In een kortstondige overwinning voor het Nicaraguaanse beleid van de Reagan-regering tekent de president een wet van het Congres die 100 miljoen dollar militaire en "humanitaire" hulp voor de Contra's goedkeurt. Helaas voor Ronald Reagan en zijn adviseurs staat het Iran-Contra-schandaal op het punt om volledig open te breken, waardoor hun doel om de linkse Sandinista-regering in Nicaragua omver te werpen ernstig in gevaar wordt gebracht.
Het Congres, en een meerderheid van het Amerikaanse publiek, was geen voorstander van de inspanningen van de Reagan-regering om de Sandinista-regering in Nicaragua omver te werpen. Reagan begon een 'geheime oorlog' om de Nicaraguaanse regering kort na zijn aantreden in 1981 neer te halen. Miljoenen dollars, training en wapens werden naar de Contra's geleid (een gewapende macht van Nicaraguaanse ballingen die het linkse Nicaraguaanse regime wilden verwijderen) door de CIA. Amerikaanse betrokkenheid bij de Contra-beweging werd echter al snel openbaar, net als verontrustende rapporten over het gedrag van de Contra-kracht. In kranten en in het Congres werden beschuldigingen geuit dat de Contra's weinig meer waren dan moordenaars en drugslopers; geruchten over corruptie en uitbetalingen kwamen veel voor. Het Congres verminderde de Amerikaanse hulp aan de Contra's gestaag en in 1984 nam het tweede Boland-amendement aan dat Amerikaanse agentschappen verbood om enige hulp aan de groep te verlenen.
Zelfs vóór deze actie had de Reagan-regering echter in het geheim alle pogingen om de Contra-oorlog te beperken ondermijnd met extra-legale en illegale middelen (een resultaat was het Iran-Contra-schandaal). Zelfs met deze illegale hulp stopte de Contra-inspanning eind 1985. Reagan ging op een volledige mediacampagne om het Amerikaanse volk en het Congres ervan te overtuigen dat de Contra's de moeite waard waren om te helpen. Reagan beweerde dat de Sandinista-regering een satelliet was van de Sovjet-Unie, dat Nicaragua een revolutie teweegbracht in de aangrenzende Midden-Amerikaanse landen, en dat de Contra's alleen als een "schild" moesten worden gebruikt tegen mogelijke Sandinista-inbreuken in de regio. Hij was in staat om het Congres te overtuigen om $ 100 miljoen aan hulp te bieden, waarvan een deel werd aangeduid als 'humanitaire' hulp aan de hongerige en zieke Contra's en hun aanhangers.
Maar nieuwsbronnen begonnen het verhaal over het Iran-Contra-schandaal pas korte tijd later te breken. Het Congres begon een onderzoek naar de clandestiene en illegale ondersteuning van de Reagan-regering in de jaren voorafgaand aan de goedkeuring van het $ 100 miljoen hulppakket. Het onderzoek bracht een regeling aan het licht waarbij een deel van de middelen uit illegale Amerikaanse wapenverkopen aan Iran naar de Contra's werden geleid. De Contra-oorlogsinspanningen liepen door en creëerden dood en vernietiging op het Nicaraguaanse platteland en weinig anders, totdat een vredesplan dat was opgesteld door Costa Ricaanse president Oscar Arias uiteindelijk werd aanvaard door de regering Sandinista. In 1990 werden verkiezingen gehouden in Nicaragua, waardoor de Sandinisten het presidentschap verloren.
