Inhoud

• William Henry Harrison: Early Years
• Harrison Fights on the Frontier
• De blokhutcampagne
• Harrisons korte voorzitterschap
• FOTOGALERIJEN
• William Henry Harrison

William Henry Harrison (1773-1841), de negende president van Amerika, diende slechts een maand in functie voordat hij stierf aan longontsteking. Zijn ambtstermijn, van 4 maart 1841 tot 4 april 1841, is de kortste president van de Verenigde Staten. Harrison, geboren in een prominente familie in Virginia, trad als jongeman in het leger en vocht tegen Amerikaanse Indianen aan de Amerikaanse grens. Hij werd vervolgens de eerste congresafgevaardigde van het Northwest Territory, een regio die een groot deel van het huidige Midwest omvat. In de vroege jaren 1800 diende Harrison als gouverneur van het Indiana Territory en werkte hij om Indiaanse landen open te stellen voor blanke kolonisten. Hij werd een oorlogsheld na de strijd tegen de Indiase troepen in de Slag om Tippecanoe in 1811. Harrison diende vervolgens als Amerikaans congreslid en senator uit Ohio. Hij werd gekozen in het Witte Huis in 1840, maar stierf een maand na zijn inhuldiging, de eerste Amerikaanse president die stierf in functie.

William Henry Harrison: Early Years

William Henry Harrison werd geboren op 9 februari 1773 in Berkeley, de plantage van zijn familie in de buurt van Richmond, Virginia. Zijn vader, Benjamin Harrison (1726-91) was een ondertekenaar van de Onafhankelijkheidsverklaring en gouverneur van Virginia. De jongere Harrison ging naar Hampden-Sydney College en studeerde geneeskunde aan de Universiteit van Pennsylvania, voordat hij in 1791 stopte om lid te worden van het leger.

Wist je dat? Terwijl gouverneur van het Indiana Territory, woonde William Henry Harrison in Grouseland, een herenhuis dat voor hem werd gebouwd in 1803 nabij het grensdorp Vincennes. Het eerste bakstenen huis op het grondgebied, het had dikke buitenmuren om te beschermen tegen mogelijke Indiase invallen. Tegenwoordig is Grouseland een museum.

Harrison vocht tegen Indiase troepen in verschillende territoriale conflicten, waaronder de Battle of Fallen Timbers in 1794, die werd gewonnen door de VS en het huidige Ohio opende voor een witte nederzetting. Harrison werd gepromoveerd tot kapitein en werd commandant van Fort Washington in Ohio, nabij het huidige Cincinnati.

In 1795 trouwde Harrison met Anna Tuthill Symmes (1775-1864), wiens vader rechter en rijke landeigenaar was in Ohio. In het begin was rechter Symmes tegen een wedstrijd tussen de twee, in de overtuiging dat de militaire carrière van zijn toekomstige schoonzoon aan de grens niet bevorderlijk was voor het huwelijk; als gevolg daarvan verdwenen de Harrisons. Het echtpaar kreeg 10 kinderen, van wie er zes stierven voordat Harrison president werd. Hun zoon John Scott Harrison (1804-78) zou opgroeien tot een Amerikaans congreslid uit Ohio en de vader van Benjamin Harrison (1833-1901), de 23e Amerikaanse president.

Harrison Fights on the Frontier

Nadat Harrison in 1798 ontslag nam uit het leger, noemde president John Adams (1735-1826) hem secretaris van de Northwest Territory, een regio die de huidige staten Indiana, Illinois, Michigan, Ohio, Wisconsin en delen van Minnesota omvat. Het jaar daarop werd Harrison de eerste congresafgevaardigde van de Northwest Territory.

In 1800 creëerde het Congres het Indiana Territory uit een deel van het Northwest Territory, en Harrison werd gouverneur van het nieuwe territorium. In deze positie onderhandelde hij verdragen met Indiaanse stammen waarin zij overeenkwamen miljoenen hectaren land te overhandigen. Niet alle stammen waren echter blij met deze verdragen en Harrison riep vervolgens Amerikaanse troepen in om Indianen uit de verdragslanden te verwijderen en ze te beveiligen voor blanke kolonisten. In 1811, in de Slag om Tippecanoe, in Indiana, vocht Harrisons strijdkrachten tegen volgelingen van de machtige Shawnee-leider Tecumseh (1768-1813). Hoewel de VS aanzienlijke verliezen aan troepen leden en de uitkomst van de strijd geen uitsluitsel gaf en geen eind maakte aan het Indiase verzet, kwam Harrison uiteindelijk tevoorschijn met zijn reputatie als intacte Indiase jager. Hij profiteerde van dit beeld tijdens zijn presidentiële campagne in 1840, met behulp van de slogan "Tippecanoe en Tyler ook."

