Inhoud

• Griep feiten
• Griepseizoen
• De griep slaat wijd en zijd toe
• Bestrijding van de Spaanse griep
• De griep eist veel van de samenleving
• Spaanse grieppandemische uiteinden

De Spaanse grieppandemie van 1918, de dodelijkste in de geschiedenis, infecteerde naar schatting 500 miljoen mensen wereldwijd, ongeveer een derde van de wereldbevolking, en doodde naar schatting 20 miljoen tot 50 miljoen slachtoffers, waaronder ongeveer 675.000 Amerikanen. De griep van 1918 werd voor het eerst waargenomen in Europa, de Verenigde Staten en delen van Azië voordat hij zich snel over de wereld verspreidde. In die tijd waren er geen effectieve medicijnen of vaccins om deze griepstam te behandelen. Burgers kregen de opdracht maskers te dragen, scholen, theaters en bedrijven werden gesloten en lichamen opgestapeld in geïmproviseerde lijkenhuizen voordat het virus zijn dodelijke wereldwijde mars beëindigde.

Griep feiten

Griep, of griep, is een virus dat het ademhalingssysteem aanvalt. Het griepvirus is zeer besmettelijk: wanneer een besmette persoon hoest, niest of praat, worden ademhalingsdruppeltjes gegenereerd en in de lucht overgedragen en kunnen vervolgens door iedereen in de buurt worden ingeademd.

Bovendien kan een persoon die iets aanraakt met het virus erop en vervolgens zijn of haar mond, ogen of neus aanraakt, besmet raken.

Wist je dat? Tijdens de grieppandemie van 1918 probeerde de gezondheidscommissaris in New York City de overdracht van de griep te vertragen door bedrijven te gelasten om gespreide verschuivingen te openen en te sluiten om overbezetting op de metro te voorkomen.

Griepuitbraken komen elk jaar voor en variëren in ernst, gedeeltelijk afhankelijk van het type virus dat zich verspreidt. (Griepvirussen kunnen snel muteren.)

Griepseizoen

In de Verenigde Staten loopt het 'griepseizoen' meestal van de late herfst tot de lente. In een typisch jaar worden meer dan 200.000 Amerikanen in het ziekenhuis opgenomen voor griepgerelateerde complicaties, en in de afgelopen drie decennia zijn er jaarlijks ongeveer 3.000 tot 49.000 griepgerelateerde Amerikaanse sterfgevallen geweest, volgens de Centers for Disease Control and Prevention.

Jonge kinderen, mensen ouder dan 65, zwangere vrouwen en mensen met bepaalde medische aandoeningen, zoals astma, diabetes of hartaandoeningen, lopen een hoger risico op griepgerelateerde complicaties, waaronder longontsteking, oor- en bijholte-infecties en bronchitis.

Een grieppandemie, zoals die in 1918, treedt op wanneer een bijzonder virulente nieuwe griepstam waarvoor er weinig of geen immuniteit is verschijnt en zich snel van persoon tot persoon over de hele wereld verspreidt.

De griep slaat wijd en zijd toe

De eerste golf van de pandemie uit 1918 vond plaats in het voorjaar en was over het algemeen mild. De zieken, die typische griepverschijnselen als rillingen, koorts en vermoeidheid ervoeren, herstelden meestal na enkele dagen en het aantal gerapporteerde sterfgevallen was laag.

In de herfst van datzelfde jaar verscheen echter een tweede, zeer besmettelijke griep. Slachtoffers stierven binnen enkele uren of dagen na het ontwikkelen van symptomen, hun huid werd blauw en hun longen vulden zich met vloeistof waardoor ze stikte. In slechts één jaar, 1918, zakte de gemiddelde levensverwachting in Amerika met een dozijn jaar.

Het is onbekend waar de griep die de pandemie veroorzaakte precies vandaan kwam; de griep van 1918 werd echter voor het eerst waargenomen in Europa, Amerika en delen van Azië voordat deze zich binnen enkele maanden verspreidde naar bijna elk ander deel van de planeet.

Ondanks het feit dat de griep van 1918 niet op één plaats was geïsoleerd, werd het over de hele wereld bekend als de Spaanse griep, omdat Spanje zwaar werd getroffen door de ziekte en niet onderhevig was aan de blackouts in oorlogstijd die andere Europese landen troffen. (Zelfs de Spaanse koning, Alfonso XIII, zou de griep hebben opgelopen.)

Een ongebruikelijk aspect van de griep in 1918 was dat het veel eerder gezonde, jonge mensen heeft getroffen die normaal resistent zijn tegen dit soort infectieziekten, waaronder een aantal soldaten uit de Eerste Wereldoorlog.

