Inhoud

• Bevoegdheden van het Congres
• Huis van Afgevaardigden
• Senaat
• Wetgevende agentschappen en politieke partijen
• Wat doet de wetgevende tak?
• Andere congresbevoegdheden
• bronnen

De wetgevende tak van de federale overheid, voornamelijk samengesteld uit het Amerikaanse Congres, is verantwoordelijk voor het opstellen van de wetten van het land. De leden van de twee huizen van het Congres, het Huis van Afgevaardigden en de Senaat, worden gekozen door de burgers van de Verenigde Staten.

Bevoegdheden van het Congres

Bij de Constitutionele Conventie in 1787 probeerden de opstellers van de Amerikaanse grondwet de basis te leggen voor een sterke centrale regering. Maar ze wilden ook de vrijheid van individuele burgers behouden en ervoor zorgen dat de overheid haar macht niet misbruikte.

Om dit evenwicht te vinden, verdeelden ze de macht tussen drie afzonderlijke takken van de overheid: de wetgevende macht, de uitvoerende macht en de rechterlijke macht.

Artikel I van de Grondwet heeft het Amerikaanse Congres opgericht, een wetgevende instantie die twee camerastanden bestrijkt, bestaande uit twee kamers of huizen. Zoals blijkt uit de eerste plaats aan het begin van de Grondwet, hadden de lijstenmakers in eerste instantie de wetgevende tak bedoeld die zij het dichtst bij de mensen zagen als de machtigste van de drie takken van de overheid.

Maar toen de bevoegdheden van het presidentschap en de uitvoerende macht zich in de 19e en 20e eeuw uitbreidden, nam de relatieve macht van het Congres af, hoewel het nog steeds essentieel is voor het functioneren van de regering van de natie.

Huis van Afgevaardigden

Er zijn in totaal 435 vertegenwoordigers in het Parlement; elke staat krijgt een ander aantal vertegenwoordigers, afhankelijk van zijn bevolking. Extra afgevaardigden zonder stemrecht vertegenwoordigen het District of Columbia en de Amerikaanse territoria, zoals Puerto Rico, Guam en de Amerikaanse Maagdeneilanden.

Leden van de Tweede Kamer kiezen hun leider, de voorzitter van de Tweede Kamer. De spreker is derde in de lijn van opvolging van het presidentschap, na de president en de vice-president.

Het Huis van Afgevaardigden wordt beschouwd als de kamer van het Congres die het dichtst bij de mensen staat, of het meest reageert op de publieke behoeften en meningen. Om dit reactievermogen te waarborgen, kiezen mensen hun vertegenwoordigers om de twee jaar, en alle leden van het Huis staan ​​tegelijkertijd voor herverkiezing. Vertegenwoordigers kunnen een onbeperkt aantal ambtstermijnen vervullen.

Volgens artikel I, afdeling 2 van de Grondwet, moeten gekozen vertegenwoordigers ten minste 25 jaar oud zijn en ten minste zeven jaar Amerikaans staatsburger zijn. Ze moeten ook leven in de staat die ze vertegenwoordigen in het Congres.

Senaat

Zoals de ontwerpers het hebben ontworpen, is de senaat meer geïsoleerd van contact met de kiezers dan het Huis, en van haar leden wordt verwacht dat ze beslissingen nemen die meer op ervaring en wijsheid zijn gebaseerd dan op een steeds veranderende publieke opinie.

In tegenstelling tot de vertegenwoordiging van het Huis waar de verhouding evenredig is aan de bevolking, heeft elke staat twee senatoren, ongeacht de grootte. Dit systeem van gelijke vertegenwoordiging in de Senaat komt ten goede aan kleinere staten, omdat zij een onevenredige invloed hebben op hun omvang.

Senatoren hebben een ambtstermijn van zes jaar en er is geen limiet aan het aantal termijnen dat ze kunnen vervullen. Slechts een derde van de Senaat is om de twee jaar verkiesbaar. Volgens de Grondwet moet een potentiële senator ten minste 30 jaar oud zijn en ten minste zeven jaar Amerikaans staatsburger zijn. Net als vertegenwoordigers moeten ze ook leven in de staat die ze vertegenwoordigen.

