Op deze dag in 1861, veroverden de troepen van de Unie onder Ulysses S. Grant een geconfedereerd kamp in de Slag bij Belmont, Missouri, maar worden ze gedwongen te vluchten wanneer extra geconfedereerde troepen aankomen. Hoewel Grant de overwinning claimde, verwierf de Unie geen terrein en liet de Confederaten de controle over dat deel van de rivier de Mississippi in handen.
Deze verloving maakte deel uit van Grant's plan om het zuidelijke bolwerk in Columbus, Kentucky, aan de overkant van de rivier tegenover Belmont, te veroveren, door eerst het zuidelijke garnizoen in Belmont weg te jagen. Generaal Leonidas Polk, verbonden commandant in Columbus, had ongeveer 1.000 man rond Belmont geplaatst om beide kanten van de rivier te beschermen. Op de avond van 6 november zeilde Grant 3.000 troepen over de Mississippi-rivier vanuit Cairo, Illinois. Ze landden vroeg op 7 november, slechts drie mijl boven Belmont, en gingen verder met aanvallen. Bij het horen van het geluid van de strijd stuurde Polk nog eens 2500 troepen over de rivier om zijn belegerde rebellen te helpen. De Yankees voeren de aankomende versterkingen en verspreidden ze langs de rivier. Op dat moment begonnen de troepen van de Unie hun overwinning te vieren en het Zuidelijke kamp te plunderen.
Grant had een kleine troepenmacht onder generaal Charles Smith bevolen om vanuit Paducah, Kentucky, dat in het noordoosten lag, verder te gaan om een afleiding te bieden en Polk te beletten nog meer versterkingen naar Belmont te brengen. Grant hoopte dat Polk zou geloven dat de opmars van Smith de primaire aanval was en dat Belmont de afleiding was. Polk kocht het niet en stuurde extra versterkingen naar Belmont. Vijf Zuidelijke regimenten arriveerden toen Grant zijn mannen beval terug te keren naar de boten. Gun zichzelf ternauwernood ontsnapt, maar kon het grootste deel van zijn kracht terug op de rivier krijgen. De Yankees trokken zich terug in Caïro.
Grant verloor 120 doden en 487 gewonden of gevangen, terwijl de Zuidelijken 105 doden en 536 gewonden of gevangen verloren. Hoewel hij geen terrein won, toonde Grant aan dat hij, in tegenstelling tot veel andere generaals van de Unie, bereid was een campagne op te zetten met behulp van de aanwezige middelen in plaats van versterkingen op te roepen. Deze eigenschap diende Grant goed tijdens de oorlog, en het droeg hem uiteindelijk naar de top van het leger van de Unie.
