Inhoud

• Whisky-belasting
• Whisky Fiscaal Geweld
• Aanval op Bower Hill
• The Destruction of Bower Hill
• Een bedreiging voor Pittsburgh
• Washington is de Militie
• Whisky-belasting ingetrokken
• bronnen

De Whisky-rebellie was een opstand van boeren en distilleerders uit 1794 in West-Pennsylvania uit protest tegen een whiskybelasting van de federale overheid. Na jaren van agressie met belastingontvangers, explodeerde de regio uiteindelijk in een confrontatie waarbij president Washington reageerde door troepen te onderdrukken wat sommigen vreesden dat het een volledige revolutie zou kunnen worden. Oppositie tegen de whiskybelasting en de rebellie zelf bouwde steun op voor de Republikeinen, die de Federalistische Partij van Washington in 1802 voor macht overviel.

Whisky-belasting

Tijdens de Amerikaanse revolutie liepen individuele staten aanzienlijke schulden op. In 1790 drong minister van Financiën Alexander Hamilton aan op de federale overheid om die schuld over te nemen. Hij stelde ook een accijns op whisky voor om verdere financiële problemen te voorkomen.

President George Washington was tegen de suggestie van Hamilton van een whiskybelasting. In 1791 reisde Washington door Virginia en Pennsylvania om met burgers over hun opvattingen te praten. Het idee werd enthousiast onthaald door lokale overheidsfunctionarissen, en Washington nam deze verzekering terug naar het Congres, dat de wet goedkeurde.

Maar protesten tegen de nieuwe belasting begonnen onmiddellijk, met het argument dat de belasting oneerlijk was voor kleine producenten. Volgens de nieuwe wet betaalden grote producenten de belasting jaarlijks met een tarief van zes cent per gallon, en hoe meer ze produceerden, hoe verder de belastingvoordelen.

Kleine producenten zaten echter vast met een tarief van negen cent per gallon. Boeren gingen verder met uitgifte omdat alleen contant geld zou worden geaccepteerd voor belastingbetaling.

Whisky Fiscaal Geweld

De wet was onmiddellijk een mislukking, omdat weigeringen om de belastingen te betalen even gewoon waren als intimidatie tegen ambtenaren die waren ingehuurd om ze te innen.

Accijnsofficieren die werden gestuurd om de belasting te innen, werden opstandig en bedreigd met geweld. Sommige producenten weigerden de belasting te betalen.

Misschien brak er onvermijdelijk geweld uit. Op 11 september 1791 reed accijnsofficier Robert Johnson via zijn verzamelroute in het westen van Pennsylvania.

Johnson werd omringd door 11 mannen, gekleed als vrouwen, die hem naakt ontbloot en vervolgens geteerd en bevederd voordat hij zijn paard stal en hem in het bos achterliet.

Johnson herkende twee mannen in de menigte. Hij maakte een klacht en er werden bevelen uitgevaardigd voor hun arrestatie.

Een veejager genaamd John Connor werd gestuurd met de bevelhebbers, en hij leed hetzelfde lot als Johnson, en werd vijf uur vastgebonden aan een boom in het bos voordat hij werd gevonden. In reactie nam Johnson ontslag, uit angst voor verder geweld.

Incidenten escaleerden de komende jaren. In 1793 werd het huis van accijnsambtenaar Benjamin Wells in Pennsylvania twee keer opgebroken. De eerste keer drong een menigte mensen binnen en viel de vrouw en kinderen van Wells aan.

Het tweede incident betrof zes vermomde mannen, terwijl Wells thuis was. De indringers eisten Wells 'accountboeken onder schot en drongen erop aan dat hij zijn positie neerlegde.

Aanval op Bower Hill

In de zomer van 1794 begon federale marshall David Lenox het proces van het opdragen van 60 distilleerders in het westen van Pennsylvania die de belasting niet hadden betaald. Op 14 juli accepteerde Lenox de diensten van belastingontvanger en rijke landeigenaar John Neville als gids door Allegheny County.

Op 15 juli naderden ze het huis van William Miller, die weigerde zijn dagvaarding te aanvaarden. Er volgde een ruzie en toen Lenox en Neville weg reden, stonden ze oog in oog met een boze menigte, gewapend met hooivorken en waarvan men dacht dat ze dronken waren.

Iemand had de menigte verteld dat federale agenten mensen wegsleepten, maar Lenox en Neville mochten eenmaal passeren waarvan men dacht dat het niet waar was. Desalniettemin werd er een schot afgevuurd toen de twee mannen weg reden.

Op de ochtend van 16 juli sliep Neville in zijn huis, Bower Hill, toen hij werd gewekt door een menigte boze mannen waarvan de dag ervoor was opgeroepen.

