Inhoud

• Margaret Thatcher: The Early Years
• Margaret Thatcher komt het Parlement binnen
• Margaret Thatcher als premier
• Margaret Thatchers val uit de macht

Margaret Thatcher (1925-2019), de eerste vrouwelijke premier van het Verenigd Koninkrijk, diende van 1979 tot 1990. Tijdens haar ambtsperiode verminderde ze de invloed van vakbonden, privatiseerde bepaalde industrieën, verkleinde de publieke voordelen en veranderde de politieke voorwaarden debat, net als haar vriend en ideologische bondgenoot, de Amerikaanse president Ronald Reagan. Bijgenaamd de "Iron Lady", verzette ze zich tegen het Sovjet-communisme en voerde een oorlog om de controle over de Falkland-eilanden te behouden. De langstzittende Britse premier van de 20e eeuw, Thatcher werd uiteindelijk gedwongen af ​​te treden door leden van haar eigen conservatieve partij

Margaret Thatcher: The Early Years

Margaret Hilda Roberts, later Margaret Thatcher, werd geboren op 13 oktober 1925 in Grantham, een klein stadje in Lincolnshire, Engeland. Haar ouders, Alfred en Beatrice, waren winkeliers uit de middenklasse en vrome Methodisten. Alfred was ook een politicus, die 16 jaar als gemeenteraadslid diende voordat hij in 1943 wethouder en burgemeester van Grantham werd van 1945 tot 1946.

Wist je dat? In 2019 werd Margaret Thatcher de eerste levende ex-premier in de Britse geschiedenis die werd geëerd met een standbeeld in de Houses of Parliament. Het staat tegenover een standbeeld van Winston Churchill in de lobby van het Lagerhuis.

Thatcher schreef in 1943 deel aan de Universiteit van Oxford, tijdens het hoogtepunt van de Tweede Wereldoorlog. Daar studeerde ze scheikunde en werd lid van de Oxford Union Conservative Association en werd in 1946 president van de organisatie. Na haar afstuderen werkte ze als onderzoekscheikundige, maar haar echte interesse was politiek. In 1950 liep ze voor het parlement in het door arbeid gedomineerde kiesdistrict van Dartford, met de slogan "Stem recht om te houden wat er nog over is". Ze verloor dat jaar en opnieuw in 1951, maar kreeg meer stemmen dan eerdere kandidaten voor de conservatieve partij.

Margaret Thatcher komt het Parlement binnen

In december 1951 trouwde Margaret met Denis Thatcher, een rijke zakenman. Minder dan twee jaar later beviel ze van een tweeling, Carol en Mark. Ondertussen studeerde ze voor de balsexamens, die ze begin 1954 met goed gevolg aflegde. Daarna bracht ze de volgende jaren door met het beoefenen van rechten en het zoeken naar een winbare kiesdistrict.

Thatcher rende in 1959 opnieuw voor het parlement in deze keer in het door de conservatieven gedomineerde kiesdistrict Finchley en won gemakkelijk de zetel. Het eerste wetsvoorstel dat zij invoerde, bevestigde het recht van de media om lokale regeringsbijeenkomsten te behandelen. Over het wetsvoorstel in haar eerste toespraak gesproken, richtte ze zich niet op de persvrijheid, maar op de noodzaak om verspillende overheidsuitgaven te beperken gedurende haar politieke carrière.

Tegen 1961 had Thatcher een uitnodiging aanvaard om parlementair onder secretaris van het Ministerie van Pensioenen en Nationale Verzekeringen te worden. Ze stapte toen gestaag op in de ministeriële rangen en werd staatssecretaris van onderwijs en wetenschap toen de conservatieven de macht weer innamen in 1970. Het jaar daarop werd ze door haar tegenstanders van de Labour-partij gedemoniseerd als "Thatcher the milk snatcher" toen ze een gratis melkprogramma elimineerde voor schoolkinderen. Desondanks kon ze haar baan behouden en in 1975 versloeg ze met de conservatieven in de oppositie de voormalige premier Edward Heath om het leiderschap van de partij over te nemen.

Margaret Thatcher als premier

Thatcher was nu een van de machtigste vrouwen ter wereld. Ze verwierp de economische theorieën van John Maynard Keynes, die pleitte voor tekortuitgaven tijdens periodes van hoge werkloosheid, in plaats van de monetaristische benadering van de econoom Milton Friedman uit Chicago. Tijdens haar eerste conferentietoespraak bestrafte ze de PvdA om economische redenen en zei: 'Het recht van een man om te werken zoals hij wil, om te besteden wat hij verdient, om eigendom te bezitten, de staat als dienaar te hebben en niet als meester' de Britse erfenis. 'Kort daarna viel ze de Sovjet-Unie aan als' toegewijd aan wereldheerschappij '. Een krant van het Sovjet-leger antwoordde door haar' de ijzeren dame 'te noemen, een bijnaam die ze meteen omarmde.

