Een Sovjetraket stort neer in het maanoppervlak en wordt het eerste door de mens gemaakte object dat van de aarde wordt gestuurd om het maanoppervlak te bereiken. Het evenement gaf de Sovjets een kortstondig voordeel in de 'ruimtewedloop' en leidde tot nog grotere inspanningen van de Verenigde Staten om hun eigen ruimtevaartprogramma te ontwikkelen.

In 1957 schokten de Sovjets de Verenigde Staten door de eerste natie te worden die een satelliet in een baan rond de aarde lanceerde. Spoetnik, zoals het heette, maakte veel Amerikanen bang, die geloofden dat de Sovjets spoedig een hele nieuwe klasse wapens zouden ontwikkelen die vanuit de ruimte zouden kunnen worden afgevuurd. Amerikaanse functionarissen maakten zich vooral zorgen om het succes van Spoetnik was een directe terechtwijzing voor Amerikaanse claims van technologische en wetenschappelijke superioriteit ten opzichte van het communistische regime in Rusland. Het was een enorme propaganda-overwinning voor de Sovjets en gaf hen een voorsprong in het aantrekken van minder ontwikkelde landen naar de Sovjet-baan met beloften van technologische hulp en assistentie.

De Verenigde Staten reageerden door hun eigen ruimtevaartprogramma te versnellen, en slechts enkele maanden daarna Spoetnik, een Amerikaanse satelliet ging in een baan. In september 1959 verhoogden de Sovjets de ante aanzienlijk met de aankondiging dat een raket met de vlag van de Sovjet-Unie op het maanoppervlak was neergestort. In Washington werd een gedempte felicitatie gestuurd naar de Sovjetwetenschappers die de prestatie hebben beheerd. Tegelijkertijd waarschuwden de Verenigde Staten de Sovjetunie echter dat de Russische vlag door de maan geen territoriale rechten op het hemellichaam kreeg. Vice-president Richard Nixon drukte wat zure druiven uit door op te merken dat het de Sovjet-vier pogingen kostte om de maan te raken en de Amerikanen verzekerde dat "We zijn ver vooruit" in de ruimterace.

Nixons geruststellingen terzijde, het Sovjet-succes bij het invoeren van een raket naar de maan veroorzaakte een nog grotere inspanning van de Verenigde Staten om een ​​voordeel te behalen in de ruimtewedloop. In 1960 maakte presidentskandidaat John F. Kennedy het tot een van zijn campagnethema's. Na het winnen van de verkiezingen verhoogde president Kennedy de uitgaven voor het ruimtevaartprogramma en beloofde dat Amerika tegen het einde van het decennium een ​​man naar de maan zou brengen. In 1969 werd de Amerikaanse astronaut Neil Armstrong de eerste man die op de maan liep.