Inhoud

• De farao in de Egyptische samenleving
• De vroege piramides
• De grote piramides van Gizeh
• Het einde van het piramidetijdperk
• De piramides vandaag

Gebouwd in een tijd dat Egypte een van de rijkste en machtigste beschavingen ter wereld was, zijn de piramides, vooral de grote piramides van Gizeh, enkele van de meest prachtige door de mens gemaakte structuren in de geschiedenis. Hun enorme schaal weerspiegelt de unieke rol die de farao of koning speelde in de oude Egyptische samenleving. Hoewel piramides werden gebouwd vanaf het begin van het oude koninkrijk tot het einde van de Ptolemeïsche periode in de vierde eeuw na Christus, begon de piek van het bouwen van piramides met de late derde dynastie en ging door tot ongeveer de zesde (ca. 2325 v.Chr.). Meer dan 4.000 jaar later behouden de Egyptische piramides nog steeds veel van hun majesteit en bieden ze een kijkje in het rijke en glorieuze verleden van het land.

De farao in de Egyptische samenleving

Tijdens de derde en vierde dynastie van het oude koninkrijk genoot Egypte een enorme economische voorspoed en stabiliteit. Koningen hadden een unieke positie in de Egyptische samenleving. Ergens tussen menselijk en goddelijk, werden ze verondersteld door de goden te zijn gekozen om als bemiddelaar te dienen tussen hen en de mensen op aarde. Daarom was het in ieders belang om de majesteit van de koning intact te houden, zelfs na zijn dood, toen werd aangenomen dat hij Osiris, god van de doden, werd. De nieuwe farao werd op zijn beurt Horus, de valkengod die diende als beschermer van de zonnegod, Ra.

Wist je dat? De gladde, schuine zijden van de piramide symboliseerden de stralen van de zon en werden ontworpen om de ziel van de koning naar de hemel te laten stijgen en zich bij de goden aan te sluiten, in het bijzonder de zonnegod Ra.

Oude Egyptenaren geloofden dat toen de koning stierf, een deel van zijn geest (bekend als "ka") bij zijn lichaam bleef. Om goed voor zijn geest te zorgen, werd het lijk gemummificeerd en werd alles wat de koning in het hiernamaals nodig zou hebben met hem begraven, inclusief gouden vaten, voedsel, meubels en andere offers. De piramides werden het brandpunt van een cultus van de dode koning die verondersteld werd lang na zijn dood door te gaan. Hun rijkdom zou niet alleen voor hem zorgen, maar ook voor de familieleden, ambtenaren en priesters die in de buurt van hem werden begraven.

De vroege piramides

Vanaf het begin van het Dynastieke Tijdperk (2950 v.Chr.) Werden koninklijke graven uitgehouwen in rotsen en bedekt met rechthoekige structuren met platte daken die bekend staan ​​als 'mastaba's', die voorlopers waren van de piramides. De oudste bekende piramide in Egypte werd gebouwd rond 2630 v.Chr. in Saqqara, voor de koning Djoser van de derde dynastie. Bekend als de stappiramide, begon het als een traditionele mastaba, maar groeide het uit tot iets veel ambitieuzers. Zoals het verhaal gaat, was de architect van de piramide Imhotep, een priester en genezer die zo'n 1400 jaar later vergoddelijkt zou worden als de patroonheilige van schriftgeleerden en artsen. In de loop van het bijna 20-jarige bewind van Djoser assembleerden piramide-bouwers zes getrapte lagen steen (in tegenstelling tot moddersteen, zoals de meeste eerdere graven) die uiteindelijk een hoogte van 204 voet (62 meter) bereikten; het was het hoogste gebouw van zijn tijd. De Step Pyramid werd omringd door een complex van binnenplaatsen, tempels en heiligdommen, waar Djoser van zijn leven na de dood zou genieten.

Na Djoser werd de getrapte piramide de norm voor koninklijke begrafenissen, hoewel geen van de plannen die door zijn dynastieke opvolgers waren gepland, werd voltooid (waarschijnlijk vanwege hun relatief korte bewind). Het vroegste graf gebouwd als een "echte" (gladde, niet getrapte) piramide was de Rode Piramide in Dahshur, een van de drie begraafplaatsen gebouwd voor de eerste koning van de vierde dynastie, Sneferu (2613-2589 v.Chr.) Het werd genoemd voor de kleur van de kalksteenblokken die worden gebruikt om de kern van de piramide te construeren.

