Ishi, beschreven als de laatste overlevende stenen tijdperk-indiaan in de aangrenzende Verenigde Staten, wordt ontdekt in Californië.
In het eerste decennium van de 20e eeuw hadden de Euro-Amerikanen het Noord-Amerikaanse continent zo overweldigd dat er nauwelijks indianen overbleven die niet tot op zekere hoogte waren geassimileerd in de Anglo-samenleving. Ishi lijkt een uitzondering te zijn geweest. Verloren en uitgehongerd in de buurt van een slachthuis in Oroville, Californië, was hij grotendeels onbekend met blanke wegen en sprak geen Engels.
Autoriteiten namen de mysterieuze Indiaan in hechtenis voor zijn eigen bescherming. Het nieuws van de zogenaamde 'Stone Age Indian' trok de aandacht van een jonge Berkeley-antropoloog genaamd Thomas Waterman. Waterman verzamelde de gedeeltelijke vocabulaires van de Noord-Californische dialecten, waarvan de sprekers grotendeels verdwenen waren, en ging naar Oroville om de Indiaan te ontmoeten. Na niet succesvol woorden uit verschillende dialecten te hebben gebruikt, probeerde Waterman een paar woorden uit de taal van de Yana-indianen. Sommigen waren begrijpelijk voor Ishi en de twee mannen konden een ruwe dialoog aangaan. De volgende maand nam Waterman Ishi mee naar het Berkeley University museum, waar hun communicatievermogen geleidelijk verbeterde.
Waterman hoorde uiteindelijk dat Ishi een Yahi-Indiër was, een geïsoleerde tak van de noordelijke Yana-stam in Californië. Hij was ongeveer 50 jaar oud en was blijkbaar de laatste van zijn volk. Ishi zei dat hij een tijdje door de bergen van Noord-Californië had gezworven met een klein overblijfsel van het Yahi-volk. Geleidelijk aan hadden zijn metgezellen een ongeluk of ziekte gedood. Een blanke vermoordde zijn laatste mannelijke metgezel en Ishi wandelde alleen totdat hij Oroville bereikte.
Vijf jaar lang woonde Ishi in het Berkeley Museum. Hij en Waterman werden goede vrienden, en hij bracht zijn dagen door met het beschrijven van zijn tribale gewoonten en het demonstreren van zijn vaardigheden in de wildernis in boogschieten, houtbewerking en andere traditionele technieken. Hij leerde begrijpen en overleven in de witte wereld, en genoot ervan rond te wandelen in de gemeenschappen in de Bay Area en op de trolleyauto's te rijden. Uiteindelijk kreeg Ishi tuberculose. Hij stierf op 25 maart 1916, op een geschatte leeftijd van 56. Zijn lichaam werd gecremeerd volgens de gewoonten van zijn volk.
