In Tel Aviv, Israël, wordt Adolf Eichmann, de nazi-SS-officier die de "definitieve oplossing van de Joodse kwestie" van Adolf Hitler organiseerde, ter dood veroordeeld door een Israëlisch tribunaal voor oorlogsmisdaden.
Eichmann werd geboren in Solingen, Duitsland, in 1906. In november 1932 trad hij toe tot de elite SS van de nazi's (Schutzstaffel) organisatie, waarvan de leden brede verantwoordelijkheden in nazi-Duitsland kregen, waaronder politie, inlichtingen en de handhaving van het antisemitische beleid van Adolf Hitler. Eichmann stond gestaag op in de SS-hiërarchie en met de Duitse annexatie van Oostenrijk in 1938 werd hij naar Wenen gestuurd met de missie om de stad Joden te bevrijden. Hij richtte een efficiënt Joods deportmentcentrum op en werd in 1939 op een soortgelijke missie naar Praag gestuurd. Dat jaar werd Eichmann benoemd in de Joodse afdeling van het centrale beveiligingskantoor van de SS in Berlijn.
In januari 1942 ontmoette Eichmann top-nazi-functionarissen op de Wannsee-conferentie in Berlijn om een 'definitieve oplossing van de joodse kwestie' te plannen, zoals nazi-leider Hermann Goering het verwoordde. De nazi's besloten de Joodse bevolking van Europa uit te roeien. Eichmann werd aangesteld om de identificatie, de assemblage en het transport van miljoenen Joden uit bezet Europa naar de nazi-vernietigingskampen te coördineren, waar Joden werden vergast of tot de dood werden bewerkt. Hij vervulde deze plicht met gruwelijke efficiëntie en tussen de drie en vier miljoen Joden kwamen om in de vernietigingskampen voor het einde van de Tweede Wereldoorlog. Bijna twee miljoen werden elders uitgevoerd.
Na de oorlog werd Eichmann gevangen genomen door Amerikaanse troepen, maar hij ontsnapte uit een gevangenkamp in 1946 voordat hij het Internationale Oorlogsmisdadentribunaal van Neurenberg moest trotseren. Eichmann reisde onder een veronderstelde identiteit tussen Europa en het Midden-Oosten, en in 1950 kwam hij aan in Argentinië, dat laks immigratiebeleid voerde en een veilige haven was voor veel nazi-oorlogsmisdadigers. In 1957 liet een Duitse officier van justitie Israël heimelijk weten dat Eichmann in Argentinië woonde. Agenten van de Israëlische inlichtingendienst, de Mossad, werden ingezet in Argentinië, en begin 1960 vonden ze Eichmann in de San Fernando-sectie van Buenos Aires onder de naam Ricardo Klement.
In mei 1960 vierde Argentinië de 150e verjaardag van zijn revolutie tegen Spanje, en veel toeristen reisden vanuit het buitenland naar Argentinië om de festiviteiten bij te wonen. De Mossad maakte van de gelegenheid gebruik om meer agenten het land in te smokkelen. Israël, wetende dat Argentinië Eichmann nooit voor een proces zou uitleveren, had besloten hem te ontvoeren en illegaal naar Israël te brengen. Op 11 mei daalden Mossad-agenten af in de Garibaldi-straat in San Fernando en grepen Eichmann weg terwijl hij vanuit de bus naar zijn huis liep. Zijn familie belde lokale ziekenhuizen, maar niet de politie, en Argentinië wist niets van de operatie. Op 20 mei werd een gedrogeerde Eichmann uit Argentinië weggevlogen vermomd als een Israëlische luchtvaartmedewerker die bij een ongeval hoofdletsel had opgelopen. Drie dagen later kondigde de Israëlische premier David Ben-Gurion aan dat Eichmann in Israëlische hechtenis was.
Argentinië eiste de terugkeer van Eichmann, maar Israël beweerde dat zijn status als internationale oorlogsmisdadiger hen het recht gaf om door te gaan met een proces. Op 11 april 1961 begon het proces van Eichmann in Jeruzalem. Het was de eerste televisie-proef in de geschiedenis. Eichmann werd geconfronteerd met 15 aanklachten, waaronder misdaden tegen de menselijkheid, misdaden tegen het Joodse volk en oorlogsmisdaden. Hij beweerde dat hij alleen maar bevelen opvolgde, maar de rechters waren het daar niet mee eens en vonden hem op alle punten schuldig en veroordeelden hem om te sterven. Op 31 mei 1962 werd hij opgehangen nabij Tel Aviv. Zijn lichaam werd gecremeerd en zijn as in zee geworpen.
