Een boot met 937 joodse vluchtelingen die nazi-vervolging ontvluchten, wordt op deze dag in 1939 weggestuurd van Havana, Cuba. Slechts 28 immigranten worden toegelaten tot het land. Nadat oproepen tot de Verenigde Staten en Canada voor toegang zijn geweigerd, worden de rest gedwongen terug te varen naar Europa, waar ze worden verdeeld over verschillende landen, waaronder Groot-Brittannië en Frankrijk.

Op 13 mei de S.S. St. Louis zeilde van Hamburg, Duitsland naar Havana, Cuba. De meeste passagiers, waaronder kinderen, waren Duitse joden die ontsnapten aan toenemende vervolging onder het Derde Rijk. Zes maanden eerder werden 91 mensen gedood en werden Joodse huizen, bedrijven en synagogen vernietigd in wat bekend werd als de Kristallnacht-pogrom. Het werd steeds duidelijker dat de nazi's hun inspanningen versnelden om Joden uit te roeien door hen te arresteren en in concentratiekampen te plaatsen. De Tweede Wereldoorlog en de formele implementatie van The Final Solution waren slechts enkele maanden vanaf het begin.

De vluchtelingen hadden Amerikaanse visa aangevraagd en waren van plan in Cuba te blijven totdat ze legaal de Verenigde Staten konden binnenkomen. Zelfs voordat ze vertrokken, werd hun aanstaande aankomst begroet met vijandigheid in Cuba. Op 8 mei was er een massale antisemitische demonstratie in Havana. Rechtse kranten beweerden dat de binnenkomende immigranten communisten waren.

De St. Louis arriveerde op 27 mei in Havana. Ongeveer 28 mensen aan boord hadden een geldig visum of reisdocument en mochten van boord gaan. De Cubaanse regering weigerde de bijna 900 anderen toe te laten. Zeven dagen lang probeerde de kapitein van het schip te onderhandelen met Cubaanse ambtenaren, maar deze weigerden zich te schikken.

Het schip zeilde dichter naar Florida, in de hoop daar van boord te gaan, maar het was niet toegestaan ​​aan te meren. Sommige passagiers probeerden president Franklin D. Roosevelt te bekabelen om hun toevlucht te vragen, maar hij reageerde nooit. Een telegram van het ministerie van Buitenlandse Zaken verklaarde dat de asielzoekers "hun beurt op de wachtlijst moeten afwachten en in aanmerking moeten komen voor immigratie visa en deze moeten verkrijgen voordat ze in de Verenigde Staten kunnen worden toegelaten."

Als laatste redmiddel, de St. Louis ging verder naar het noorden naar Canada, maar het werd daar ook afgewezen. "Geen enkel land kon zijn deuren wijd genoeg openen om de honderdduizenden Joodse mensen op te nemen die Europa willen verlaten: de grens moet ergens worden getrokken", zei Frederick Blair, de immigratiedirecteur van Canada, destijds.

Geconfronteerd met geen andere opties keerde het schip terug naar Europa. Het landde op 17 juni in Antwerpen, België. Tegen die tijd hadden verschillende joodse organisaties inreisvisa voor de vluchtelingen in België, Frankrijk, Nederland en Groot-Brittannië verkregen. De meerderheid die op het schip had gereisd, overleefde de Holocaust; 254 stierven later toen de nazi's door het continent trokken.