De conservatieven, geholpen door een "winter van ontevredenheid" waarin talrijke vakbonden staken, wonnen de verkiezingen van 1979 en Thatcher werd premier.Tijdens haar eerste ambtstermijn verlaagde de regering de directe belastingen, terwijl ze de belastingen op de uitgaven verhoogde, de sociale woningbouw verkocht, bezuinigingsmaatregelen nam en andere hervormingen doorvoerde, zelfs toen de stijgende inflatie en werkloosheid ervoor zorgden dat Thatchers populariteit tijdelijk afnam. In april 1982 viel Argentinië de Falkland-eilanden binnen, een dunbevolkte Britse kolonie op 300 mijl van Argentinië en op 13 km van het Verenigd Koninkrijk. Thatcher stuurde troepen naar het gebied. Op 2 mei zonk een Britse onderzeeër controversieel een Argentijnse kruiser die zich buiten een officiële uitsluitingszone bevond en meer dan 300 mensen aan boord doodde. Later in de maand landden Britse troepen in de buurt van San Carlos Bay in Oost-Falkland en konden, ondanks aanhoudende luchtaanvallen, de hoofdstad van Port Stanley veroveren en het gevecht beëindigen.

De oorlog en een verbeterende economie brachten Thatcher in 1983 naar een tweede ambtstermijn. Deze keer nam haar regering de vakbonden aan en eiste ze een geheime stemming voor elke werkonderbreking en weigerde concessies te doen tijdens een staking van een jaar lang mijnwerkers. . In wat een belangrijk onderdeel van haar nalatenschap werd, privatiseerde Thatcher ook British Telecom, British Gas, British Airways, Rolls-Royce en een aantal andere staatsbedrijven.

Op het gebied van buitenlands beleid was Thatcher vaak verbonden met de Amerikaanse president Ronald Reagan, die zij later omschreef als 'de opperste architect van de overwinning van de Koude Oorlog in het Westen'. Haar relatie met haar eigen continentleiders was ingewikkelder, vooral omdat ze geloofde dat de De Europese Unie moet een vrijhandelszone zijn in plaats van een politieke onderneming.

"Dat zo'n onnodig en irrationeel project als het bouwen van een Europese superstaat ooit is begonnen, lijkt in de komende jaren misschien wel de grootste dwaasheid van de moderne tijd", schreef ze in haar boek 2019. staatsmanschap. In Azië onderhandelde ze ondertussen over de uiteindelijke overdracht van Hong Kong aan de Chinezen. In Afrika had ze een gemengd record, wat het einde van de blanke minderheidsregering in Zimbabwe mogelijk maakte, maar tegen sancties tegen apartheid in Zuid-Afrika.

Margaret Thatchers val uit de macht

Nadat Thatcher in 1987 voor een derde termijn werd gekozen, verlaagde haar regering de tarieven van de inkomstenbelasting tot een naoorlogs dieptepunt. Het drong ook door een impopulaire "community charge" die werd geconfronteerd met straatprotesten en hoge niveaus van niet-betaling. Op 14 november 1990 daagde voormalig minister van Defensie Michael Heseltine haar uit voor het leiderschap van de partij, deels vanwege meningsverschillen over de Europese Unie.

Thatcher won de eerste stemming maar met een te kleine marge voor een regelrechte overwinning. Die nacht bezochten haar kabinetsleden haar een voor een en spoorden ze aan om af te treden. Ze nam officieel afscheid op 28 november nadat ze had helpen verzekeren dat John Major en niet Heseltine haar zou vervangen.

Thatcher bleef in het parlement tot 1992, toen ze het grotendeels ceremoniële House of Lords binnenging en haar memoires begon te schrijven. Hoewel ze niet meer in het openbaar verscheen na een aantal kleine beroertes in het begin van 2019, bleef haar invloed sterk. In feite zijn veel van haar vrijemarktbeleid sindsdien vastgesteld, niet alleen door conservatieven, maar ook door Labour-partijleiders zoals Tony Blair. In 2019 was de voormalige premier het onderwerp van een prijswinnende (en controversiële) biografische film 'The Iron Lady', die haar politieke opkomst en ondergang verbeeldde. Margaret Thatcher stierf op 8 april 2019, op 87-jarige leeftijd.