Sovjet-president Leonid Brezhnev en de Amerikaanse president Richard Nixon, die in Moskou bijeenkomen, ondertekenen de SALT-overeenkomsten (Strategic Arms Limitation Talks). Destijds waren deze overeenkomsten de meest vergaande pogingen om ooit nucleaire wapens te beheersen.
Nixon en Brezhnev leken onwaarschijnlijke kandidaten voor de Amerikaanse en Sovjet-staatslieden die een grensverleggend wapenbeperkingsverdrag zouden ondertekenen. Beide mannen hadden een reputatie als harde krijgers uit de Koude Oorlog. Toch waren beide leiders in 1972 op zoek naar nauwere diplomatieke betrekkingen tussen hun respectieve naties. De Sovjetunie was verwikkeld in een steeds vijandiger woordenoorlog met communistisch China; grensgeschillen tussen de twee landen waren de afgelopen jaren uitgebroken. De Verenigde Staten zochten hulp bij het bevrijden van de impopulaire en dure oorlog in Vietnam. Nixon wilde met name de aandacht van het Amerikaanse publiek afleiden van het feit dat hij gedurende bijna vier jaar als president er niet in was geslaagd een einde te maken aan het conflict. De topontmoeting tussen Nixon en Brezhnev in mei 1972 was een geschikt moment om elk gewenst nauwere relatie na te streven.
Het belangrijkste element van de top betroffen de SALT-overeenkomsten. Discussies over SALT hadden ongeveer tweeëneenhalf jaar plaatsgevonden, maar met weinig vooruitgang. Tijdens de ontmoeting tussen Nixon en Brezhnev in mei 1972 werd echter een monumentale doorbraak bereikt. De SALT-overeenkomsten die op 27 mei zijn ondertekend, hebben twee belangrijke kwesties aangepakt. Ten eerste beperkten ze het aantal antiballistische raketsites (ABM) dat elk land zou kunnen hebben tot twee. (ABM's waren raketten ontworpen om inkomende raketten te vernietigen.) Ten tweede was het aantal intercontinentale ballistische raketten en door onderzeeër gelanceerde ballistische raketten bevroren op bestaande niveaus. De overeenkomsten bevatten echter niets over meerdere onafhankelijk richtbare raketten voor terugkeervoertuigen (enkele raketten met meerdere kernkoppen) of over de ontwikkeling van nieuwe wapens. Niettemin begroetten de meeste Amerikanen en Sovjets de SALT-overeenkomsten als enorme prestaties. In augustus 1972 keurde de Amerikaanse senaat de overeenkomsten met een overweldigende stem goed. SALT-I, zoals het bekend werd, was de basis voor alle gesprekken over wapenbeperkingen die volgden.
