Op deze dag creëren Sovjet-troepen een breuk in het Duitse beleg van Leningrad, dat anderhalf jaar had geduurd. De Sovjettroepen sloegen een gat in het beleg, dat de Duitse omsingeling scheurde en meer voorraden toeliet langs het Ladogameer.

Bij het binnenvallen van de Sovjet-Unie in juni 1941, maakten Duitse troepen zich gereed voor Leningrad, de op een na grootste stad in de USSR. In augustus omsingelden Duitse troepen vanuit het westen en zuiden de stad en maakten de spoorweg Leningrad-Moskou onbruikbaar. Een Duits offensief probeerde de stad te bezetten maar faalde; in het licht hiervan besloot Hitler een belegering op te leggen, waardoor niets de voormalige hoofdstad van het oude Rusland binnenging of verliet. Hitler was van plan de Sovjets uit te wachten, vervolgens de stad op de grond te plunderen en het grondgebied over te dragen aan de Finse Duitse bondgenoten, die vanuit het noorden de stad naderden. (Finland zou echter stoppen voor Leningrad, blij met het terugwinnen van grondgebied verloren aan de USSR in 1939.)

Het beleg begon officieel op 8 september 1941. De bevolking van Leningrad begon met het bouwen van antitankversterkingen en slaagde erin een stabiele verdediging van de stad te creëren, maar ze werden ook afgesneden van alle toegang tot vitale hulpbronnen in het Sovjet-binnenland. In 1942 stierven 650.000 inwoners van Leningrad aan honger, ziekte, blootstelling en verwondingen door het beleg en het voortdurende Duitse bombardement met artillerie. Binnenvaartschepen boden af ​​en toe verlichting in de zomer en ijs-sleeën konden hetzelfde doen in de winter. Een miljoen zieken, ouderen of vooral jonge inwoners van Leningrad werden langzaam en heimelijk geëvacueerd, waardoor ongeveer 2 miljoen mensen beschikbaar voedsel rantsoeneerden en alle open grond gebruikten om groenten te planten.

Een Sovjet-tegenoffensief duwde de Duitsers op 27 januari 1944 naar het westen en maakte een einde aan het beleg. Het had 872 dagen geduurd.