De geestige en bijtende Dorothy Parker neemt ontslag als drama-criticus De New Yorker. Ze blijft echter boekrecensies schrijven tot 1933, die in 1971 worden gepubliceerd als Een maand van zaterdag.
De grappige, verfijnde Parker symboliseerde de Roaring Twenties in New York voor veel lezers. Parker werd geboren in New Jersey en verloor haar moeder als baby. Kort nadat ze de middelbare school had afgemaakt, stierf haar vader en ging ze op eigen houtje op weg naar New York, waar ze een baan nam met het schrijven van bijschriften voor modefoto's voor Mode voor $ 10 per week. Ze vulde haar inkomen aan door 's nachts op een dansschool piano te spelen.
In 1917 werd ze overgebracht naar de stijlvolle Vanity Fair, waar ze goede vrienden werd met Robert Benchley, de hoofdredacteur, en Robert Sherwood, de drama-criticus. De drie werden de kern van de beroemde Algonquin Round Table, een ad hoc groep van schrijvers van kranten en tijdschriften, toneelschrijvers en artiesten die regelmatig lunchten in het Algonquin Hotel en elkaar probeerden te overtreffen in briljante gesprekken en geestige wisecracks. Parker, bekend als de snelste tong onder hen, werd het frequente onderwerp van roddelzuilen als een prototypische jonge New Yorker die geniet van de vrijheid van de jaren 1920.
Parker verloor haar baan bij Vanity Fair in 1919 omdat haar beoordelingen te hard waren. Ze begon recensies te schrijven voor De New Yorker, evenals het publiceren van haar eigen werk. Haar poëziecollectie uit 1926, Genoeg touw, werd een bestseller en haar verzameling korte verhalen Big Blonde won de prestigieuze O. Henry Award. Ondanks haar zorgeloze reputatie was Parker cynisch en depressief en probeerde ze zichzelf twee keer te doden.
In 1933 trouwde ze met acteur Alan Campbell, verhuisde naar Hollywood en werd scenarioschrijver. Parker werkte mee aan meer dan 20 scenario's, waaronder Een ster is geboren (1937) en de remake in 1954. Zij en Campbell scheidden in 1947, maar hertrouwden in 1950. De uitgesproken Parker omarmde radicale politiek, streed tegen het fascisme en steunde het communisme. Hoewel ze nooit lid werd van de Communistische Partij, stonden zij en Campbell op de zwarte lijst van Hollywood tijdens de hoorzittingen van het House Un-American Activities Committee uit het McCarthy-tijdperk en werkten ze nooit meer in de film. Parker stierf in 1967.
