Op 12 februari 1912 wordt Hsian-T’ung, de laatste keizer van China, gedwongen af ​​te treden na de republikeinse revolutie van Sun Yat-sen. In zijn plaats werd een voorlopige regering ingesteld, die een einde maakte aan 267 jaar Manchu-heerschappij in China en 2000 jaar keizerlijke heerschappij. De voormalige keizer, slechts zes jaar oud, mocht zijn verblijf in de Verboden Stad van Beijing voortzetten en nam de naam Henry Pu Yi aan.

Pu Yi werd in 1908 als keizer gekroond nadat zijn oom, de Kuang-hsu-keizer, stierf. Hij regeerde onder een regentschap en onderging een training om hem voor te bereiden op zijn komende heerschappij. In oktober 1911 viel zijn dynastie echter onder de revolutie van Sun Yat-sen en vier maanden later trad hij af. De nieuwe Chinese regering verleende hem een ​​groot overheidspensioen en stond hem toe om in het keizerlijke paleis te wonen tot 1924, toen hij in ballingschap werd gedwongen.

Na 1925 woonde hij in het door Japan bezette Tianjin en in 1932 creëerde Japan de marionettenstaat Manchukuo in Manchuria onder zijn heerschappij. In 1934 werd Henry Pu Yi gekroond als K’ang Te, keizer van Manchukuo. Ondanks guerrillaweerstand tegen zijn marionettenregime, hield hij de titel van de keizer tot 1945, toen hij werd gevangen genomen door Sovjettroepen.

In 1946 getuigde Pu Yi voor het tribunaal van de oorlogsmisdaden in Tokio dat hij een onwillig hulpmiddel van de Japanners was geweest en niet, zoals zij beweerden, een instrument van manchuriaanse zelfbeschikking. Mantsjoerije en de provincie Rehe werden teruggebracht naar China en in 1950 werd Pu Yi overgedragen aan de Chinese communisten. Hij werd opgesloten in Shenyang tot 1959, toen de Chinese leider Mao Zedong hem amnestie verleende. Na zijn vrijlating werkte hij in een mechanische reparatiewerkplaats in Peking.