President Ronald Reagan, verwijzend naar de dreiging die Amerikaanse onderdanen in het Caribische land Grenada vormen door het marxistische regime van die natie, beveelt de mariniers om hun veiligheid binnen te vallen en veilig te stellen. Er waren toen bijna 1.000 Amerikanen in Grenada, veel van hen studenten aan de medische school van het eiland. In iets meer dan een week werd de regering van Grenada omvergeworpen.
De situatie op Grenada baarde Amerikaanse functionarissen al sinds 1979, toen de linkse Maurice Bishop de macht greep en nauwe betrekkingen met Cuba begon te ontwikkelen. In 1983 liet een andere marxist, Bernard Coard, de bisschop vermoorden en nam de regering over. Demonstranten botsten met de nieuwe regering en het geweld escaleerde. Reagan noemde het gevaar voor de Amerikaanse burgers in Grenada en beval bijna 2.000 Amerikaanse troepen naar het eiland, waar ze al snel geconfronteerd werden met tegenstand van Grenadese strijdkrachten en groepen Cubaanse militaire ingenieurs, in Grenada om de luchthaven van het eiland te repareren en uit te breiden. Zaken werden niet geholpen door het feit dat Amerikaanse troepen moesten vertrouwen op minimale informatie over de situatie. (De kaarten die door velen van hen werden gebruikt, waren in feite oude toeristenkaarten van het eiland.) Reagan bestelde meer troepen en tegen de tijd dat de gevechten plaatsvonden, waren bijna 6.000 Amerikaanse troepen in Grenada. Bijna 20 van deze troepen werden gedood en meer dan honderd gewonden; meer dan 60 Grenadan- en Cubaanse troepen werden gedood. De regering van Coard stortte in en werd vervangen door een regering die aanvaardbaar was voor de Verenigde Staten.
Een aantal Amerikanen stonden sceptisch tegenover Reagan's verdediging van de invasie en merkten op dat het slechts enkele dagen na een rampzalige explosie in een Amerikaanse militaire installatie in Libanon plaatsvond waarbij 240 Amerikaanse troepen werden gedood, waarbij het gebruik van militair geweld om Amerikaanse doelen te bereiken in twijfel werd getrokken. Desondanks claimde de Reagan-regering een grote overwinning en noemde het de eerste "terugdraaiing" van communistische invloed sinds het begin van de Koude Oorlog.
