Inhoud

• Amerika verklaart oorlog
• Het Manhattan-project begint
• Robert Oppenheimer en Project Y
• De Potsdam-conferentie
• Hiroshima en Nagasaki
• Legacy of the Manhattan Project
• bronnen

Het Manhattan Project was de codenaam voor de door Amerika geleide poging om een ​​functioneel atoomwapen te ontwikkelen tijdens de Tweede Wereldoorlog. De controversiële creatie en het uiteindelijke gebruik van de atoombom hebben een aantal van 's werelds toonaangevende wetenschappelijke geesten betrokken, evenals het Amerikaanse leger, en het meeste werk werd gedaan in Los Alamos, New Mexico, niet in de stad New York waarvoor het heette oorspronkelijk. Het Manhattan-project werd gestart in reactie op de vrees dat Duitse wetenschappers sinds de jaren dertig aan een wapen hadden gewerkt met behulp van nucleaire technologie en dat Adolf Hitler bereid was het te gebruiken.

Amerika verklaart oorlog

De agentschappen voorafgaand aan het Manhattan-project werden voor het eerst opgericht in 1939 door president Franklin D. Roosevelt, nadat Amerikaanse inlichtingendiensten meldden dat wetenschappers die voor Adolf Hitler werkten al aan een kernwapen werkten.

In eerste instantie richtte Roosevelt de Advisory Committee on Uranium op, een team van wetenschappers en militaire functionarissen die belast waren met het onderzoeken van de potentiële rol van uranium als wapen. Op basis van de bevindingen van de commissie is de Amerikaanse overheid begonnen met het financieren van onderzoek door Enrico Fermi en Leo Szilard aan de Columbia University, dat was gericht op radioactieve isotopenscheiding (ook bekend als uraniumverrijking) en nucleaire kettingreacties.

Het Raadgevend Comité voor de naam van Uranium werd in 1940 veranderd in het National Defense Research Committee, voordat het uiteindelijk werd omgedoopt tot het Bureau voor Wetenschappelijk Onderzoek en Ontwikkeling (OSRD) in 1941 en Fermi aan zijn ledenlijst toevoegde.

In datzelfde jaar verklaarde president Roosevelt, na de Japanse aanval op Pearl Harbor, dat de VS de Tweede Wereldoorlog zouden ingaan en zich zouden afstemmen op Groot-Brittannië, Frankrijk en Rusland om te vechten tegen de Duitsers in Europa en de Japanners in het Pacific-theater.

Het Army Corps of Engineers trad in 1942 toe tot de OSRD met goedkeuring van president Roosevelt en het project veranderde officieel in een militair initiatief, met wetenschappers in een ondersteunende rol.

Het Manhattan-project begint

De OSRD vormde het Manhattan Engineer District in 1942 en vestigde het in het gelijknamige stadsdeel van New York City. Kolonel Leslie R. Groves van het Amerikaanse leger werd aangesteld om het project te leiden.

Fermi en Szilard waren nog steeds bezig met onderzoek naar nucleaire kettingreacties, het proces waarbij atomen scheiden en op elkaar inwerken, nu aan de Universiteit van Chicago, en met succes het verrijken van uranium om uranium-235 te produceren.

Ondertussen produceerden wetenschappers zoals Glenn Seaborg microscopische monsters van puur plutonium, en Canadese overheid en militaire functionarissen werkten aan nucleair onderzoek op verschillende locaties in Canada.

Op 28 december 1942 machtigde president Roosevelt de vorming van het Manhattan Project om deze verschillende onderzoeksinspanningen te combineren met het doel nucleaire energie te bewapenen. Voorzieningen werden opgezet op afgelegen locaties in New Mexico, Tennessee en Washington, evenals locaties in Canada, voor dit onderzoek en aanverwante atoomtests.

Robert Oppenheimer en Project Y

Theoretisch fysicus J. Robert Oppenheimer werkte al aan het concept van kernsplijting (samen met Edward Teller en anderen) toen hij in 1943 werd benoemd tot directeur van het Los Alamos-laboratorium in het noorden van New Mexico.

Los Alamos Laboratory, waarvan de oprichting bekend stond als Project Y, werd formeel opgericht op 1 januari 1943. Het complex is waar de eerste Manhattan Project-bommen werden gebouwd en getest.

Op 16 juli 1945, op een afgelegen woestijnlocatie in de buurt van Alamogordo, New Mexico, werd de eerste atoombom met succes tot ontploffing gebracht, de Trinity Test, die een enorme paddestoelwolk creëerde van ongeveer 40.000 voet hoog en het Atomische tijdperk inluidde.

