Inhoud

• Wade Hampton: Early Life and Political Career
• Wade Hampton: Civil War Service
• Wade Hampton: naoorlogse politieke carrière en latere jaren

Wade Hampton III (1818-1902) was een plantage-eigenaar en politicus in South Carolina die tijdens de Burgeroorlog (1861-65) als Confederate generaal diende. Hij organiseerde persoonlijk "Hampton's Legion" bij het uitbreken van de burgeroorlog en speelde een sleutelrol in de First Battle of Bull Run (Manassas). Hoewel hij geen eerdere militaire ervaring had, bleek Hampton een natuurlijke cavalerieambtenaar en bereikte uiteindelijk de rang van luitenant-generaal. Hij nam deel aan de campagne op het schiereiland in 1862 en diende later in de veldslagen van Fredericksburg, Brandy Station en Gettysburg. Naar generaal J.E.B. Stuarts dood in mei 1864, Hampton nam het bevel over het Verbonden cavaleriekorps en speelde een rol bij het beschermen van Richmond en Petersburg in 1864 en 1865. Na de Burgeroorlog werd Hampton een uitgesproken criticus van Wederopbouw en diende als gouverneur van South Carolina en als lid van de Amerikaanse senaat. Hij stierf in 1902 op 84-jarige leeftijd.

Wade Hampton: Early Life and Political Career

Wade Hampton III werd op 28 maart 1818 geboren in Charleston, South Carolina, in een van de meest invloedrijke families in het zuiden. Zijn vader had met onderscheiding gediend in de oorlog van 1812 en was een Amerikaanse senator, en zijn grootvader was een revolutionaire oorlogsveteraan, brigadegeneraal en Amerikaanse senator en congreslid. Hampton groeide op op een uitgestrekte plantage die door veel slaven werd onderhouden en kreeg in zijn jeugd een privéopleiding. Hij studeerde in 1836 af aan het South Carolina College en studeerde daarna twee jaar rechten voordat hij naar huis terugkeerde om de eigendommen van zijn familie in South Carolina en Mississippi te beheren. In 1838 trouwde hij met Margaret Preston, de nicht van senator William C. Preston. Het echtpaar zou vijf kinderen krijgen vóór haar dood in 1852.

Wist je dat? Aan het begin van de burgeroorlog gebruikte generaal Wade Hampton zijn familiefortuin om het "Hampton Legion", een strijdmacht van meer dan 1.000 Zuidelijke infanterie, cavalerie en artillisten, gedeeltelijk te organiseren en uit te rusten.

Hampton vervolgde later een carrière in de politiek, en in 1852 werd hij gekozen in de Algemene Vergadering van South Carolina. Na twee termijnen als vertegenwoordiger ging hij van 1856 tot 1861 door als senator. In 1858 trouwde Hampton met Mary McDuffie, de dochter van een Amerikaanse senator. Zijn vader stierf datzelfde jaar, waardoor Hampton een van de grootste landeigenaren en slaven in het Zuiden werd.

Wade Hampton: Civil War Service

Hoewel hij niet enthousiast was over afscheiding, nam Hampton begin 1861 ontslag in de senaat van de staat South Carolina en trad hij toe tot de Confederatie. Hoewel hij geen formele militaire training had gehad, hielp zijn prestige hem een ​​benoeming als kolonel te verzekeren. Al snel organiseerde hij 'Hampton's Legion', een kleine groep cavalerie, artillerie en infanterie. In juli 1861 nam de nieuw gevormde eenheid deel aan de Eerste Slag om Bull Run (Manassas), en Hampton raakte gewond nadat het Legioen zwaar onder vuur kwam van Union-troepen.

De originele elementen van Hampton’s Legion werden uiteindelijk opnieuw toegewezen aan verschillende commando's in het leger van Noord-Virginia, en in mei 1862 werd Hampton gepromoveerd tot brigadegeneraal. Hij beval troepen tijdens de Peninsula Campaign en raakte voor de tweede keer gewond bij de Battle of Seven Pines. Hij keerde terug naar het veld tijdens de Seven Days Battles in juni en juli 1862.

