Inhoud

• Lucky Luciano's vroege jaren
• Lucky Luciano en de Castellammarese oorlog
• Lucky Luciano, the Five Families and the National Crime Syndicate
• De val van Lucky Luciano
• Lucky Luciano's Legacy

De moderne Amerikaanse maffia kreeg vorm onder leiding van Charles "Lucky" Luciano (1897-1962). Luciano, geboren in Sicilië, maar opgegroeid in Lower East Side in Manhattan, faciliteerde de moorden op de twee grootste maffia-bazen van de stad en bracht fundamentele veranderingen teweeg in de georganiseerde misdaad. Luciano werd veroordeeld voor prostitutie in 1936 maar werd voorwaardelijk vrijgelaten en gedeporteerd aan het einde van de Tweede Wereldoorlog. Luciano, verbannen in Italië, bracht zijn laatste jaren door met het helpen van de Italiaanse en Amerikaanse maffia om een ​​gecoördineerde impuls te geven aan verdovende middelen.

Lucky Luciano's vroege jaren

Luciano werd geboren als Salvatore Luciana in 1897 in de Siciliaanse zwavelmijnstad Lercara Friddi. Toen hij 10 was, emigreerde zijn familie naar New York, waar Luciano op 14-jarige leeftijd een record van arrestaties had verzameld.

Wist je dat? Gangster Charles Luciano vertelde verschillende verhalen over hoe hij zijn bijnaam 'Lucky' kreeg. De meeste betrokkenen ontsnapten aan moorddadige aanvallen, zoals een in 1929 die hem zijn litteken en hangende rechteroog gaf. De bijnaam is ook toegeschreven aan gokgeluk, of aan een eenvoudige verkeerde uitspraak van zijn achternaam.

In 1916 was hij een vooraanstaand lid van de Five Points Gang en een vriend van de rijzende Joodse gangster Meyer Lansky. Hij organiseerde bootleg-rackets met Lansky en Bugsy Siegel, en in 1927 was hij benoemd tot de beste luitenant van Gieuseppi "Joe the Boss" Masseria, hoofd van de grootste misdaadfamilie van New York. Maar Luciano ging tekeer tegen Masseria, een traditionele maffia-leider die weinig Engels sprak en vooroordelen koesterde die winst in de weg stonden.

Lucky Luciano en de Castellammarese oorlog

In 1928 brak er een vete uit tussen de misdaadfamilies Masseria en Salvatore Maranzano. Nagesynchroniseerd de Castellammarese oorlog na de Siciliaanse thuisstad van de Maranzano, de twee jaar durende strijd liet tientallen gangsters dood.

Luciano vormde verbindingen met tweederangs leiders en regelde in 1931 dat Masseria zou worden gedood na een overvloedige lunch in een restaurant in Coney Island. Maranzano, die na de dood van Masseria de criminele 'Boss of Bosses' van New York werd, maakte Luciano zijn luitenant, maar was al snel van plan hem te laten vermoorden. Toen Luciano van het complot hoorde, stuurde hij zijn eigen mannen om Maranzano te vermoorden.

Lucky Luciano, the Five Families and the National Crime Syndicate

Met Maranzano dood werd Luciano de topleider in de New York Mafia. Hij werkte voor een stabiele machtsverdeling tussen vijf nieuw gevormde families, allemaal geleid door veteranen van de Castellammarese oorlog. De families namen hun namen aan van de mannen die de leiding hadden: Vito Genovese, Joe Profaci, Joe Bonanno, Carlo Gambino en Luciano.

Een nieuw National Crime Syndicate werd geleid door Luciano om de vrede tussen landelijke criminele organisaties te handhaven. De raad van bestuur omvatte leiders van zowel Joodse als Italiaanse criminele groepen. Het syndicaat bewoog om de controle over verdovende middelen, prostitutie, bootlegging, leninghaaien en vakbondsrackets te coördineren.

De val van Lucky Luciano

Luciano werd een bekende figuur in de sociale kringen van Broadway; hij was altijd netjes gekleed en had een permanente kamer in het Waldorf-Astoria. Zijn levensstijl trok de aandacht van speciale officier van justitie Thomas E. Dewey, die hem in 1936 liet arresteren voor het faciliteren van prostitutie. Het directe bewijs tegen Luciano was niet sterk (prostitutie was op zijn best een bijzaak voor het gezin), maar tijdens het proces werd Luciano rampzalig verhoord door Dewey, die vroeg hoe hij zo goed leefde met een gerapporteerd inkomen van $ 22.500. (Zijn daadwerkelijke opname was ongeveer $ 10 miljoen.) Luciano werd veroordeeld en veroordeeld tot 30 tot 50 jaar.

In gevangenschap slaagde Luciano erin om zowel de gevangenis (hij had zelfs een persoonlijke chef-kok) als een groot deel van zijn rijk te runnen. In 1946 kondigde Dewey toen de gouverneur van New York aan dat Luciano vanwege zijn 'oorlogsdiensten' vroegtijdig zou worden vrijgelaten bij het inschakelen van de mobs die de dokken van New York runden om op zoek te gaan naar saboteurs.

Luciano werd uitgebracht in 1946 en onmiddellijk gedeporteerd naar Sicilië. Hij begaf zich naar Havana en probeerde daar operaties op te zetten, maar de Verenigde Staten zetten de Cubaanse regering onder druk om hem te dwingen terug te keren naar Italië.

Lucky Luciano's Legacy

Vanuit zijn basis in Napels nam de Amerikaanse invloed van Luciano langzaam af. In 1957 nam Vito Genovese het over en gaf zijn naam aan de misdaadfamilie Luciano. In hetzelfde jaar belegde Luciano een ontmoeting in Palermo tussen Italiaanse en Amerikaanse maffiosi. Ze planden een nieuwe impuls om verdovende middelen te verkopen in witte en zwarte handboeien, waarbij de Italiaanse bendes (die geen Amerikaans strafregister hadden) 'huur' betaalden om te opereren in de gebieden van de Amerikaanse families.

Luciano stierf aan een hartaanval op de luchthaven van Napels op 26 januari 1962. Hij mocht eindelijk terugkeren naar zijn geliefde Verenigde Staten voor begrafenis.