Wetenschappers die onder Oppenheimer werkten, hadden twee verschillende soorten bommen ontwikkeld: een op uranium gebaseerd ontwerp genaamd 'de kleine jongen' en een op plutonium gebaseerd wapen genaamd 'de dikke man'. Met beide ontwerpen in de werken bij Los Alamos werden ze een belangrijke onderdeel van de Amerikaanse strategie om een ​​einde te maken aan de Tweede Wereldoorlog.

De Potsdam-conferentie

Met de Duitsers die zware verliezen in Europa leden en bijna overgave bereikten, was de consensus onder Amerikaanse militaire leiders in 1945 dat de Japanners tot het bittere einde zouden vechten en een volledige invasie van de eilandnatie zouden forceren, met aan beide kanten aanzienlijke verliezen tot gevolg.

Op 26 juli 1945, tijdens de Potsdam-conferentie in de geallieerde stad Potsdam, Duitsland, hebben de VS een ultimatum gegeven aan de Japanse overgave onder de voorwaarden die zijn uiteengezet in de Potsdam-verklaring (waarin onder andere de Japanners een nieuwe, democratische en vreedzame regering vormen) of geconfronteerd worden met 'snelle en volkomen vernietiging'.

Omdat de Verklaring van Potsdam geen rol speelde voor de keizer in de toekomst van Japan, was de heerser van de eilandnatie niet bereid zijn voorwaarden te aanvaarden.

Hiroshima en Nagasaki

Ondertussen hadden de militaire leiders van het Manhattan Project Hiroshima, Japan, geïdentificeerd als een ideaal doelwit voor een atoombom, gezien de omvang en het feit dat er geen bekende Amerikaanse krijgsgevangenen in het gebied waren. Een krachtige demonstratie van de in New Mexico ontwikkelde technologie werd noodzakelijk geacht om de Japanners aan te moedigen zich over te geven.

Zonder overgaveovereenkomst, op 6 augustus 1945, liet het Enola Gay-bommenwerpersvliegtuig de tot nu toe niet geteste "Little Boy" -bom ongeveer 1.900 voet boven Hiroshima vallen, wat een ongekende vernietiging en dood veroorzaakte over een gebied van vijf vierkante mijl. Drie dagen later, met nog steeds geen overgave, werd op 9 augustus de "Fat Boy" -bom op Nagasaki gedropt, de locatie van een torpedofabriek, die meer dan drie vierkante mijl van de stad verwoestte.

De twee bommen samen doodden meer dan 100.000 mensen en brachten de twee Japanse steden op de grond.

De Japanners brachten Washington, dat na de dood van Roosevelt onder de nieuwe leidende president Harry Truman was, op de hoogte van hun voornemen om zich over te geven op 10 augustus en formeel over te geven op 14 augustus 1945.

Legacy of the Manhattan Project

Met de ontwikkeling van wapens die zijn ontworpen om het einde van de Tweede Wereldoorlog te bewerkstelligen, is het gemakkelijk om te denken dat het verhaal van het Manhattan Project eindigt in augustus 1945. Dat is echter verre van waar.

Na het einde van de oorlog vormden de Verenigde Staten de Atomic Energy Commission om toezicht te houden op de onderzoeksinspanningen die zijn ontworpen om de technologieën die in het kader van het Manhattan Project zijn ontwikkeld, op andere gebieden toe te passen.

Uiteindelijk maakte de toenmalige president Lyndon B. Johnson in 1964 een einde aan het effectieve monopolie van de Amerikaanse overheid op kernenergie door particulier eigendom over nucleair materiaal toe te staan.

De door de ingenieurs van Manhattan Project geperfectioneerde kernsplijtingstechnologie is sindsdien de basis geworden voor de ontwikkeling van kernreactoren, voor stroomgeneratoren, evenals andere innovaties, waaronder medische beeldvormingssystemen (bijvoorbeeld MRI-machines) en radiotherapie voor verschillende vormen van kanker.

bronnen

Manhattan: The Army and the Atomic Bomb. Amerikaanse legercentrum van militaire geschiedenis.
Het verhaal van het Manhattan Project. U.S. Department of Energy: Office of Scientific and Technical Information.
Leo Szilárd, een verkeerslicht en een stukje nucleaire geschiedenis. Wetenschappelijke Amerikaan.
J. Robert Oppenheimer (1904'1967). Atomic Archive.