Ida McKinley (1847-1907) was een Amerikaanse first lady (1897-1901) en de vrouw van William McKinley, de 25e president van de Verenigde Staten. Haar slechte gezondheid, met name het begin van epilepsie toen ze in de dertig was, beperkte haar vermogen om veel van de sociale plichten uit te voeren die meestal geassocieerd worden met de rol van first lady, maar ze bleef een vertrouwde adviseur van haar man tot zijn moord in 1901.
Ida Saxton was de oudste van drie kinderen van Catherine DeWalt en James Asbaugh Saxton, een rijke zakenman in Canton, Ohio. De Saxtons geloofden sterk in gelijke opleiding en werkgelegenheid voor vrouwen, en Ida ging naar internaten in Ohio, Pennsylvania en New York. In de zomer en herfst van 1869 bezochten Ida en haar zus Mary Europa op een tour gesponsord door hun vader. Nadien werkte de toekomstige first lady als bediende en kassier bij de bank van Saxton om een middel te ontwikkelen om zichzelf te onderhouden zonder op een echtgenoot te moeten vertrouwen.
Ida ontmoette haar toekomstige echtgenoot op een zomerpicknick in 1868, maar ze raakte eerst romantisch betrokken bij een voormalige majoor van het Zuidelijke leger genaamd John Wright. Voorafgaand aan de tragedies die de komende jaren zouden toeslaan, was Ida geschokt toen ze hoorde dat Wright was gestorven terwijl ze weg was op haar Europese tournee. Ze vond troost na haar terugkeer naar de States in de armen van McKinley, een andere voormalige officier van de Burgeroorlog die op weg was naar grote dingen als de officier van justitie. Ze trouwde met haar 'majoor' voor 1.000 gasten in de eerste presbyteriaanse kerk van Canton op 25 januari 1871.
Ida's leven veranderde dramatisch na een reeks traumatische gebeurtenissen in het begin van het huwelijk. Enkele maanden nadat haar moeder in 1873 was overleden, heeft ze de dood van haar dochtertje doorstaan. Twee jaar later stierf de overlevende McKinley-dochter aan tyfus. Voorheen bekend als een levendige, energieke jonge vrouw, werd Ida geplaagd door hoofdpijn, convulsies en epileptische aanvallen. Ze werd gediagnosticeerd met flebitis 'aderontsteking' en de weinig begrepen aandoening van epilepsie en bracht veel van haar resterende volwassen jaren door met het zoeken naar behandeling bij artsen.
Ida's toestand werd een punt van zorg tijdens de omstreden presidentsverkiezingen in 1896, toen tegenstanders geruchten verspreidden over haar achtergrond en gezondheid. In reactie hierop heeft de Republikeinse Partij de eerste bekende campagnebiografie van de vrouw van een kandidaat gemaakt. De 61 pagina's tellende "Sketch of the Life of Mrs. William McKinley" noteerde haar trotse wortels en wees erop hoe haar persoonlijke tragedies haar tot een sterker persoon hadden gemaakt. Het McKinley-kamp profiteerde ook van de beperkingen van Ida door de kandidaat toespraken vanuit huis te laten houden en zijn folksy "voorportiekcampagne" te spelen.
Ondanks haar persoonlijke obstakels, vond Ida manieren om als first lady bij te dragen. Ze heeft meer dan 3.500 slippers aan goede doelen gebreid en gedoneerd, wetende dat die items nuttig bleken voor fondsenwervende acties. Ze was ook een groot voorstander van vrouwenkiesrecht en toonde haar steun voor Afro-Amerikaanse rechten door het Tuskegee-instituut met haar man te bezoeken. Bovendien behaalde Ida twee kleine maar opmerkelijke primeurs voor de functie: haar reis naar Mexico in 1901 maakte haar de eerste gevestigde first lady die een vreemd land bezocht, en ze werd de eerste die op film verscheen toen een filmcamera president McKinley's speech opnam bij de Pan-Amerikaanse tentoonstelling van dat jaar.
Krijg toegang tot honderden uren historische video, zonder reclame, met HISTORY Vault. Begin vandaag met uw gratis proefperiode.