Na een dozijn jaar als gouverneur van het territorium in Indiana, kwam Harrison weer bij het leger toen de oorlog van 1812 begon. Hij werd brigadegeneraal gemaakt en belast met het leger van het noordwesten. Harrison scoorde een beslissende overwinning tegen de Britten en hun Indiase bondgenoten in 1813 in de Battle of the Thames, nabij het zuidelijke deel van het huidige Ontario, Canada. De hoofdman Tecumseh werd gedood tijdens de strijd en de confederatie van Indiase stammen die hij leidde, vormde nooit meer een serieuze bedreiging in de regio.

De blokhutcampagne

In 1814 nam Harrison ontslag als generaal-majoor en verhuisde met zijn gezin naar een boerderij in North Bend, Ohio. Twee jaar later werd Harrison gekozen in het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden uit Ohio. In 1819 werd hij een senator van de staat. Vanaf 1825 bracht hij drie jaar door als Amerikaanse senator. Hij nam in 1828 zijn senaatszetel neer om de Amerikaanse minister van Colombia te worden, een functie die hij een jaar bekleedde.

In 1836 was Harrison een Whig Party-kandidaat voor het Amerikaanse presidentschap (de recent opgerichte Whigs had dat jaar drie presidentskandidaten in verschillende delen van de natie). Harrison verloor de verkiezing aan democraat Martin Van Buren (1782-1862). Vier jaar later nomineerden de Whigs opnieuw Harrison, met Virginia politicus John Tyler (1790-1862) als zijn lopende partner. Tijdens de campagne spotte een pro-democratische krant Harrison, toen hij eind jaren zestig was, omdat hij te oud was om president te worden, en zei: "Geef hem een ​​vat harde cider en ... een pensioen van tweeduizend per jaar ... en ... hij zal de rest van zijn dagen in zijn blokhut zitten. '

De Whigs gebruikten deze verklaring om een ​​'blokhutcampagne' op te zetten, waarbij Harrison of 'Old Tip' werden gepositioneerd als een symbool van de gewone man en zijn imago als een Indiase jager aan de grens promoten. (Zijn aanhangers gebruikten blokhut- en ciderloopafbeeldingen op campagnememorabilia, waaronder blokhutvormige flessen whisky van de EC Booz-distilleerderij, wat ertoe leidde dat "drank" een gemeenschappelijke Amerikaanse term voor alcohol werd.) Van Buren, die niet populair was met Amerikanen vanwege zijn wanbeheer van de financiële crisis die bekend staat als de Paniek van 1837, werd door zijn tegenstanders geschilderd als een uit de hand gelopen, rijke elite. In feite kwam hij uit bescheiden afkomst, terwijl Harrison goed opgeleid was en afkomstig was van een gevestigde familie. De tactiek werkte echter: Harrison won het presidentschap met een kiesstemming van 234-60 en ongeveer 53 procent van de populaire stemmen.

Harrisons korte voorzitterschap

De 68-jarige Harrison werd op 4 maart 1841 in functie beëdigd. Hij was de oudste Amerikaanse president tot Ronald Reagan (1911-2019) in 1980 werd verkozen op 69-jarige leeftijd. Harrison hield een lange inaugurele rede, de langste in de geschiedenis en koos ervoor om ondanks het slechte weer geen jas of hoed te dragen. Vier weken later was hij dood aan longontsteking. Harrison werd opgevolgd door zijn vice-president, John Tyler, die de bijnaam 'His Accidency' kreeg.

First lady Anna Harrison, die haar man twee decennia overleefde, werd de eerste presidentiële weduwe die een pensioen ontving van het congres een eenmalige betaling van $ 25.000, het equivalent van een jaar van het salaris van het Witte Huis van haar man. Ze kreeg ook gratis verzendkosten op al haar post.

De voormalige president en zijn vrouw zijn begraven op het William Henry Harrison Tomb State Memorial in North Bend, Ohio.

Krijg toegang tot honderden uren historische video, zonder reclame, met HISTORY Vault. Begin vandaag met uw gratis proefperiode.

FOTOGALERIJEN

William Henry Harrison