Sioux en Cheyenne Indianen scoren een tactische overwinning op de strijdkrachten van generaal Crook tijdens de Slag om de Rosebud, en voorspellen de ramp van de Slag om Little Big Horn acht dagen later.

Generaal George Crook had het bevel over een van de drie kolommen soldaten die in juni samenkwamen in het Big Horn-land in het zuiden van Montana. Een grote groep Sioux- en Cheyenne-indianen onder leiding van Sitting Bull, Crazy Horse en verschillende andere leiders hadden zich verzameld in het gebied in strijd met de Amerikaanse eisen dat de Indianen zich beperken tot voorbehouden. Het leger zag de weigering van de Indianen als een kans om een ​​massieve drieledige aanval uit te zenden en een beslissende overwinning op de 'vijandige' Indianen te behalen.

De kolom van Crook, noordwaarts van Fort Fetterman in Wyoming Territory, zou zich samenvoegen met twee anderen: de kolom van generaal Gibbon vanuit Fort Ellis in Montana Territory naar het oosten en de strijdkrachten van General Terry naar het westen vanuit Fort Abraham Lincoln in Dakota Territory. Terry's strijdmacht omvatte de binnenkort beroemde 7e cavalerie onder het commando van George Custer. De enorme afstanden en het gebrek aan betrouwbare communicatie maakten het moeilijk om te coördineren, maar de drie legers waren van plan samen te komen in de vallei van de Big Horn River en een aanval uit te voeren op een vijand wiens locatie en grootte slechts vaag bekend was.

Het plan kwam snel in de problemen. Toen Crook de Grote Hoorn naderde, deelden zijn Indiase verkenners hem mee dat ze tekenen hadden gevonden van een grote Sioux-strijdmacht die nog in de buurt moest zijn. Crook was ervan overtuigd dat de Sioux waren gekampeerd in een groot dorp ergens langs de Rosebud Creek net ten oosten van de Big Horn. Net als de meeste van zijn collega-officieren geloofde Crook dat Indiërs eerder zouden vluchten dan staan ​​en vechten, en hij was vastbesloten het dorp te vinden en aan te vallen voordat de Sioux de wildernis in kon ontsnappen. Crook's Indiase bondgenoten262 Kraai- en Shoshone-krijgers waren minder zeker. Ze vermoedden dat de Sioux-macht onder bevel stond van Crazy Horse, jij briljante oorlogshoofd. Ze waarschuwden dat Crazy Horse te slim was om Crook de kans te geven een stationair dorp aan te vallen.

Crook hoorde al snel dat zijn bondgenoten gelijk hadden. Rond 8 uur op deze dag in 1876 stopte Crook zijn troepenmacht van ongeveer 1.300 man in de kom van een kleine vallei langs de Rosebud Creek om de achterkant van de kolom in te halen. Crooks soldaten zadelden en lieten hun paarden grazen terwijl ze zich in het gras ontspanden en genoten van de koele ochtendlucht. De Amerikaanse soldaten waren open, verdeeld en onvoorbereid. Plots reden verschillende Indiase verkenners het kamp in volle galop binnen. "Sioux! Sioux! 'Schreeuwden ze. “Veel Sioux!” Binnen enkele minuten begon een massa Sioux-krijgers zich in het leger te verenigen.

Een kracht van minstens 1500 opgezette Sioux-krijgers betrapt Crook's soldaten verrast. Crazy Horse had nog eens 2500 krijgers in reserve gehouden om de aanval te beëindigen. Gelukkig voor Crook was een deel van zijn leger niet onvoorbereid gevangen. Zijn 262 Crow en Shoshone-bondgenoten hadden geavanceerde posities ingenomen op ongeveer 500 meter van het hoofdlichaam soldaten. Met verbazingwekkende moed compenseerden de Indiase krijgers moedig de veel grotere invasie. Ze slaagden erin om de initiële aanval lang genoeg af te stoten zodat Crook zijn mannen en soldaten kon hergroeperen om zijn Indiase bondgenoten te ondersteunen. Het gevecht ging door tot de middag, toen de Sioux - misschien in de hoop het leger van Crook in een hinderlaag te lokken - zich van het veld verwijderde.

De gecombineerde strijdkracht van 4.000 Sioux-krijgers was het verdeelde en onvoorbereide leger van Crook met meer dan drie tegen één overtroffen. Zonder de wijsheid en moed van Crook's Indiase bondgenoten, zouden Amerikanen vandaag de slag om de Rosebud goed kunnen herinneren als ze de daaropvolgende Battle of the Little Big Horn doen. Zoals het was, was het team van Crook zwaar bebloed. 28 mannen werden gedood en 56 raakten ernstig gewond.

Crook had geen andere keuze dan zich terug te trekken en zich te hergroeperen. Crazy Horse had slechts 13 mannen verloren en zijn krijgers werden aangemoedigd door hun succesvolle aanval op de Amerikaanse soldaten. Acht dagen later zouden ze samen met hun stamleden deelnemen aan de Slag om de Kleine Grote Hoorn, die George Custer en zijn 7e Cavalerie zou tenietdoen.