De grote piramides van Gizeh

Geen piramides worden meer gevierd dan de Grote Piramides van Gizeh, gelegen op een plateau aan de westoever van de rivier de Nijl, aan de rand van het hedendaagse Caïro. De oudste en grootste van de drie piramides in Gizeh, bekend als de Grote Piramide, is de enige overgebleven structuur uit de beroemde zeven wonderen van de antieke wereld. Het werd gebouwd voor Khufu (Cheops, in het Grieks), de opvolger van Sneferu en de tweede van de acht koningen van de vierde dynastie. Hoewel Khufu 23 jaar regeerde (2589-2566 v.Chr.), Is er relatief weinig bekend over zijn heerschappij buiten de grootsheid van zijn piramide. De zijkanten van de basis van de piramide zijn gemiddeld 755,75 voet (230 meter) en de oorspronkelijke hoogte was 481,4 voet (147 meter), waardoor het de grootste piramide ter wereld is. Drie kleine piramides gebouwd voor de koninginnen van Khufu staan ​​naast de Grote Piramide en in de buurt is een tombe gevonden met de lege sarcofaag van zijn moeder, koningin Hetepheres. Net als andere piramides wordt Khufu omringd door rijen mastaba's, waar familieleden of functionarissen van de koning werden begraven om hem te vergezellen en te ondersteunen in het hiernamaals.

De middelste piramide in Gizeh werd gebouwd voor Khufu's zoon Khafre (2558-2532 v.Chr.). Een uniek kenmerk gebouwd in het piramide-complex van Khafre was de Grote Sfinx, een beschermerbeeld gesneden in kalksteen met het hoofd van een man en het lichaam van een leeuw. Het was het grootste standbeeld in de oude wereld, meet 240 voet lang en 66 voet hoog. In de 18e dynastie (ca. 1500 voor Christus) zou de Grote Sfinx zelf worden aanbeden, als het beeld van een lokale vorm van de god Horus. De meest zuidelijke piramide van Gizeh werd gebouwd voor Khafre's zoon Menkaure (2532-2503 v.Chr.). Het is de kortste van de drie piramides (218 voet) en is een voorloper van de kleinere piramides die zouden worden gebouwd tijdens de vijfde en zesde dynastie.

Ongeveer 2,3 miljoen blokken steen (gemiddeld ongeveer 2,5 ton elk) moesten worden gesneden, getransporteerd en geassembleerd om de Grote Piramide van Khufu te bouwen. De oude Griekse historicus Herodotus schreef dat het 20 jaar duurde om te bouwen en de arbeid van 100.000 man vereiste, maar later archeologisch bewijs suggereert dat het personeelsbestand misschien rond de 20.000 was geweest. Hoewel sommige populaire versies van de geschiedenis beweerden dat de piramides werden gebouwd door slaven of door buitenlanders gedwongen tot arbeid, tonen skeletten die uit het gebied zijn opgegraven aan dat de arbeiders waarschijnlijk inheemse Egyptische landarbeiders waren die aan de piramides werkten in de tijd van het jaar toen de rivier de Nijl overstroomde veel van het land in de buurt.

Het einde van het piramidetijdperk

Piramides bleven gebouwd tijdens de vijfde en zesde dynastie, maar de algemene kwaliteit en schaal van hun constructie daalde in deze periode, samen met de macht en rijkdom van de koningen zelf. In de latere piramides van het oude koninkrijk, beginnend met die van koning Unas (2375-2345 v.Chr.), Begonnen piramidebouwers schriftelijke verslagen van gebeurtenissen in het koninkrijk van de koning in te schrijven op de muren van de begrafeniskamer en de rest van het interieur van de piramide. Bekend als piramides, dit zijn de vroegste belangrijke religieuze composities die bekend zijn uit het oude Egypte.

De laatste van de grote piramide-bouwers was Pepy II (2278-2184 v.Chr.), De tweede koning van de zesde dynastie, die als jonge jongen aan de macht kwam en 94 jaar regeerde. Tegen de tijd van zijn heerschappij was de welvaart in het Oude Rijk aan het afnemen en de farao had een deel van zijn quasi-goddelijke status verloren naarmate de macht van niet-koninklijke bestuursambtenaren groeide. De piramide van Pepy II, gebouwd in Saqqara en ongeveer 30 jaar voltooid in zijn regering, was veel korter (172 voet) dan anderen van het Oude Koninkrijk. Met de dood van Pepy stortte het koninkrijk en de sterke centrale regering vrijwel in en ging Egypte een turbulente fase in die bekend staat als de eerste tussenliggende periode. Latere koningen, van de 12e dynastie, zouden terugkeren naar de bouw van de piramide tijdens de zogenaamde fase van het Middenrijk, maar het was nooit op dezelfde schaal als de Grote Piramides.

De piramides vandaag

Grafrovers en andere vandalen in zowel de oudheid als de moderne tijd verwijderden de meeste lichamen en begrafenisartikelen uit de piramides van Egypte en plunderden ook hun buitenkanten. Ontdaan van de meeste van hun gladde witte kalksteenbedekkingen bereiken de Grote Piramides niet langer hun oorspronkelijke hoogten; Khufu's, bijvoorbeeld, meet slechts 451 voet hoog. Niettemin blijven miljoenen mensen elk jaar de piramides bezoeken, aangetrokken door hun torenhoge grandeur en de blijvende allure van het rijke en glorieuze verleden van Egypte.