De vice-president is niet alleen tweede in bevel van de uitvoerende macht, maar ook president van de Senaat. Als er een gelijkspel is in de senaat bij het stemmen over een stuk wetgeving, heeft de vice-president de beslissende stem. Het oudste lid van de senaat staat bekend als de president pro tempore, die de senaat presideert in afwezigheid van de vice-president.

Wetgevende agentschappen en politieke partijen

Naast de twee huizen van het Congres omvat de wetgevende tak een aantal wetgevende agentschappen die het Congres ondersteunen bij het uitvoeren van zijn taken. Onder deze agentschappen bevinden zich het Congressional Budget Office, het Copyright Office en de Library of Congress.

Hoewel in de grondwet geen politieke partijen worden genoemd, zijn ze tegenwoordig uitgegroeid tot een van de belangrijkste instellingen van de Amerikaanse regering. Sinds het midden van de 19e eeuw zijn de twee dominante partijen in de Verenigde Staten de Republikeinen en de Democraten. In beide kamers van het Congres is er een meerderheidspartij en een minderheidspartij op basis van welke partij de meeste zetels heeft.

Naast de voorzitter van het Parlement, die de leider is van de meerderheidspartij, is er ook een meerderheidsleider en een minderheidsleider. Zowel meerderheids- als minderheidspartijen kiezen vertegenwoordigers om als zwepen te dienen, die stemmen tellen en bemiddelen tussen partijleiderschap en vaste leden van het Congres.

Wat doet de wetgevende tak?

Iedereen kan een prospectief stuk wetgeving schrijven, ook wel een 'wetsvoorstel' genoemd, maar het moet door de hoofdsponsor, een vertegenwoordiger of een senator, in het Huis of de Senaat worden ingevoerd. Nadat een wetsvoorstel is ingevoerd, komt een kleine groep of commissie bijeen om het te onderzoeken, vragen te stellen en aanvullingen of wijzigingen aan te brengen.

Het wetsvoorstel gaat vervolgens naar de vloer van het Huis of de Senaat voor debat, waar andere vertegenwoordigers of senatoren aanvullende wijzigingen of wijzigingen kunnen voorstellen. Als een meerderheid voor het wetsvoorstel stemt, gaat het naar het andere congresgebouw om daar te worden besproken.

Zodra beide Congresgebouwen dezelfde versie van een wetsontwerp goedkeuren, gaat het naar de president, die het wetsontwerp kan ondertekenen of een veto kan uitspreken. Als de president er een veto over uitbrengt, stuitert het wetsvoorstel terug naar het Congres, dat het veto kan opheffen met een tweederde stem van de aanwezigen in zowel het Huis als de Senaat.

Het presidentiële veto en het vermogen van het Congres om het te negeren, maken allebei deel uit van het systeem van checks and balances dat door de grondwet is ingesteld om ervoor te zorgen dat geen enkele tak van de regering teveel macht uitoefent.

Andere congresbevoegdheden

Naast het schrijven en aannemen van wetten heeft het Congres ook verschillende andere bevoegdheden, waaronder de bevoegdheid om de oorlog te verklaren. Het Congres maakt ook een jaarlijks budget voor de overheid, heft belastingen op burgers om het budget te betalen en is verantwoordelijk voor het gebruik van geld dat via belastingen is verzameld voor het beoogde doel.

Hoewel de twee kamers van het Congres gezamenlijk moeten beslissen hoe veel van de bevoegdheden die hun door de Grondwet worden verleend, moeten worden uitgeoefend, heeft elke kamer ook specifieke bevoegdheden die alleen zij kan uitoefenen. Een van de unieke bevoegdheden van het Huis van Afgevaardigden is het afzetten van een federale ambtenaar en het voorstellen van alle belastingwetgeving.

Van haar kant kan de senaat alleen verdragen ratificeren die met andere landen zijn ondertekend, beschuldigde ambtenaren proberen en alle presidentiële benoemingen bevestigen, inclusief de leden van het kabinet van de president en de rechters van het Hooggerechtshof.

bronnen

The Legislative Branch, WhiteHouse.gov.
Legislative Branch, USA.gov.