Inhoud
Om beter bevoorrade Amerikaanse en Zuid-Vietnamese troepen te bestrijden tijdens de Vietnam-oorlog, groeven communistische guerrillatroepen bekend als Viet Cong (VC) tienduizenden mijlen tunnels, waaronder een uitgebreid netwerk dat loopt onder het Cu Chi-district ten noordwesten van Saigon. Soldaten gebruikten deze ondergrondse routes om troepen te huisvesten, communicatie en voorraden te transporteren, boobytraps te leggen en verrassingsaanvallen op te zetten, waarna ze voor de veiligheid onder de grond konden verdwijnen. Om deze guerrillatactieken te bestrijden, trainden Amerikaanse en Zuid-Vietnamese troepen soldaten die bekend staan als 'tunnelratten' om door de tunnels te navigeren om boobytraps en aanwezigheid van vijandelijke troepen te detecteren. De Cu Chi-tunnels, nu onderdeel van een Vietnam-oorlogspark in Ho Chi Minh-stad (voorheen Saigon), zijn een populaire toeristische attractie geworden.
De Cu Chi-tunnels graven
Communistische troepen begonnen eind jaren veertig een netwerk van tunnels te graven onder het jungle-terrein van Zuid-Vietnam, tijdens hun onafhankelijkheidsoorlog van het Franse koloniale gezag. Tunnels werden vaak met de hand gegraven, slechts een korte afstand tegelijk. Naarmate de Verenigde Staten hun militaire aanwezigheid in Vietnam in toenemende mate escaleerden ter ondersteuning van een niet-communistisch regime in Zuid-Vietnam vanaf het begin van de jaren zestig, breidden Noord-Vietnamese en Viet Cong-troepen (zoals communistische aanhangers in Zuid-Vietnam bekend waren) geleidelijk de tunnels uit. Op zijn hoogtepunt tijdens de Vietnam-oorlog verbond het netwerk van tunnels in het Cu Chi-district VC-ondersteuningsbases over een afstand van ongeveer 250 kilometer, vanaf de rand van Saigon tot aan de Cambodjaanse grens.
Wist je dat? 'Tunnelratten', zoals Amerikaanse soldaten die in de Cu Chi-tunnels werkten tijdens de Vietnam-oorlog bekend waren, gebruikten de suggestieve term 'zwarte echo' om de ervaring van het zijn in de tunnels te beschrijven.
Terwijl de Verenigde Staten zwaar afhankelijk waren van luchtbombardementen, gingen Noord-Vietnamese en VC-troepen ondergronds om te overleven en hun guerrillatactieken tegen de veel beter aangevoerde vijand voort te zetten. In zwaar gebombardeerde gebieden brachten mensen een groot deel van hun leven onder de grond door, en de Cu Chi-tunnels groeiden in feite om hele ondergrondse dorpen te huisvesten, met woonruimten, keukens, munitiefabrieken, ziekenhuizen en bomschuilplaatsen. In sommige gebieden waren er zelfs grote theaters en muziekzalen om afleiding te bieden aan de troepen (veel van hen boeren) en hun aanhangers.
Oorlog in de Cu Chi-tunnels
Naast het bieden van ondergrondse beschutting, dienden de Cu Chi-tunnels een sleutelrol tijdens gevechtsoperaties, ook als basis voor communistische aanvallen op het nabijgelegen Saigon. VC-soldaten die op de loer liggen in de tunnels zetten talloze boobytraps voor Amerikaanse en Zuid-Vietnamese infanteristen en plantten struikeldraden die granaten zouden afvuren of dozen met schorpioenen of giftige slangen op de hoofden van vijandelijke troepen zouden laten vallen. Om deze guerrillatactieken te bestrijden, zouden Amerikaanse troepen uiteindelijk sommige soldaten trainen om te fungeren als zogenaamde 'tunnelratten'. Deze soldaten (meestal van kleine gestalte) zouden uren doorbrengen met het navigeren door de krappe, donkere tunnels om boobytraps te detecteren en te zoeken naar vijandelijke troepen .
In januari 1966 probeerden ongeveer 8.000 Amerikaanse en Australische troepen het Cu Chi-district te veroveren in een grootschalig programma van aanslagen genaamd Operatie Crimp. Nadat B-52 bommenwerpers een grote hoeveelheid explosieven op het oerwoud hadden laten vallen, zochten de troepen het gebied op vijandelijke activiteit, maar waren grotendeels niet succesvol, aangezien de meeste communistische troepen in het netwerk van ondergrondse tunnels waren verdwenen. Een jaar later lanceerden ongeveer 30.000 Amerikaanse troepen Operatie Cedar Falls, waarbij ze het communistische bolwerk van de provincie Binh Duong ten noorden van Saigon nabij de Cambodjaanse grens aanvielen (een gebied dat bekend staat als de ijzeren driehoek) na berichten over een netwerk van vijandelijke tunnels daar. Na bombardementen en de ontbladering van rijstvelden en omliggende junglegebieden met krachtige herbiciden, trokken Amerikaanse tanks en bulldozers in om de tunnels te vegen, waarbij enkele duizenden inwoners werden verdreven, velen van hen burgervluchtelingen. Noord-Vietnamese en VC-troepen slopen binnen enkele maanden na het gevecht terug en in het begin van 1968 zouden ze de tunnels gebruiken als bolwerk in hun aanval op Saigon tijdens het Tet-offensief.
Toerisme in de Cu Chi-tunnels
In totaal zouden ten minste 45.000 Vietnamese mannen en vrouwen zijn gestorven tijdens de verdediging van de Cu Chi-tunnels in de loop van de oorlog in Vietnam. In de jaren na de val van Saigon in 1975 bewaarde de Vietnamese regering de Cu Chi-tunnels en nam ze op in een netwerk van oorlogsmonumentenparken in het hele land.
Bezoekers van Vietnam kunnen nu door enkele van de veiligere gebieden van de tunnels kruipen, commandocentra en boobytraps bekijken, een AK-47-geweer op een schietbaan afvuren en zelfs een maaltijd eten met typisch voedsel dat soldaten in de tunnels zouden hebben gegeten .
