Op deze dag in 1915 lanceren Anglo-Franse strijdkrachten die in de Eerste Wereldoorlog vochten hun eerste gecombineerde poging om de zwaar versterkte Duitse loopgraven aan het Westfront in Frankrijk te doorbreken.
Op Vimy Ridge, een strategisch belangrijke kam op de rivier de Aisne, in het noordwesten van Frankrijk, lanceerden Franse troepen een aanval op Duitse posities na het afschieten van granaatschelpen gedurende vijf uur in de ochtend van 9 mei 1915. Op de hielen van het artillerievuur , verlieten de Franse soldaten hun loopgraven om door Niemandsland te trekken, alleen om te ontdekken dat het bombardement de eerste Duitse draad niet had gebroken. Terwijl ze worstelden om zelf de draad door te snijden, openden Duitse machinegeweren het vuur. Uiteindelijk wisten de Fransen hun doel te bereiken, terwijl de Duitsers zich terugtrokken naar betere linies, maar ze leden zware verliezen: een regiment van het Franse Vreemdelingenlegioen verloor bijna 2.000 van zijn 3.000 soldaten, waaronder de commandant, die werd neergeschoten in de kist door een sluipschutter, en alle drie de bataljon commandanten.
Diezelfde dag vielen Britse troepen onder bevel van Sir Douglas Haig, opperbevelhebber van het 1e Legerkorps, Duitse linies verder naar het noorden in de regio Artois aan in een poging Aubers Ridge te veroveren, waar ze hadden gefaald tijdens de Slag om Neuve Chapelle twee maanden eerder. De Britse artillerie hier bleek ook niet effectief, waarbij veel van de afgevuurde granaten defect bleken en vele anderen te licht om ernstige schade aan te richten. Als gevolg hiervan waren de soldaten volledig in staat om de Duitse verdedigingswerken te doorbreken toen ze aanvielen. Een vermelding in het Duitse regimentsdagboek over die noodlottige opmars meldde dat er nooit eerder in oorlog een perfecter doelwit had kunnen zijn dan deze stevige muur van kaki mannen, Britten en Indiërs naast elkaar. Er was maar één mogelijke opdracht om 'Vuur te geven totdat de vaten barsten.'
Nadat de eerste Britse aanval de Duitse linie niet had verbroken, werden veel van de soldaten die het Niemandsland waren overgestoken en gewond waren geraakt door vijandelijk vuur, gedood door een follow-up Britse artillerievuur die 40 minuten duurde. Britse troepen die terugliepen naar hun eigen linies kwamen onder Duits vuur terwijl ze renden; omdat ze een aantal Duitse gevangenen bij zich hadden, geloofden soldaten in de Britse loopgraven ten onrechte dat ze een tegenaanval ondergingen, en schoten ze ook op hun terugtrekkende kameraden.
Ondanks de aanvankelijke mislukking beval Haig een tweede aanval, waarbij hij rapporten van luchtverkenning van een gestage voorwaartse beweging van Duitse versterkingen negeerde. Twee van zijn drie ondercommandanten protesteerden, waaronder generaal James Willcocks, commandant van het Indian Corps, en generaal Hubert Gough, commandant van de 7e divisie, die Haig zijn zekerheid meldden dat elke verdere poging om bij daglicht aan te vallen een mislukking is. Slechts één commandant, generaal Richard Haking van de 1e divisie, had vertrouwen in het succes van een nieuwe aanval en Haig aanvaardde zijn oordeel.
Zo vielen de Britse strijdkrachten, onder leiding van een regiment kilted bipers van de 1e Black Watch, later op 9 mei opnieuw aan en werden door Duitse machinegeweren afgeslacht. In de schemering beval Haig de aanvallers met bajonetten naar voren te duwen; geconfronteerd met overweldigend verzet van zijn drie commandanten, trok hij dit bevel terug maar gebood dat de strijd de volgende dag zou worden hervat. Op de ochtend van 10 mei vertelden Willcocks, Gough en Haking echter allemaal dat ze onvoldoende munitie hadden om het offensief van de tweede dag te beginnen, en de aanval werd geannuleerd. De eerste en enige dag van de Slag om Aubers Ridge had geleid tot het verlies van 458 officieren en 11.161 mannen. Zoals de naaste medewerker van Haig, generaal Richard Charteris, in zijn dagboek op 11 mei schreef: Onze aanval is mislukt, en faalde ernstig, en met zware verliezen. Dat is het kale en meest onaangename feit.
