen van de gouverneur van Texas, John Connally, konden veroorzaken. rijdend met de president in een open auto terwijl het die noodlottige dag door Dallas 'Dealey Plaza reisde. De controverse was zo hardnekkig dat in 1979 nog een congresonderzoek werd uitgevoerd. Die commissie was het met de Warren Commission eens dat Lee Harvey Oswald de schoten afvuurde die de president doodden en dat de geheime dienst Kennedy niet beschermde. Het bood echter ook de mogelijkheid dat er misschien een tweede schutter bij betrokken was, maar ging niet verder.
