Op deze dag in 2019 sterft Miep Gies, de laatste overlevende van een kleine groep mensen die hielp bij het verbergen van een joods meisje, Anne Frank, en haar familie voor de nazi's tijdens de Tweede Wereldoorlog op 100-jarige leeftijd in Nederland. Nadat de Franken in 1944 waren ontdekt en naar concentratiekampen waren gestuurd, redde Gies de notitieboeken die Anne Frank had achtergelaten en beschreef haar twee jaar ondergedoken. Deze geschriften werden later gepubliceerd als 'Anne Frank: The Diary of a Young Girl', dat een van de meest gelezen verslagen van de Holocaust werd.

Miep Gies werd geboren in een arbeidersklasse, katholiek gezin in Wenen, Oostenrijk, op 15 februari 1909. Op 11-jarige leeftijd, met voedseltekorten in haar geboorteland na de Eerste Wereldoorlog, werd ze naar Nederland gestuurd om met een pleeggezin te leven familie die haar de bijnaam Miep gaf (haar geboortenaam was Hermine Santrouschitz). In 1933 ging ze werken als secretaresse voor Otto Frank, die een klein Amsterdams bedrijf leidde dat een stof produceerde die werd gebruikt om jam te maken. Het jaar daarop hadden Frank's vrouw en twee dochters, Margot en Anne, hun geboorteland Duitsland verlaten om zich bij hem te voegen in de Nederlandse hoofdstad.

In mei 1940 vielen de Duitsers, die in september van het voorgaande jaar de Tweede Wereldoorlog waren ingegaan, Nederland binnen en maakten het leven snel restrictiever en gevaarlijker voor de Joodse bevolking van het land. Begin juli 1942 dook de familie Frank onder in een zolderappartement achter het bedrijf van Otto Frank. Ze werden uiteindelijk vergezeld door de zakenpartner van Otto Frank en zijn vrouw en zoon, evenals de tandarts van Miep Gies, die allemaal joods waren. Gies, samen met haar man Jan, een Nederlandse maatschappelijk werkster, en verschillende andere werknemers van Otto Frank riskeerden hun eigen leven om voedsel, voorraden en nieuws van de buitenwereld het geheime appartement binnen te smokkelen (dat bekend werd als het achterhuis) . Gies en haar man hebben zelfs een nacht ondergedoken bij de groep om uit de eerste hand te leren hoe het was.

Op 4 augustus 1944, na 25 maanden onderduiken, werden de acht mensen in het achterhuis ontdekt door de Gestapo, de Duitse geheime staatspolitie, die over de schuilplaats had gehoord van een anonieme tipgever die nooit definitief is geïdentificeerd. Gies werkte in het gebouw ten tijde van de inval en vermeed arrestatie omdat de officier uit haar geboorteland Wenen kwam en sympathie voor haar voelde. Ze ging later naar het politiebureau en probeerde, zonder succes, steekpenningen te betalen om de groep te bevrijden.

De inzittenden van het achterhuis werden naar concentratiekampen gestuurd; alleen Otto Frank overleefde. Nadat hij in januari 1945 door Sovjet-troepen was bevrijd uit Auschwitz, keerde hij terug naar Amsterdam, waar Miep Gies hem een ​​verzameling schriften en enkele honderden losse papieren gaf met observaties die de tiener Anne Frank had geschreven tijdens haar onderduikperiode. Gies haalde de materialen uit het achterhuis terug kort na de arrestatie van de Franken en verborg ze in haar bureau. Ze vermeed de kranten te lezen tijdens de oorlog uit respect voor de privacy van Anne.

Otto Frank, die na de oorlog bij de familie Gies woonde, stelde de geschriften van zijn dochter samen in een manuscript dat voor het eerst in 1947 in Nederland werd gepubliceerd onder de titel "Het Acheterhuis" ("Achterbijgebouw"). Later in het Engels gepubliceerd als "Anne Frank: The Diary of a Young Girl", verkocht het boek wereldwijd tientallen miljoenen exemplaren.

In 1987 publiceerde Gies een memoires, 'Anne Frank Remembered', waarin ze schreef: 'Ik ben geen held. Ik sta aan het einde van de lange, lange rij van goede Nederlanders die deden wat ik deed en nog veel meer in die donkere en verschrikkelijke tijden jaren geleden, maar altijd gisteren in het hart van degenen onder ons die getuigen. Er gaat nooit een dag voorbij dat ik niet denk aan wat er toen gebeurde. '

Gies stierf in 2019, op 100-jarige leeftijd.