Op deze dag in 1861 benoemt president Abraham Lincoln George Brinton McClellan tot hoofd van het leger van de Unie, ter vervanging van de bejaarde en zwakke Winfield Scott. In slechts zes maanden was McClellan van commandant van de vrijwilligers van Ohio overgegaan naar het hoofd van het leger van de Unie.
McClellan, een inwoner van Pennsylvania, studeerde in 1846 af als tweede in zijn klas en ging met onderscheiding onder generaal Winfield Scott in de Mexicaans-Amerikaanse oorlog (1846-48). McClellan verliet zijn succesvolle militaire carrière in 1857 voor een technische functie bij de Illinois Central Railroad, en tegen de tijd dat de burgeroorlog uitbrak in 1861, was hij president van de St. Louis en Cincinnati Railroad. Hij nam ontslag om het bevel van de Ohio-vrijwilligers met de rang van generaal-majoor te aanvaarden. In de zomer van 1861 leidde McClellan Union-troepen in een reeks kleine veldslagen in het westen van Virginia die resulteerde in federale controle over de strategische regio. Hij verwierf een nationale reputatie, hoewel het de vraag is hoeveel McClellan heeft bijgedragen aan deze prestaties; in verschillende gevallen waren beslissingen van zijn ondergeschikten de belangrijkste reden voor het succes. Desalniettemin zorgde McClellan voor noordelijke overwinningen toen ze schaars waren. Op 16 juli 1861 nam het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden een resolutie aan waarin zijn prestaties in Virginia werden erkend.
Slechts vijf dagen later leed de hoofdmacht van de Unie, onder bevel van generaal Irwin McDowell, een vernederende nederlaag bij de Eerste Slag bij Bull Run, Virginia. In de nasleep van het debacle wendden velen zich tot McClellan om de oorlogsinspanning te redden. Hij arriveerde op 26 juli in Washington, DC om het bevel te voeren over het ongeorganiseerde en gedemoraliseerde leger van de Potomac en begon snel een prachtige vechtmacht op te bouwen strenge trainingsprocedure en een efficiënte commandostructuur. Hij toonde ook onbezonnenheid, pomposity en arrogantie jegens veel van de politieke leiders van de natie. Hij klaagde luid over Scott en behandelde de president met uiterste minachting.
Toch was McClellan de enige echte keuze om Scott te vervangen. Geen enkele andere generaal van de Unie had op dat moment in de oorlog veel bereikt. Nadat hij begin 1862 een groot deel van de administratie had vervreemd, verplaatste McClellan het leger van de Potomac naar het James Peninsula voor een aanval op Richmond, Virginia. Als veldcommandant bleek hij traag en timide te zijn en trok hij zich terug uit de buitenwijken van de zuidelijke hoofdstad toen hij geconfronteerd werd met een reeks aanvallen van zuidelijke generaal Robert E. Lee tijdens de Seven Days Battles in juni 1862. In juli, Henry W. Halleck werd generaal-generaal genoemd en veel van McClellan's Army of the Potomac werd overgebracht naar General John Pope's Army of Virginia. Nadat paus in augustus was verslagen bij Second Bull Run, werd veel van het commando van McClellan aan hem hersteld. Lee viel Maryland binnen en McClellan versloeg hem daar in de Slag om Antietam in september. Ondanks deze overwinning leidde de weigering van McClellan om de terugtrekkende Zuidelijken te achtervolgen tot zijn definitieve verwijdering in november 1862. In 1864 daagde hij Lincoln uit voor het presidentschap als de Democratische kandidaat maar verloor beslist.