De mannen beweerden dat Lenox met hen mee moest gaan omdat er een bedreiging voor zijn leven bestond. Neville geloofde de mannen niet en beval hen zijn eigendom te verlaten.

Toen de menigte weigerde te bewegen, greep Neville een pistool en schoot op de menigte, waarbij hij Oliver Miller sloeg en doodde. Als vergelding schoot de menigte terug naar het huis.

Marcel kwam het huis binnen en liet een signaalhoorn horen, waarna hij het geluid hoorde van zijn slaven die de menigte aanvielen met vuurwapens.

Zes van de menigte raakten gewond voordat ze het lichaam van Miller ontvluchtten. 'S Avonds was de menigte opnieuw bijeengekomen voor een ontmoeting met een groep andere mensen, die wraak op Neville hadden uitgesproken.

The Destruction of Bower Hill

Op 17 juli 1794 marcheerden maar liefst 700 mannen naar drums en verzamelden zich bij Neville thuis. Ze eisten zijn overgave, maar majoor James Kirkpatrick, een van de 10 soldaten die naar het pand waren gekomen om het te verdedigen, antwoordde dat Marcel er niet was.

In feite had Kirkpatrick Marcel geholpen het huis te ontvluchten en zich te verbergen in een ravijn.

De menigte eiste dat de soldaten zich overgaven. Toen dat verzoek werd afgewezen, staken ze een schuur en slavenwoningen in brand.

De Neville-vrouwen mochten in veiligheid vluchten, waarna de menigte het huis opende. Na een uur van vuurgevechten werd de leider van de menigte, James McFarlane, gedood.

Woedend stak de menigte andere gebouwen in brand en de soldaten gaven zich snel over toen het landgoed Bower Hill op de grond brandde.

Een bedreiging voor Pittsburgh

Minder dan een week later ontmoette de menigte lokale hoogwaardigheidsbekleders die waarschuwden dat Washington een militie zou neerhalen om hen neer te slaan en zij eerst moesten toeslaan. De rijke landeigenaar David Bradford viel samen met verschillende andere mannen een postbode aan en ontdekte drie brieven van Pittsburgh waarin hij zijn afkeuring over de aanval op Neville's eigendom uitte.

Bradford gebruikte deze brieven als excuus om een ​​aanval op Pittsburgh aan te moedigen, waarbij 7.000 mannen werden opgeroepen om te verschijnen op Braddock's Field, ten oosten van de stad.

De stad Pittsburgh vreesde voor geweld en stuurde een delegatie om aan te kondigen dat de drie briefschrijvers uit de stad waren verdreven en om verschillende vaten whisky te schenken.

Aan het einde van de dag was de menigte diep uit de vaten gedronken en niet geïnspireerd om met woede naar Pittsburgh te komen, in plaats daarvan toestemming te krijgen om vreedzaam door Pittsburgh te marcheren.

Washington is de Militie

Met tekenen dat de rebellen hoopten het conflict opnieuw op te wekken en geloofden dat het verband hield met onrust in andere delen van het land, wilde Hamilton troepen naar Pennsylvania, maar Washington koos in plaats daarvan voor een vredesgezant.

De vredesgezant faalde en Washington, onder auspiciën van de Militie-wetten van 1792, nam noodmacht aan om meer dan 12.000 mannen uit de omringende staten en Oost-Pennsylvania samen te brengen als een federale militie.

Washington ontmoette eerst de rebellen, die hem verzekerden dat de militie niet nodig was en dat die orde was hersteld. Washington koos ervoor om de militaire optie te behouden totdat het bewijs van indiening zichtbaar was.

De grote en goed bewapende militie marcheerde West Pennsylvania binnen en werd geconfronteerd met boze burgers maar weinig geweld. Toen een rebellenleger niet verscheen, verzamelden de milities in plaats daarvan verdachte rebellen.

De aanstichters van de opstand waren echter al gevlucht en de gevangenen van de militie waren niet betrokken bij de opstand. Ze werden naar Philadelphia gebracht om hoe dan ook terecht te staan. Slechts twee mannen werden schuldig bevonden aan verraad en beiden werden gratie verleend door Washington.

Whisky-belasting ingetrokken

De federale reactie op de Whisky-rebellie werd algemeen beschouwd als een kritische test van de federale autoriteit, een die de jonge regering van Washington succesvol was.

De whiskybelasting die de opstand inspireerde, bleef van kracht tot 1802. Onder leiding van president Thomas Jefferson en de Republikeinse partij (die, zoals vele burgers, tegen het federale fiscale beleid van Hamilton was), werd de belasting ingetrokken nadat deze nog steeds bijna onmogelijk te innen was .

bronnen

The Whiskey Rebellion: Frontier Epilogue to the American Revolution. Thomas P. Slaughter.
Falen van de voorzitters. Thomas J. Craughwell.
Whiskey Rebellion. National Park Service.