Op deze dag versloeg het achtervolgen van Amerikaanse soldaten Cheyenne Chief Dull Knife en zijn volk zwaar toen ze een wanhopige poging voor vrijheid deden. Daarbij verpletterden de soldaten effectief de zogenaamde Dull Knife Outbreak.
Een vooraanstaand hoofd van de Noordelijke Cheyenne, Dull Knife (soms Morning Star genoemd) had al lang vrede aangedrongen met de machtige Anglo-Amerikanen die zijn thuisland binnenvielen in het Powder River-land van het moderne Wyoming en Montana. Het bloedbad in 1864 door meer dan 200 vreedzame Cheyenne-indianen door militiemannen uit Colorado in Sand Creek, Colorado, bracht Dull Knife echter in twijfel of de Anglo-Amerikanen ooit te vertrouwen waren. Hij leidde zijn volk met tegenzin in een oorlog waarvan hij vermoedde dat ze nooit zouden winnen. In 1876 vochten veel mensen van Dull Knife samen met Crazy Horse en Sitting Bull tijdens hun overwinningsstrijd in Little Bighorn, hoewel de chef zelf blijkbaar niet deelnam.
In de winter na Little Bighorn kampeerden Dull Knife en zijn volk langs de bovenloop van de Powder River in Wyoming, waar ze het slachtoffer werden van de wintercampagne van het leger voor wraak. In november ontdekte de expeditiemacht van generaal Ranald Mackenzie het dorp en viel het aan. Dull Knife verloor veel van zijn mensen en gaf zich, samen met verschillende andere Indiase leiders, met tegenzin over de volgende lente.
In 1877 verhuisde het leger Dull Knife en zijn volgelingen ver weg van hun thuisland Wyoming naar het grote Indian Territory op de zuidelijke vlakten (in het huidige Kansas en Oklahoma). Omdat ze niet langer in staat waren hun traditionele jacht uit te oefenen, was de band grotendeels afhankelijk van magere overheidsvoorzieningen. Bedwelmd door honger, heimwee en ziekte, rebelleerden Dull Knife en zijn volk na een jaar. In september 1878 voegden ze zich bij een andere band om een epische mars terug te maken naar hun thuisland Wyoming. Hoewel Dull Knife publiekelijk zijn vreedzame bedoelingen aankondigde, beschouwde de regering de vluchtende indianen als afvalligen, en soldaten van bases verspreid over de vlakten vielen de Indianen aan in een niet-succesvolle poging om hen terug te keren.
Aangekomen in Fort Robinson, Nebraska, nabij hun thuisland Wyoming, gaven Dull Knife en zijn volk zich over aan de regering in de hoop dat ze op het grondgebied mochten blijven. Tot hun ontsteltenis dreigden beheerders de band in Fort Robinson gevangen te houden totdat ze zouden overeenkomen om terug te keren naar het zuiden van de Indian Territory. Niet bereid om op te geven toen zijn doel zo dichtbij was, leidde Dull Knife begin januari ongeveer 100 van zijn mensen in een laatste wanhopige pauze voor vrijheid. Soldaten uit Fort Robinson achtervolgden de toch al zwakke en uitgehongerde groep mannen, vrouwen en kinderen, en op 22 januari vielen en doodden minstens 30 mensen, waaronder verscheidene in de directe familie van Dull Knife.
Slecht bebloed keerden de meeste overlevenden terug naar Fort Robinson en accepteerden hun lot. Dull Knife wist te ontsnappen en hij vond uiteindelijk onderdak bij Chief Red Cloud op het Sioux-reservaat in Nebraska. Toegestaan om op het reservaat te blijven, stierf Dull Knife vier jaar later, diep bitter tegenover de Anglo-Amerikanen met wie hij ooit had gehoopt vreedzaam te kunnen leven. In datzelfde jaar stond de regering eindelijk de Noordelijke Cheyenne toe om naar een permanent reservaat aan de Tongue River in Montana te verhuizen nabij hun traditionele thuisland. Eindelijk waren de mensen van Dull Knife thuisgekomen, maar hun grote chef had niet geleefd om zich bij hen te voegen.
