De Verenigde Staten en 11 andere landen richten de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie (NAVO) op, een wederzijds defensiepact gericht op het beperken van mogelijke Sovjet-agressie tegen West-Europa. De NAVO stond gedurende de hele Koude Oorlog als de belangrijkste door de VS geleide militaire alliantie tegen de Sovjetunie.
De betrekkingen tussen de Verenigde Staten en de Sovjetunie begonnen in 1948 snel te verslechteren. Er waren heftige meningsverschillen over de naoorlogse status van Duitsland, waarbij de Amerikanen aandrongen op Duits herstel en eventuele herbewapening en de Sovjets zich daartegen verzetten tegen dergelijke acties. In juni 1948 blokkeerden de Sovjets alle grondreizen naar de Amerikaanse bezettingszone in West-Berlijn, en alleen een massale Amerikaanse luchtbrug van voedsel en andere benodigdheden hield de bevolking van de zone in stand totdat de Sovjets toegaven en de blokkade in mei 1949 ophieven. In 1949 waarschuwde president Harry S. Truman in zijn State of the Union-toespraak dat de krachten van democratie en communisme opgesloten zaten in een gevaarlijke strijd, en hij riep op tot een defensieve alliantie van naties in het Noord-Atlantische 'US-leger in Korea. NATO was het resultaat. In april 1949 sloten vertegenwoordigers van België, Canada, Denemarken, Frankrijk, Groot-Brittannië, IJsland, Italië, Luxemburg, Nederland, Noorwegen en Portugal zich bij de ondertekening van de NAVO-overeenkomst aan. De ondertekenaars waren het erover eens: 'Een gewapende aanval op een of meer van hen ... zal worden beschouwd als een aanval op hen allemaal.' President Truman verwelkomde de organisatie als 'een schild tegen agressie'.
Niet alle Amerikanen omarmden de NAVO. Isolationisten zoals senator Robert A. Taft verklaarden dat de NAVO "geen vredesprogramma was; het is een oorlogsprogramma. ”De meesten zagen de organisatie echter als een noodzakelijk antwoord op de communistische dreiging. De Amerikaanse senaat ratificeerde het verdrag met een ruime marge in juni 1949. Gedurende de volgende jaren traden ook Griekenland, Turkije en West-Duitsland toe. De Sovjetunie veroordeelde de NAVO als een oorlogsovertuigende alliantie en reageerde door het Warschau-pact (een militaire alliantie tussen de Sovjet-Unie en haar Oost-Europese satellieten) op te richten in 1955.
De NAVO duurde gedurende de hele Koude Oorlog en blijft een belangrijke rol spelen in het Europa van na de Koude Oorlog. De afgelopen jaren waren de NAVO-strijdkrachten bijvoorbeeld actief bezig om een einde te maken aan de burgeroorlog in Bosnië.