In feite stierven meer Amerikaanse soldaten aan de griep van 1918 dan tijdens de oorlog in de strijd werden gedood. Veertig procent van de Amerikaanse marine werd getroffen door de griep, terwijl 36 procent van het leger ziek werd, en troepen die zich over de hele wereld voortbewogen in overvolle schepen en treinen hielpen het moordenaarsvirus te verspreiden.

Hoewel het dodental dat wordt toegeschreven aan de Spaanse griep vaak wordt geschat op 20 miljoen tot 50 miljoen slachtoffers wereldwijd, lopen andere schattingen op tot 100 miljoen slachtoffers. De exacte aantallen zijn onmogelijk te weten vanwege een gebrek aan medische administratie op veel plaatsen.

Wat echter bekend is, is dat weinig locaties immuun waren voor de griep in 1918 in Amerika, slachtoffers varieerden van inwoners van grote steden tot die van afgelegen gemeenschappen in Alaska. Zelfs president Woodrow Wilson zou naar verluidt begin 1919 de griep hebben opgelopen tijdens het onderhandelen over het Verdrag van Versailles, dat een einde maakte aan de Eerste Wereldoorlog.

Bestrijding van de Spaanse griep

Toen de griep in 1918 toesloeg, wisten artsen en wetenschappers niet wat de oorzaak was of hoe het te behandelen. In tegenstelling tot vandaag, waren er geen effectieve vaccins of antivirale middelen, medicijnen die de griep behandelen. (Het eerste goedgekeurde griepvaccin verscheen in Amerika in de jaren 1940. In het volgende decennium konden vaccinfabrikanten routinematig vaccins produceren die toekomstige pandemieën zouden helpen beheersen en voorkomen.)

Complicerende zaken waren het feit dat de Eerste Wereldoorlog delen van Amerika had verlaten met een tekort aan artsen en andere gezondheidswerkers. En van het beschikbare medische personeel in de VS, kwamen velen zelf met de griep.

Bovendien waren ziekenhuizen in sommige gebieden zo overbelast met grieppatiënten dat scholen, privé-huizen en andere gebouwen moesten worden omgezet in geïmproviseerde ziekenhuizen, waarvan sommige bemand waren door medische studenten.

Ambtenaren in sommige gemeenschappen legden quarantaines op, gaven burgers de opdracht maskers te dragen en openbare plaatsen te sluiten, waaronder scholen, kerken en theaters. Mensen werd geadviseerd om geen handen te schudden en om binnenshuis te blijven, bibliotheken stopten met het uitlenen van boeken en er werden voorschriften aangenomen die het spuwen verbieden.

Volgens De New York Times, tijdens de pandemie, benaderden Boy Scouts in New York City mensen die ze op straat hadden gezien spugen en gaven ze kaarten met de tekst: "U bent in strijd met de Sanitaire Code."

De griep eist veel van de samenleving

De griep eiste een zware menselijke tol, waarbij hele gezinnen werden uitgeroeid en talloze weduwen en wezen achterbleven. Rouwkamers werden overweldigd en lijken opgestapeld. Veel mensen moesten graven graven voor hun eigen familieleden.

De griep was ook schadelijk voor de economie. In de Verenigde Staten werden bedrijven gedwongen te sluiten omdat zoveel werknemers ziek waren. Basisservices zoals postbezorging en vuilnisophaling werden belemmerd door werknemers met griep.

Op sommige plaatsen waren er niet genoeg landarbeiders om gewassen te oogsten. Zelfs nationale en lokale gezondheidsafdelingen sloten hun deuren, wat de inspanningen om de verspreiding van de griep van 1918 te verhinderen verhinderde en het publiek hierover antwoorden gaf.

Spaanse grieppandemische uiteinden

In de zomer van 1919 kwam er een einde aan de grieppandemie, omdat de geïnfecteerden stierven of immuniteit ontwikkelden.

Bijna 90 jaar later, in 2019, kondigden onderzoekers aan dat ze hadden ontdekt wat de griep van 1918 zo dodelijk maakte: een groep van drie genen zorgde ervoor dat het virus de bronchiën en longen van een slachtoffer verzwakte en de weg vrijmaakte voor bacteriële pneumonie.

Sinds 1918 zijn er verschillende andere grieppandemieën geweest, hoewel geen enkele zo dodelijk.Een grieppandemie van 1957 tot 1958 doodde wereldwijd ongeveer 2 miljoen mensen, waaronder ongeveer 70.000 mensen in de Verenigde Staten, en een pandemie van 1968 tot 1969 doodde ongeveer 1 miljoen mensen, waaronder ongeveer 34.000 Amerikanen.

Meer dan 12.000 Amerikanen kwamen om tijdens de H1N1 (of "varkensgriep") -pandemie die plaatsvond van 2019 tot 2019.