Inhoud

• A. PHILIP RANDOLPH
• SCLC EN MAART
• WIE WAS OP DE MAART OP WASHINGTON?
• "IK HEB EEN DROOM" SPREEK
• bronnen
• FOTOGALERIJEN
• Maart op Washington

De Mars op Washington was een massale protestmars die plaatsvond in augustus 1963, toen ongeveer 250.000 mensen zich verzamelden voor het Lincoln Memorial in Washington, DC Ook bekend als de Mars op Washington voor banen en vrijheid, het evenement om aandacht te vestigen op voortdurende uitdagingen en ongelijkheden waarmee Afrikaanse Amerikanen een eeuw na emancipatie worden geconfronteerd. Het was ook de gelegenheid voor de nu iconische toespraak "I Have A Dream" van Martin Luther King, Jr.

A. PHILIP RANDOLPH

In 1941 had A. Philip Randolph, hoofd van de Brotherhood of Sleeping Car Porters en een oudere staatsman van de burgerrechtenbeweging, een massale mars naar Washington gepland om te protesteren tegen de uitsluiting van zwarten van defensietaken in de Tweede Wereldoorlog en New Deal-programma's.

Maar een dag voor het evenement ontmoette president Franklin D. Roosevelt Randolph en stemde ermee in om een ​​uitvoerend bevel uit te vaardigen dat discriminatie van werknemers in de defensie-industrie en de overheid verbiedt en de Fair Employment Practice Committee (FEPC) opricht om beschuldigingen van rassendiscriminatie te onderzoeken. In ruil daarvoor heeft Randolph de geplande mars afgeblazen.

Halverwege de jaren veertig sneed het congres de financiering aan de FEPC af en het loste op in 1946; het zou nog 20 jaar duren voordat de Equal Employment Opportunity Commission (EEOC) werd opgericht om een ​​aantal van dezelfde kwesties aan te pakken.

Ondertussen, met de opkomst van de charismatische jonge burgerrechtenleider Martin Luther King, Jr. midden jaren 1950, stelde Randolph in 1957 een nieuwe massale mars naar Washington voor, in de hoop het beroep van King te verzilveren en de organiserende kracht van de National Association te benutten voor de vooruitgang van gekleurde mensen (NAACP).

In mei 1957 kwamen bijna 25.000 demonstranten bijeen bij het Lincoln Memorial om de derde verjaardag van te herdenken Brown v. Onderwijsraad uitspraak en dring er bij de federale overheid op aan haar beslissing in het proces voort te zetten.

SCLC EN MAART

In 1963, in de nasleep van gewelddadige aanvallen op demonstranten van burgerrechten in Birmingham, Alabama, groeide het momentum voor een nieuw massaprotest in de hoofdstad van het land.

Met Randolph die een mars voor banen plant en King en zijn Southern Christian Leadership Conference (SCLC) die voor vrijheid plannen, besloten de twee groepen hun inspanningen samen te voegen tot één massaprotest.

Dat voorjaar planden Randolph en zijn belangrijkste assistent, Bayard Rustin, een mars die zou vragen om eerlijke behandeling en gelijke kansen voor zwarte Amerikanen, evenals pleiten voor het doorgeven van de Civil Rights Act (toen vastgelopen in het Congres).

President John F. Kennedy ontmoette vóór de mars leiders van de burgerrechten en uitte zijn vrees dat het evenement zou eindigen in geweld. In de vergadering op 22 juni vertelde Kennedy de organisatoren dat de mars misschien 'slecht getimed' was, omdat 'we succes willen in het congres, niet alleen een grote show in het Capitool'.

Randolph, King en de andere leiders stonden erop dat de mars zou doorgaan, waarbij King de president vertelde: "Eerlijk gezegd heb ik nooit deelgenomen aan een directe actiebeweging die niet slecht getimed leek."

JFK keurde met tegenzin de mars op Washington goed, maar droeg zijn broer en procureur-generaal, Robert F. Kennedy, op met het coördineren met de organisatoren om ervoor te zorgen dat alle veiligheidsmaatregelen werden genomen. Bovendien besloten de leiders van de burgerrechten om de mars bij het Lincoln Memorial in plaats van het Capitool te beëindigen, om leden van het Congres niet het gevoel te geven dat ze belegerd werden.

WIE WAS OP DE MAART OP WASHINGTON?

Officieel de Mars op Washington voor banen en vrijheid genoemd, vond de historische bijeenkomst plaats op 28 augustus 1963. Ongeveer 250.000 mensen verzamelden zich bij het Lincoln Memorial en meer dan 3.000 leden van de pers dekten het evenement.

Passend leidde Randolph de gevarieerde reeks sprekers van de dag en sloot hij zijn toespraak af met de belofte: "Wij hier vandaag zijn slechts de eerste golf. Wanneer we vertrekken, zal het zijn om de revolutie van de burgerrechten mee naar huis te nemen in alle hoeken en gaten van het land, en we zullen keer op keer in steeds grotere aantallen terugkeren naar Washington totdat de totale vrijheid van ons is. "

Andere sprekers volgden, waaronder Rustin, NAACP-president Roy Wilkins, John Lewis van de Student Non-Violent Coordinating Committee (SNCC), burgerrechtenveteraan Daisy Lee Bates en acteurs Ossie Davis en Ruby Dee. De mars bevatte ook muzikale optredens van onder anderen Marian Anderson, Joan Baez, Bob Dylan en Mahalia Jackson.

"IK HEB EEN DROOM" SPREEK

King stemde ermee in om als laatste te spreken, omdat alle andere presentatoren eerder wilden spreken, omdat hij dacht dat de nieuwsploeg halverwege de middag zou vertrekken. Hoewel zijn toespraak was gepland om vier minuten lang te zijn, belandde hij 16 minuten, in wat een van de beroemdste oraties van de burgerrechtenbeweging en van de menselijke geschiedenis zou worden.

Hoewel het bekend is geworden als de 'I Have a Dream'-speech, maakte de beroemde regel eigenlijk geen deel uit van King's geplande opmerkingen die dag. Nadat ze de toespraak van King had geleid met de klassieke spirituele 'I been Been uk Buked and I Been Been Scorned', stond gospelster Mahalia Jackson achter de burgerrechtenleider op het podium.

Op een bepaald moment tijdens zijn toespraak riep ze hem: 'Vertel ze over de droom, Martin, vertel ze over de droom!', Verwijzend naar een bekend thema waarnaar hij in eerdere toespraken had verwezen.

Vertrekkend van zijn voorbereide aantekeningen, begon King die dag met het beroemdste deel van zijn toespraak: "En dus hoewel we geconfronteerd worden met de moeilijkheden van vandaag en morgen, heb ik nog steeds een droom." Van daaruit bouwde hij aan zijn dramatische einde , waarin hij de tol luidde van de klokken van vrijheid van de ene kant van het land naar de andere.

“En wanneer dit gebeurt ... zullen we in staat zijn om die dag te versnellen wanneer al Gods kinderen, zwarte mannen en blanke mannen, Joden en heidenen, protestanten en katholieken, de handen ineen kunnen slaan en zingen in de woorden van de oude geestelijke Negro , 'Eindelijk vrij! Eindelijk vrij! Godzijdank, we zijn eindelijk vrij! ''

bronnen

Kenneth T. Walsh, Family of Freedom: Presidenten en Afro-Amerikanen in het Witte Huis.
JFK, A. Philip Randolph en de March on Washington, White House Historical Association.
Maart over Washington voor banen en vrijheid, Martin Luther King, Jr. en de Vrijheidsstrijd.

FOTOGALERIJEN

Maart op Washington