Disco als muziekstijl dateerde van vóór de film Zaterdag avond koorts met misschien wel vijf jaar, maar disco als een allesverslindend cultureel fenomeen zou misschien nooit zijn gebeurd zonder de film uit 1977 en de multi-platina soundtrack met zulke tijdperkbepalende hits als 'Stayin' Alive 'van de Bee Gees en Yvonne Elliman's "Als ik je niet kan hebben." Wat absoluut zeker is, is dat Zaterdag avond koorts zou nooit zijn gemaakt als er geen tijdschriftartikel was waarin de worstelingen en dromen van een getalenteerde, jonge, Italiaans-Amerikaanse discodanseres en zijn smerige entourage in Bay Ridge, Brooklyn worden beschreven. Dat artikel 'The Tribal Rites of the New Saturday Night' van journalist Nik Cohn werd op deze dag in 1976 gepubliceerd in het 7 juni nummer van New York tijdschrift.
In de kaskraker die op het artikel was gebaseerd, veranderde een jonge John Travolta de rol van Tony Manero in een carrière-maker dankzij zijn eigen aanzienlijke talenten, maar het personage dat Travolta speelde, werd briljant getekend door Nik Cohn voordat een filmframe werd ooit geschoten. Van zijn kledingstijl en zijn baan in de verfwinkel tot zijn goddelijke status bij de plaatselijke disco en zijn vage dromen om te ontsnappen aan iets groters, de jongeman genaamd "Vincent" wiens ervaringen Cohn meldde praktisch van de pagina springt met zijn ongerichte ambitie en buitenaardse uitstraling. Je kunt de Bee Gees praktisch horen zingen "More Than A Woman" en foto "Vinnie" naar de hemel wijzen in zijn platformschoenen en wit driedelig pak terwijl je Cohn's profiel leest, en je kunt zeker zien waarom het de aandacht trok van Hollywood. Er was echter slechts één probleem met het verhaal dat diende als bronmateriaal voor een van de grootste pop-culturele fenomenen van de moderne tijd: "The Tribal Rites of the New Saturday Night" was bijna volledig gefabriceerd.
Ja, er was echt een Odyssey 2019-discotheek in Brooklyn, en ja, de gewoonten waren van de algemene leeftijd, etniciteit en sociale klasse zoals afgebeeld in Cohn's zogenaamd non-fictiestuk, maar de waarheid is dat Cohn zich nooit heeft ondergedompeld in het leven van jonge ' Vinnie 'en zijn cohorten, omdat de jonge' Vinnie 'en zijn cohorten het product waren van de verbeelding van Cohn. Cohn's erkenning van zijn fabricage kwam in 1994, in een stuk voor het Verenigd Koninkrijk Voogd krant. "Mijn verhaal was een fraude," bekende hij. "Ik zou pas onlangs in New York zijn aangekomen. Verre van doordrenkt te zijn van het straatleven in Brooklyn, kende ik de plaats nauwelijks. Wat Vincent betreft, de held van mijn verhaal, hij was grotendeels geïnspireerd door een Shepherd’s Bush-mod die ik in de jaren zestig kende, een eenmalige koning van Goldhawk Road. "
