In de vroege uren van 4 oktober 1918, Duitse bondskanselier Max von Baden, slechts drie dagen eerder benoemd door Kaiser Wilhelm II, schreef een telegraaf voor het bestuur van president Woodrow Wilson in Washington, DC, om een ​​wapenstilstand tussen Duitsland en de geallieerde machten in Eerste Wereldoorlog.

Tegen het einde van september 1918 hadden de geallieerden een enorme heropleving aan het westfront bereikt, de winsten van het massale Duitse offensief van de vorige lente omgedraaid en het Duitse leger in Oost-Frankrijk en West-België teruggedrongen naar zijn laatste verdedigingslinie, de zo genaamd Hindenburg Line. Verbluft en moedeloos, de Duitse generaal Erich Ludendorff, hoofdarchitect van dat laatste voorjaarsoffensief, keerde zijn eerdere optimisme over de Duitse militaire situatie om en eiste op een vergadering van de kroonraad op 29 september dat Duitsland onmiddellijk een wapenstilstand zou zoeken op basis van de voorwaarden die president Wilson had uiteengezet in zijn beroemde Fourteen Points-toespraak in januari 1918. Gevoelend dat de leiding van het leger de regering volledig had overgenomen, nam kanselier Georg von Hertling onmiddellijk ontslag; Kaiser Wilhelm stelde vervolgens zijn achterneef, Prins Max von Baden, in de functie.

Zodra von Baden op 1 oktober in Berlijn aankwam om zijn functie te vervullen, maakte hij duidelijk dat hij niet van plan was nederlagen toe te geven totdat Duitsland op zijn minst enige grond op het slagveld had herwonnen; op deze manier hoopte hij enige onderhandelingsbevoegdheden met de geallieerden te behouden. Op 3 oktober echter, Paul von Hindenburg, de stafchef van het Duitse leger en hoofd van het Derde Opperste Commando, zoals de militaire leiding van Duitsland bekend was, herhaalde het advies van Ludendorff, waarin hij verklaarde: "Het Duitse leger blijft standvastig en verdedigt zich tegen alle aanvallen. De situatie wordt echter elke dag kritischer en kan het opperbevel dwingen tot belangrijke beslissingen. In deze omstandigheden is het noodzakelijk om de gevechten te stoppen om het Duitse volk en hun bondgenoten onnodige offers te besparen. Elke dag vertraging kost duizenden moedige soldaten hun leven. '

Von Baden was het niet eens met Hindenburg en vertelde hem dat een wapenstilstand zou kunnen betekenen dat Duitsland waardevol grondgebied zou verliezen in Elzas-Lotharingen en Oost-Pruisen, wat impliciet was geweest onder de voorwaarden van de veertien punten, ondanks Wilson's uitgesproken wens voor een 'vrede zonder overwinning . ”Beslissend zijn eigen weg te zoeken los van het Opperbevel, bracht von Baden twee socialistische leden van de Duitse Rijksdag in zijn kabinet; ook zij, die het groeiende anti-oorlogsgevoel aan het thuisfront en in de regering beoordeelden, adviseerden de kanselier om een ​​wapenstilstand te zoeken. Op 4 oktober telegrafeerde von Baden zijn verzoek naar Washington.

Wilson's reactie, in aantekeningen van 14 en 23 oktober, maakte duidelijk dat de geallieerden alleen te maken zouden hebben met een democratisch Duitsland, niet met een keizerlijke staat met een effectieve militaire dictatuur, voorgezeten door het Opperbevel. Wilson noch zijn minder verzoenende tegenhangers in Groot-Brittannië en Frankrijk vertrouwden op de verklaring van von Baden van 5 oktober dat hij stappen ondernam om Duitsland in de richting van de parlementaire democratie te brengen. Nadat het tweede biljet van Wilson arriveerde, keerde Ludendorff's vastberadenheid terug en kondigde hij aan dat het biljet moest worden afgewezen en de oorlog volledig van kracht moest worden hervat. Nadat de vrede zo verleidelijk dichtbij was gekomen, bleek het voor Duitsers op het slagveld en aan het thuisfront zelfs nog moeilijker om door te gaan. Binnen een maand had Ludendorff ontslag genomen, omdat de Duitse positie nog verder was verslechterd en er werd vastgesteld dat de oorlog niet mocht worden voortgezet. Op 7 november nam Hindenburg contact op met de geallieerde opperbevelhebber, Ferdinand Foch, om wapenstilstandsonderhandelingen te openen; vier dagen later kwam er een einde aan de Eerste Wereldoorlog.