In juli 1862 zag Hampton's vaardigheid als ruiter hem opnieuw aangesteld als commandant van een brigade cavalerie onder generaal J.E.B. Stuart. Hij zou een prominente rol spelen in Zuidelijke cavalerieacties, waaronder het leiden van de achtervolging van terugtrekkende troepen na de tweede slag om Bull Run (Manassas) in augustus 1862. Een maand later nam Hampton deel aan de invasie van Robert E. Lee in Maryland en was betrokken bij verschillende kleine schermutselingen voorafgaand aan de Slag om Antietam. Vervolgens nam hij deel aan een gewaagde aanval op Pennsylvania die de stad Chambersburg veroverde en leidde vervolgens een andere expeditie achter vijandelijke linies in de aanloop naar de Slag om Fredericksburg in december 1862. Wanhopig om zijn thuisstaat te verdedigen, diende Hampton herhaaldelijk een verzoekschrift in bij de geconfedereerde opperbevel voor overdracht naar een nieuwe eenheid dichter bij South Carolina, maar zijn verzoeken werden geweigerd.

In de vroege stadia van de Gettysburg-campagne in 1863 leidde Hampton zijn eenheid in de Battle of Brandy Station, de grootste cavalerie-inzet van de burgeroorlog. Hij voegde zich later bij Stuart op een controversiële plunderingscampagne waarbij de Zuidelijke cavalerie naar de buitenwijken van Washington, DC ging. In juli 1863 was Hampton betrokken bij de Slag om Gettysburg, waarbij hij verschillende sabelwonden kreeg en werd neergeschoten tijdens gevechten met Union cavalerie op de tweede en derde dag van de verloving.

Hampton werd in augustus gepromoveerd tot generaal-majoor, maar zijn wonden hielden hem weg van het veld tot november 1863. In navolging van J.E.B. Stuarts dood in de Battle of Yellow Tavern in mei 1864, Hampton nam het bevel over het cavaleriekorps van het leger van Noord-Virginia. Tijdens de Overland-campagne in juni 1864 behaalde Hampton een grote overwinning in de Battle of Trevilian Station, waarin hij herhaalde aanvallen van Union General Philip Sheridan afsloeg en de vernietiging van de Virginia Central Railroad voorkwam. Hampton zou later verdedigen tegen de cavalerie van de Unie die Richmond en Petersburg bedreigde, en in september 1864 voerde de zogenaamde "Beefsteak Raid" uit, een moraalverhogende inval achter vijandelijke linies die meer dan 2.000 stuks vee veroverde.

In januari 1865 werd Hampton naar South Carolina gestuurd voor een wervings- en leveringsmissie. Een maand later was hij aanwezig voor de val van Columbia, South Carolina, onder leiding van generaal William T. Sherman. Hampton ontving begin 1865 een promotie tot luitenant-generaal en bracht de laatste fasen van de oorlog door in de Carolinas onder generaal Joseph E. Johnston. Hij zou zich eind april 1865 overgeven aan Johnston in Durham.

Wade Hampton: naoorlogse politieke carrière en latere jaren

Na de burgeroorlog vond Hampton dat de meeste van zijn plantages verbrand waren en zijn persoonlijke rijkdom sterk was uitgeput. Ondanks dit was hij aanvankelijk een belangrijk figuur in het stimuleren van zuidelijke verzoening met de Amerikaanse regering. Maar met de introductie van het beleid voor radicale wederopbouw en de republikeinse controle over het Zuiden, veranderde Hampton van mening en werd hij een uitgesproken criticus van de wederopbouwinspanningen. Samen met mede-geconfedereerde generaal Jubal Early zou Hampton later een prominente figuur worden in de 'Lost Cause', een culturele beweging die de wederopbouw veroordeelde en probeerde het geconfedereerde verlies in de burgeroorlog te verzoenen.

Hampton keerde terug naar de politiek in 1876 toen hij tegen Daniel Henry Chamberlain liep voor gouverneur van South Carolina. De campagne werd onderbroken door gewelddadigheden aan beide kanten, en militante supporters van Hampton, bekend als "Red Shirts", werden beschuldigd van het onderdrukken van de zwarte stem in delen van de staat. Temidden van wijdverbreide controverse, werd Hampton uitgeroepen tot winnaar van de verkiezingen in 1877 na een beslissing van het Hooggerechtshof in South Carolina.

Hampton won twee jaar later herverkiezing, maar nam in 1879 ontslag nadat hij een zetel in de Amerikaanse senaat had gewonnen. Hij zou tot 1891 in Washington dienen, toen hij werd afgezet door democraten onder leiding van Benjamin R. Tillman. Hampton diende later als de Amerikaanse commissaris van spoorwegen van 1893 tot 1897 voordat hij met pensioen ging. Hij stierf in South Carolina in 1902 op 84-jarige leeftijd.